Tek tutkusu dans etmek olan dansçı bir kız... Sokak lambalarının ışığının kesildiği bir gecede, tenha bir sokakta yürürken o gecenin hayatına yıkım getireceğinden habersizdi. Attığı her adım, kanlı elleriyle kaderinin ağlarını örecek adama götürüyor...
Lütfen ekranınızı beyaz kullanınız ve oy vermeyi unutmayınız.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"ÖLÜME BİR KALA"
Zaman durmuştu sanki. Yelkovan da tıpkı akrep gibi takılı kalmıştı olduğu zaman diliminin üzerinde.
Çığlıklar da kesilmiş, bir tek polis telsizinin yakından gelen sesi kalmıştı kulaklarımda. Bir de karşımdaki adamın inisiyatifine bırakılmış hayatım... Beni polise verdiği takdirde habersizce ölüm fermanımı imzalayacak, vermediğinde ise farkında olmadan üç aydır pamuk ipliğine bağlı olan hayatımı bağışlamış olacaktı.
Gözlerimi kapatıp alnımı etten duvara yani Zeus'un göğüs kafesine yasladım ve içimden, bildiğim tüm duaları etmeye başladım.
Polis telsizinin sesi, biraz daha yakından gelince gözlerimi iyice kapatıp minicik bir adımla bedenine sokuldum. Başımı öyle çok bastırıyordum ki etten duvara, tenini delip geçeceğimi zannettiğimde küçükken geceleri düşlediğim hayallerimin anısı doldu karanlık gözlerimin önüne. Sihirli güçlerimin olmasını ve bilmediğim diyarlarda kaybolma isteğimi anımsadım tek tek. Anımsadıkça daha da sokuldum ona. Tıpkı küçüklük hayallerimdeki gibi şimdi de sihirli güçlerimin olmasını ve başımı yasladığım adamın teninden geçip damarlarında kaybolmayı istiyordum.
"Lütfen." Diye mırıldandım. "Lütfen bir mucize olsun."
Zeus'un göğsünde ne kadar bir süre öyle durduğumu bilmesem de az önce yüzüne bira fırlattığım birine göre oldukça uzun bir süre, gözlerim kapalı bir şekilde öylece kaldım. Ta ki geri adım atmama zorlanana dek...
Başımı yasladığım yerden kaldırıp gözlerine baktığımda donuk gözleri içimi ürpertse de kulaklarıma ulaşan sesi gülümsememe sebep oldu. "Polis kimlik kontrolü yapıyor. Çok az vaktimiz var." Bakışlarını vücuduma indirip dudaklarında kıvrılmakla kıvrılmamak arasında bir çizgi belirdi." Sana yardım edebilmem için önce üzerindeki kıyafetlerden kurtulmamız lazım."
Sözlerini bitirdiğinde başıyla arkamda kalan personel odasını işaret edince onun yönlendirmesiyle birlikte odaya doğru adımlamaya başladık. Daha doğrusu ben geriye o ileriye adımlıyorduk. Bu şekilde yürümek zor olsa da bedeni beni rahatlıkla gizlediği için adımlarına ayak uydurmaya çalıştım.
Neyse ki oda çok yakındaydı ve saniyeler içinde -ben yere düşmeden- kendimizi odanın içinde bulduk.
Zeus kapıyı kilitler kilitlemez bir anda baş başa kalmamızın verdiği gerginlikle bedenimi soğuk bir ürperti esir alınca olası bir duruma karşı pencereye doğru bakarak aramızdaki mesafeyi hesap etmeye çalıştım. Gerçi benden üstün beden kuvvetiyle beni rahatça alt edecek olmasına rağmen elbette kaçma şansımı da göz ardı edemezdim.
