Chapter 7

49 14 20
                                    

6 Αυγούστου 2019,

Η περιπέτεια συνεχίζεται φιλενάδα.. οι επιθυμίες μου γίνονται πραγματικότητα η μία μετά την άλλη. Σήμερα, όμως, έκανα κάτι για το οποίο νιώθω περήφανη. Ένιωσα πως κατάφερα να εκπληρώσω μια βαθιά επιθυμία, να ξεπεράσω την ντροπή μου και να ρίξω τον εγωισμό μου. Υπό κανονικές συνθήκες αυτή η επιθυμία θα παρέμενε ένα μακρινό όνειρο και έπειτα θα βαθόταν στις τρέλες της  εφηβείας.

Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα δεν είχα άλλη επιλογή. Δεν μπορούσα να ζω με την σκέψη του τι θα γινόταν αν το είχα κάνει. Η αγωνία και οι ικασίες δεν είναι το φόρτε μου οπότε αποφάσισα να πάρω στα χέρια μου την κατάσταση. Οι πολλαπλές εξασκήσεις μπροστά στον καθρέφτη δεν ήταν αρκετές, ο μονόλογος που είχα ετοιμάσει δεν έλεγε να απομνημονευτεί στο μυαλό μου και ο ιδρώτας έσταζε στο πρόσωπο μου.

Τα είχα ετοιμάσει όλα - ή μάλλον έτσι πίστευα. Εκείνη την στιγμή κατάλαβα πως άλλαξαν οι εποχές. Πόσο θλιβερή είναι η γενιά στην οποία έτυχε να ζω. Καταραμένα τηλέφωνα! Ήμουν έτοιμη. Είχα ντυθεί όμορφα και είχα ψεκάσει πάνω μου το αγαπημένο μου άρωμα. Έπρεπε να το κάνω.

Ήξερα που μένει. Ακολούθησα την διαδρομή και μέσα μου τραγουδούσα για να ξεχαστώ. Αγνοούσα την λογική, την αίσθηση της ντροπής και έριχνα τον εγωισμό μου που μου θύμιζε ποια ήμουν. Για μια στιγμή κοντοστάθηκα. Δεν υπήρχε γυρισμός μετά από αυτή την πράξη. Από την άλλη αν έδειχνα ανόητη, θα έδειχνε κι αυτός και ίσως και περισσότερο.

Ο Νίκος είναι το αγόρι που μου αρέσει από μικρή. Είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος μου και δεν έχουμε μιλήσει ποτέ. Εγώ ξέρω τα πάντα γι' αυτόν ενώ αυτός απλά με έχει δει στον δρόμο. Παλιά αναγκάστηκε να μου τραγουδήσει ένα ελληνικό τραγούδι μες την μέση της αυλής επειδή οι φίλοι του τον προκάλεσαν. Σε αυτόν φάνηκε μια αγγαρεία, σε εμένα φάνηκε κάτι ονειρικό. Σήμερα θα του έλεγα όλα όσα αισθανόμουν με τον παλιό καλό τρόπο χωρίς ξερά μηνύματα και προσποιητά συναισθήματα. Μου αρέσει η αμεσότητα όχι η ψυχρότητα.

Το μοναδικό που μου έδινε θάρρος ήταν πως οι γονείς μας γνωρίζονταν και μάλιστα πολύ, οπότε είχα μια καλή δικαιολογία για να πάω σπίτι του. Σύμφωνα με το πρόγραμμα του θα ήταν σπίτι για ακόμη μισή ώρα ώσπου να πάει στο γυμναστήριο. Για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα είχα πάθει εμμονή μαζί του! Έψαχνα τα πάντα γι' αυτόν, ζήλευα όταν μιλούσε ή κοιτούσε άλλες κοπέλες και πολύ περισσότερο όταν τις είχε φίλες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στο μυαλό μου ήταν το αγόρι μου και μόνο εγώ έπρεπε να ήμουν μαζί του. Έπειτα ωρίμασα και το ξανασκέφτηκα. Δεν μπορείς να αναγκάσεις κάποιον να σε ερωτευτεί. Απλώς πρέπει να μάθει τα συναισθήματα μου πριν συμβεί το οτιδήποτε.

Last Wish ✔Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα