YAŞANMAYAN HAYAT (TAMAMLANDI)

7.Bölüm

"Bunlar niye beraber uyudular ki?"

"Hayır yani ne ara bu kadar yakın oldular?"

"Lan bu çocuk bu kızdan nefret etmiyor muydu ?"

Bu gerizekalıların beynimi yok?
Hayır yani burada uyumaya çalışırıyoruz. Salaklar uyuduğunu sanarak bir de benim dedikodumu yapıyor.

Benim uyuduğum odanın kapısı  açılırsa anında uyanırım ben.

Hiç birine cevap bile vermeden yataktan kalkarak odadan çıktım . Ben odadan çıkarken bulutta yataktan kalkıyordu.

Kendi odama geldiğimde lavabodaki işlerimi halledip üzerimi değiştirdim.

Hava fazla sıcak ve ben gece bile her an biri görebilir diye kapüşonlu ile duruyorum.

Zaten istemeyerek yapıyorum . Yetmiyormuş gibi uyurken bile böyle duruyorum . Artık havala geçireceğim nerdeyse .

Eğer aramız iyi olsaydı onlar ile açılmak istediğimi konuşurdum.
Ama şuan anlatırsam konuyu farklı yerlere çekerler.

Her neyse . Şuan daha büyük bir derdim var .

Ben acıktım.

Telefonda biraz dolaştıktan sonra hava almak için balkona çıktım.

Şuan yaklaşık yarım saattir balkonda telefon da dolanıyorum.

Ve sonunda yemeğim geldi.

Yardımcı ablanın yemeğimi balkona bırakıp gitmesi ile afiyetle karnımı doyurmaya başladım.

Menemene ekmek bandım oh mis.
Bir dilim ekmeği ortadan katlayarak içine omlet koydum ve onuda iştahla yedim.Artık ne kadar acıktıysam reçeli ,peyniri tamamini bitirdim.

Yalnız tepside çay var . İcsemmi içmeden mi? Amaan canım cekmedi şuan.

Çay içmeyi pek seven biri değilim.

Neyse gidip suyumu içeyim.

Odaya girip suyu aldım ve balkona geri girdim.

Hoppalaa

Ee bu ne şimdi.

Rezillik diz boyu.

Of of bir günüm rezil olmadan geçse şaşarım.

Bahcede kahvaltı sofrasında oturmuş yemeğine değil bana bakan bir Arslanbey ailesi.

Yalnız bunların hepsi bana sırıtarak bakıyor.

Hatta küçük velet gülmemek için zor duruyor.

Ne gülüyon sıçan suratlı.

Yalnız çarpılmam inş. Çocuğun suratı gayet tatlı.

Her neyse konumuz şuan benim rezil olmuş olmam.

Tabi ki de benim yemeği kıtlıktan çıkar gibi yememe sırıtıyorlar o kadarını anladım salak değilim.

Daha fazla balkonda oyalanmadan odaya geri girdim.

Rezillik demişken aklıma okulda kızlarla olan rezilliklerim geldi.

(Bir keresinde Begüm , Zeynep ve ben öğle yemeği yerken önümüzdeki masada yemek yiyenler den bir çocuk yemek duası okumuştu . Tabi ben hiç durum muyum? Asla . Amin amin falan diye bağırmıştım o masaya doğru. Çocuklar dönüp gülerken. Zeynep ve Begüm yüzlerini kapatıyordular.)

(Bir keresinde de okul da oturmak için pufların olduğu bir yer vardı . Kızlarla oturuyorduk. Sonra kalktık sınıfa gideceğiz. Ben pufa bir takılmışım. 3-4 adım uzağa resmen uçtum. Dizlerimin üzerine düşmekle öyle bir ses çıktı ki . Langırt oynayan 12'lerden bir kız çığlık attı. Ve o an katta ki herkes bana döndü kızın çığlığı ile . Ben kalmışım kızlar dizim acıyı diyorum. Ama nafile Begüm gülüyor ,Zeynep desen kendini yerlere attıp gülüyor , Damla desen gülmekten yarıldı.