YAŞANMAYAN HAYAT (TAMAMLANDI)

5.Bölüm

Lan noluyor noluyor?
Hayır gecenin bu saatinde ne diye araba ile bu yolda duruyorsun bilader? Ulan bu herif bana doğru mu geliyor?

Kaldırımda halsiz düştüğümde yaklaşık bir saat boyunca kendime gelemedim. Şuan saat akşam (23:19) ve ben tir tir titriyorum.

Üstelik tam karşımda da arabasından inmiş bana doğru adımlayan bir adam var.

Hadi lan oradan.

Ama bu adam o adam

Evet evet hatırlıyorum.

Şuan karşımda dibime kadar gelen adam dün pencereden bakıştığım adam.

Tam karşıma gelince dizini kırıp benimle aynı boya geldi.

"İyimisiniz küçük hanım?"
Sert çehresize tezat bir şekilde kurduğu nazik soru ile biraz rahatladım. Adam organlarımı alacak olsa halimi hatırımı sormazdı herhalde.

"Teşekkürler"
Sorusuna verecek bir cevabım yoktu iyimiydim ki?

"Haklısınız benim ki de saçma bir soru oldu . Zaten herhalinizden belli hiçte iyi değilsiniz."

Ufak bir tebessümle karşılık verdim.
Tanımadığım adamla pek konuşmak istemiyorum.

"Rahatsız etmiyorumdur umarım . Sadece sizinle konuşmam gerekiyor. Aslında bu konuşmayı daha sonra yapmayı planlıyordum ancak belli ki bir an önce konuşmalıyız."

Ne saçmalıyor bu ? Tanışmıyoruz bile ne konuşmamız gerekiyor ki?

"Pardon ama sizi tanımıyorum ve şuan bile konuşmam saçma geliyorken sizinle ne gibi birşey konuşmam gerekiyor olabilir?"

"Haklısınız gerçekten çok haklısınız. Ama sadece iki dakikanızı alacağım tabi sizin içinde sorun olmaz ise."

"Peki dinliyorum."

"Daha bir gün önce ilk defa gördünüz biyolojik ailenizi. Ve onları tanımıyorsunuz . Şuan ki halinizde büyük ihtimalle onlarla yaşadığınız bir sorundan kaynaklı.
Bir kız çocuğu'nun akşamın bu saatin de bir kaldırımda tir tir titreyerek uzanmansına sebep olan kişilere aile denilebilirse tabi ."

Sözlerinden sonra o derin bir nefes alırken ben bunları bilmesinin şaşkınlığı içerisindeydim.

"Siz bunları nereden biliyorsunuz?"
Titreyerek zar zor sorduğum soru ile dudakları yukarı kırıldı.

"Çünkü bende o aileden biriydim bir aralar."

Sözü ile ağızım bir karış açıldı.

"Nasıl yani?"

"Sana belli ki benden bahsedilmemiş.
Ben senin abinim. Yani o evdeki böyle duygusuz bakan biri var ya işte onun bir büyüğüyüm."

Boş bakışlıdan bahsettiğini anlamam zor olmadı. Yalnız harbiden watpadd kızlarından bir eksiğim yokmuş baksana bir büyük boy daha çıktı.

"İnanın bana, ben onların kendi isimlerini bile bilmiyorum yani kendilerinden bile bahsetmediler. "

"İsimlerini bile mi söylemediler? O derece mi yalnız hissettiniz o evde ?  O yüzden mi ağlamak için buraya geldiniz. Yanlarında ağlayamayacağınız kadar soğuk mu davrandılar size ? Hemde daha ilk günden."

Sözlerinin haklılığı ile gözlerim tekrar doldu.

"Aslında Nare hanım ile Polat beyin adını biliyorum."

Onunda yüzünde en az benim kadar acı bir tebessüm vardı.Ceketini omuzlarıma koyarak tekrar söze girdi.

"Çok üşümüşsünüz. Lütfen ceketimi giyin . "