Last Wish ✔

Chapter 6

5 Αυγούστου 2019

Αγαπητή μου φίλη..

Σου γράφω μέσα από την ροζ σκηνή μου που μυρίζει τριαντάφυλλο και λεβάντα. Η μέρα σήμερα ήταν αρκετά τρελή. Όλα ξεκίνησαν όταν έπεισα τους φίλους μου να κάνουμε κάμπινγκ σε μια κοντινή θάλασσα στην Ολυμπιάδα. Καταγάλανα νερά, ψηλά και γερά δέντρα που δημιουργούν μια αναζωογονητική σκιά.

Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί με εμένα να περπατάω σαν ζόμπι καθώς είχα κοιμηθεί μόλις τρεις ώρες. Ευτυχώς η Μαριλία ανέλαβε να τοποθετήσει στις βαλίτσες τα υπάρχοντα που θα χρειαζόμασταν. Εγώ πάλι, έκανα τον πρώτο καφέ ενώ χτένιζα τα μαλλιά μου μπροστά στο μικρό καθρεφτάκι μου.
《Πώς γίνεται να έχεις τόση όρεξη ενώ είναι επτά το πρωί;》Θυμάμαι το μικρό γέλιο της και το φιλικό άγγιγμα στον ώμο μου.
《Κάποιες κοιμηθήκαμε στην ώρα μας και δεν τρέχαμε σε νυχτερινά μαγαζιά για να τραγουδήσουμε.》Μου θύμισε ξανά την προηγούμενη νύχτα και ένα πλατύ χαμόγελο στόλισε τα χείλη μου.

Σε λιγότερο από μισή ώρα είχαμε ξεκινήσει με το αυτοκίνητο της. Ο Κυριάκος με την Δέσποινα θα πήγαιναν με το δικό του αυτοκίνητο. Η διαδρομή κύλησε χαλαρά με εμένα να αφηγούμαι τα χθεσινά μου κατορθώματα και την Μαριλία να ακούει διαρκώς αυτά που της έλεγα. Κάπου κάπου σχολίαζε κάτι, ρωτούσε και γελούσε με τον τρόπο που μιλούσα. Μετά από την πολύωρη συζήτηση - όπως μου φάνηκε- βάλαμε με πολύ δυνατή ένταση τραγούδια και τσιρίζαμε σαν να βρισκόμασταν σε συναυλία.

Λίγο πριν φτάσουμε, σταματήσαμε και πήραμε μπύρες, νερά, τσιπς και γενικότερα ό,τι τρόφιμο μπορούσε να φαγωθεί εκείνη την ώρα. Η πείνα δεν έχει συγκεκριμένη ώρα που εμφανίζεται.

Σε δέκα λεπτά από την στάση μας βρισκόμασταν μπροστά στην πεντακάθαρη παραλία ενώ ο ήλιος δεν είχε κάνει αισθητή την παρουσία του. Μείναμε με τα μαγιό και καθίσαμε μπροστά στην θάλασσα χωρίς να μιλάμε.
Ήξερα πως ήθελε να μεταφέρει την συζήτηση στον θάνατο μου αλλά εκείνη την στιγμή δεν ήμουν έτοιμη να συζητήσω κάτι τόσο λυπηρό. Εξάλλου η θάλασσα δεν σου επιτρέπει να σκέφτεσαι αρνητικά ή να βυθίζεις τον εαυτό σου στην άβυσσο των δυστυχισμένων συναισθημάτων. Το γαλάζιο χρώμα της θάλασσας μπορεί να σου δημιουργήσει μόνο χαρούμενα συναισθήματα και το αίσθημα της ελευθερίας.

《Οι σκηνές δεν θα στηθούν μόνες τους.》Κατάφερα να σπάσω την άβολη σιωπή αλλά εκείνη δεν φάνηκε να αντιλαμβάνεται αυτά που της έλεγα.