Last Wish ✔

Chapter 16

15 Αυγούστου 2019

Αγαπημένη μου φιλενάδα,

Είμαι ευγνώμων που έζησα μια τέτοια μέρα σαν και την σημερινή. Μετά την έκπληξη σοκ που μου ετοίμασε ο Νίκος, ξύπνησα νωρίς το πρωί γεμάτη ανυπομονησία και άγχος για το τι θα ερχόταν μετά.

Αγνόησα τους πόνους και την αδυναμία στο σώμα μου, πήρα ένα χάπι ρετροξίλ αν και ξέρω ότι δεν θα βοηθούσε πουθενά και ότι η κατάσταση είχε ήδη αρχίσει να αντιστρέφεται. Με απαλά φιλιά και χάδια, ξύπνησα τον Νίκο και του ψιθύρισα διάφορα γλυκόλογα.

Εκείνος άνοιξε δειλά δειλά τα μάτια, γύρισε τον κορμό του προς τα εμένα και ένα απαλό χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη του.
《Καλημέρα αγάπη μου..》Οι λέξεις αυτές έκαναν το στομάχι μου να στριφογυρίζει και να σφίγγεται. Χιλιάδες πεταλούδες έκαναν την εμφάνιση τους, παρ' όλο που δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα.
《Καλημέρα υπναρά!》Του ανακάτεψα τα μαλλιά και τον φίλησα στο μάγουλο. 《Τι λες να κάνουμε σήμερα; Μίλησες με τα παιδιά;》Οι γονείς μου έλειπαν από πρωί και λογικά θα επέστρεφαν αργά το βράδυ αφήνοντας τον αδερφό μου να περάσει την μέρα του μαζί μας.

《Όχι δεν έχω επικοινωνήσει μαζί τους.. θα σου ετοιμάζουν την επόμενη έκπληξη λογικά. Μετά τον Αργυρό.》Ανάκαθισε στο κρεβάτι και με έβαλε στην αγκαλιά του.
《Και εσύ πώς ξέρεις ότι χθες συναντήθηκα με τον Αργυρό;》Το πρόσωπο του άλλαξε ίσα με εκατό χρώματα, τα μάτια του γούρλωσαν απότομα και ένιωσα την καρδιά του να αυξάνει ρυθμούς. Χα το ήξερα.
《Έλα έλα πλάκα σου κάνω ρε. Χθες βράδυ γύρισα και σου το είπα απλά ψιλοκοιμόσουν. Ίσως να το θυμάσαι από τότε.》Κούνησε βιαστικά το κεφάλι του και με φίλησε στον λαιμό με ένταση. Το λατρεύω όταν το κάνει αυτό.

Φιλενάδα απορώ γιατί δε μου λέει την αλήθεια, για ποιον λόγο δεν θέλει να παραδεχτεί ότι έκανε μια καλή πράξη για εμένα, να εμφανιστεί λίγο ευάλωτος και γλυκός. Έστω μία φορά πριν χάσω την ζωή μου θα ήθελα να μην κρατάει δεύτερες σκέψεις και ενδοιασμούς. Εγώ είμαι ανοιχτό βιβλίο και περιμένω να γίνει κι αυτός. Όμως δεν θα μπορέσω να περιμένω για πάντα, ίσα ίσα δεν έχω πολύ χρόνο.

《Πρέπει να ετοιμαστούμε γρήγορα. Τα παιδιά θα είναι εδώ από στιγμή σε στιγμή. Πρέπει να γεμίζουμε τις μέρες σου.》Με μιας πετάχτηκε από το κρεβάτι και άρχισε να στρώνει προσεκτικά το σεντόνι.
《Ωπα ώπα νοικοκυρούλα. Λοιπόν, θα πάω να ετοιμάσω τον μικρό και θα επιστρέψω να ντυθώ κι εγώ. Θα είναι μαζί μας σήμερα.》Βγήκα στον διάδρομο του σπιτιού και ένιωσα μια τρομερή αδυναμία.