20. Bölüm

2K 110 168
                                    

Oh rahatladım.

İşeyince rahatlamam gayet doğal bence.

Lavaboda işlerimi bitirip çıktım.

Dün akşam Toprak abim ile gelince kimse ile muhattap olmadan odama çıkmıştım.

Ulan acil durum var.

Açım!

Kahvaltı vakti geldi.

Eee kahvaltımı odamda mı yapacağım?

Üç gün boyunca onlarla hiç yemek yemedim.

O sabah ağladıktan sonra cesaret edemedim.

Off ne yapacağım?

Tamam ineyim onlarla yiyeyim.

Allah bismillah.

Odadan çıkarak merdivenlerden hayattan bezmiş bir panda gibi inmeye başladım.

Bu arada bugünki kombinimi çok sevdim.

Gri eşofman ve gri baskılı bir tişört.

Yemek odasına geldiğimde saat'e baktım ve tam zamanında gelmişim.

Büyük ihtimalle herkes içeridedir.

Bugün pazar ve bu tüm gün herkes evde olacak demektir.

Besmele çekerek yemek odasının kapısını açtım.

Tam da tahmin ettiğim gibi herkes burada ve kahvaltıya daha başlamamışlar .

Herkes tabağını doldurmakta meşgul olduğu için olsa gerek ki beni fark etmediler.

İşime gelir.

Yavaş adımlar ile oturacağım sandalyenin yanına gittim ve tam o sırada fark edildim.

Bir şey söylemeden yerime oturdum.

O sırada yüzündeki gülümseme ile Nare hanım söze girdi.

"Günaydın kızım."

Nezaketen cevap verdim.

"Günaydın."

Tam tabağıma uzandığım sırada tabağımı Nare hanım aldı.

"Bu sabah tabağını ben doldurabilir miyim?"

Kafamı sallayarak onayladım.

Domates, salatalık,peynir,zeytin,
Patates kızartması, menemen ve haşlanmış yumurtadan azar azar koyup verdi.

Kahvaltıyı yaparken bu sefer daha rahatım.

Sanırım onlarla yediğim üçüncü yemek olduğu için.

Önümde ki tabağımda bir şey kalmadığında suyumuda içtim ve sandalyeden kalktım.

Daha bir adım atmadan Polat bey söze girdi.

"Seninle bir şey konuşmak istiyoruz kızım. Salona geçebilir miyiz beraber?"

Kafamı sallayarak onayladım ve salona geçtim.

Ne konuşacaklar acaba?

Hadi hayırlısı.

İki dakika içerisinde herkes salonda toplanmış oldu.

Hiç kimseden ses çıkmazken daha fazla dayanamayarak Polat bey'e dönüp konuştum.

"Sizi dinliyorum ."

Kafasını hafifçe sallayarak söze girdi.

"Henüz bize alışamadığının farkındayız ve bu gayet normal. Senden bunu istemeye hakkımız yok ama zaten zorunlu değilsin yani eğer istemezsen anlarız. "

YAŞANMAYAN HAYAT (TAMAMLANDI)Where stories live. Discover now