(1 gün sonra)
Yatağın başlığına oturmuş müzik dinliyorken aklım iki gün öncesine gitti.
O herif bana tokat atıp gittikten yaklaşık 10 dakika sonra geri gelmişti.
Ben daha ne olduğunu anlamadan beni bir sandalyeye bağlatmıştı.
Sadece saniyeler sonra yanıma bir şırınga ile yaklaşmıştı.
O an içimi gerçek bir korku sarmıştı.
Tam şırıngayı boynuma batıracağı sırada dışarıdan bir iki bağırış sesi ve silah sesi ile dışarı çıktılar.
Dakikalar sonra içeriye giren adam bir başkasıydı ancak bana bir yerlerden tanıdık geliyordu.
İyice yanıma yaklaşıp kollarım ve bacaklarımda ki ipleri çözdü.
"İyi misin?Sana bir şey yaptılar mı?"
Sorusu ile kafamı iki yana sallayarak cevap vermiştim.
"Yapmadılar ama sanırım yapacaktılar."
Sözlerim ile kaşları çatilirken başım ile yatağın üzerinde ki şırıngayı göstermiştim.
İçeriye giren adamlarına şırıngayı aldırmış ve beni kolumdan tutup nazikçe bir arabaya yönlendirmişti.
Arabaya bindiğimiz de onu iyice yakından görünce anlamıştım.
Bu adam Ateş abinin gösterdiği aile fotoğrafındaki büyük boy olan adamdı.
Sanırım adı Toprak olmalıydı.
Toprak Arslanbey
O gün arabada bana o herifin söylediklerinin yalan olduğunu söylemişti. Meğersem Polat bey akşamdan beri beni arıyormuş.
Herif itlik yapmış yani.
Beni evinde bir kaç gün misafir etmek istediğini ve tanışmak istediğini hemde bu süre zarfında güvenliğimi sağlayabileceğini söylemişti.
O an en mantıklı olan sanırım kabul etmekti . Ya da ben öyle düşünmek istedim.
1 gündür onun evindeyim.
Dün yemeğimi odamda yemek istediğimde sorun etmemiş hatta üç öğün yemeğimi de hazırlayıp odama kadar getirmişti.
Benim onunla olduğumu bir şekilde Arslanbey ailesine haber verdiğini söylemişti.Yani yanımda olduğundan haberdar etmiş.
Üstelik ondan sadece yarım saat sonra
Polat bey, Poyraz abi ve Ateş abi benim götürüldüğüm yeri bulmuş.
Beni bulmalarına sevinsemde yine de bu geç kaldıkları gerçeğini değiştirmez.
Yarım saat içinde o herif bana o şırıngadaki sıvıyı çoktan enjekte etmiş olurdu.
Ve bu benim felaketim olurdu
çünkü Toprak abiden öğrendiğim kadarı ile o şırıngada uyuşturucu vardı.
Dün az çok muhabbet etmiştik.
Gerçi ben odadan çıkmıyordum ama o müsade isteyerek benim yanıma geliyordu.
Ve iyi insan lafın üstüne gelir .
Kapımın çalması ile düşüncelerimden ayrılarak seslendim.
"Girebilirsin"
Kapıyı araladıktan sonra bir iki adımda yanıma geldi.
"Müsaitsen biraz konuşabilir miyiz?"
Yatakta hemen yanımı işaret ederek konuştum.
"Müsaitim, gel otur öyle konuşalım."
"İyimisin ?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAŞANMAYAN HAYAT (TAMAMLANDI)
Teen FictionHayatta herkes'in önceliği olan bir kişi vardır ya da hayatta herkes'in önceliği olduğu bir kişi vardır. En azından genelinin öyledir . Ama bazı istisnalar olur kimse önceliği olmayan ya da kimsenin önceliği olmayan kişiler . Mesela ben... Belki d...
