Tek tutkusu dans etmek olan dansçı bir kız... Sokak lambalarının ışığının kesildiği bir gecede, tenha bir sokakta yürürken o gecenin hayatına yıkım getireceğinden habersizdi. Attığı her adım, kanlı elleriyle kaderinin ağlarını örecek adama götürüyor...
Lütfen ekranınızı beyaz kullanınız ve oy vermeyi unutmayınız.
Ops! Esta imagem não segue as nossas directrizes de conteúdo. Para continuares a publicar, por favor, remova-a ou carrega uma imagem diferente.
"KORKUNUN GİRDABINDA KÖRDÜĞÜM"
Yeniden gözlerimi araladığımda saat öğlene geliyordu. Rüya yüzünden geç yatmış, sağa sola dönerek saatleri geçirmiştim. Ekin konusunda fazlasıyla kafamı karıştırıyordu. En can sıkıcı tarafıysa haklı olduğunu biliyor olmamdı. Özellikle de bıçaklandığım o geceden sonra aramıza görünmez, buzdan bir duvar örülmüştü sanki. Ben ondan elimi ayağımı çekince ortada ilişkiye dair elle tutulur bir şey kalmamıştı.
Aslında aramızda aşk hiç olmamış, dans partnerliğinden dolayı yakınlığı sevgi sanmıştık ve günler geçtikçe bunu ikimiz de fark etmiştik ama ayrılmak yerine gizli bir antlaşmaya bağlıymışız gibi devam ettirmiştik. Belki de Rüya'nın dediği gibi yollarımızı ayırmak gerekiyordu. En azından aramızdaki saygı da yok olmadan önce ayrılmak iki taraf için de en iyisi olacaktı.
Ağır tempoyla yataktan çıkıp kahve içme umuduyla mutfağa yöneldiğimde göğsümde kabaran öksürük hissiyle arka arkaya öksürdüm. Sanırım sigarayı gerçekten de azaltmam gerekiyordu. Yoksa bu şekilde eskisi gibi dans etmem mümkün değildi.
Kulaklarıma dolan seslerle boş bulunduğum için olduğum yerde irkildim. Sesler mutfaktan geliyordu. Anlaşılan benim ekip çoktan mutfakta toplanmıştı. Elimi, öksürmekten acıyan boğazıma götürüp doğruca mutfağa girdiğimde yanılmadığımı anladım. Ekin, Yamaç, Gökhan ve Rüya mutfakta bugünkü prova hakkında konuşuyorlardı.
Beni fark etmediklerini görünce uyku mahmuru sesimle, "Günaydın." Dedim ve beklediğim gibi tüm gözler üzerime çevrilince ocağa doğru adımlamaya başladım. Tam Ekin'in yanından geçiyordum ki kolumdan tuttuğu gibi beni kendine çekti. "Günaydın uykucu lider." Diyerek saçlarımı hızlıca karıştırdıktan sonra kolunu omzumun üzerine attı. "Sevgilim diye demiyorum ama uykusuna çok düşkündür. Dışarıda kıyamet kopsa uyanmaz."
Ekin'le birlikte diğerleri de söylediklerine gülerken Rüya ile göz göze geldik. Rüya'nın haklılığı bir kez daha bariz bir şekilde ortaya çıkmıştı. Ekin 3 aydır uyuyamadığımın farkında bile değildi.
Rüya'nın beni sinir etmek için bile bile takındığı acıyan bakışlarını görünce -ki başarılı da olmuştu- ters bir hareketle Ekin'in kolunun altından çıkıp tezgâha ilerledim. Tek ihtiyacım olan kahveydi. Şu girdaba girmiş gibi tek düzelikte devam eden hayatıma kısa mola veren yalnızca kahve ve sigara ikilisiydi.
Gözlerim, hevesle kahve paketini aradı ama yoktu. Başımı Rüya'ya çevirip; "Kahve nerede?" Diye sorunca Rüya'nın beni hayal kırıklığına uğratacak sesini duydum. "Bitti. Prova sonrası alırız."
