Nang makarating kami sa rooftop ay bumuhos ang mga luha ni ara, nakasandal ako sa pader habang pinapakinggan siyang umiiyak.
"Panget ba ako?"
"Realtalk, huwag kang masaktan. Para sa akin, okay lang naman, kung aayusin mo sarili mo, masyado kang nagpakanerd, try mo kaya mag-ayos, ano?"
"Pero panget ba ako?"
"Sakto lang. Half panget, half maganda." Huwag siyang maooffened sa sinabi ko, basta I'm just telling the truth.
"Pero bakit niya ako iniwan?"
"Masyado ka kasing nagpakanerd, kanina ka pa, ah? Nagmahal ka tapos iiyak ka? Tss. Kalokohan."
"Hindi mo kasi mapipigilan ang love."
"Alam mo ara, ang tunay na pag-ibig ay parang itlog, lahat ng sakit titiisin mo, makita mo lang siyang masaya. ‘wag mo nang intindihin ‘yong itlog ulam ko ‘yon kanina," bahagya naman siyang natawa dahil sa sinabi ko.
"Kakaiba ka talaga, aira, two days palang tayong magkakilala pero close na agad." Nagsmirked lang ako. Ganun talaga kapag sexy. Nasa'n kakaiba do'n sa sinabi niya?
Hay buhay, parang life!
"Hindi ako magaling magmotivate ng tao pero sana ipasok mo itong sasabihin ko sa puso't isipan mo, know your worth. Give yourself some peace of mind, learn to love yourself. Value yourself, before value others. Always pray and don't give up." Hindi ako gaanong makadiyos pero lagi akong nanalangin at humihingi ng kapatawaran sa lahat kung kasalanan.
"Oum. Thank you so much, aira."
"Sus, maliit na bagay."
"Para sa akin, sobrang laki na iyon. Alam mo kung bakit? Kasi kapag may problema ako, hindi ako nags-share sa iba dahil ayaw nila akong kausap, pero ikaw?..... thank you, aira."
"Always welcome. Basta loveyourself." Ngumiti ako at niyakap siya ng mahigpit.
"Choosss, arat sa cafeteria magugutom talaga ako kanina pa."
"Kaya pala bigla kang naging mabait," natatawang sambit ni ara. Magsasalita pa sana ako pero hinila niya na ako pababa mg rooftop.
Cafeteria!!!
Cafeteria!!!
Cafeteria!!!
Uwu!! Burger I'm on the way!! French fries!!!! Uwuu!!! Jumbo hotdog kaya mo ba ‘to? Uwu!!!
***
N
akita ko nalang ang mga estudyante na nagsitakbuhan palabas ng cafeteria, hindi ko alam kung bakit, wala namang masama sa face ko—maybe may ara?
Susubo pa sana ako ng french fries ng makita kong tulala si ara.
"Hey, are you okay?"
"I'm just thinking...... what if—"
"wag mong pilitin ang sarili niyo mag move on kung hindi mo pa talaga kaya, ha? Trust the process of moving on. There's always a perfect time to heal. Pain will hurt you but that pain will teach you how to be strong. Cheer up always."
Nakanganga siyang tumingin sa akin, "what if—wait nga! Did you fall inlove na ba?"
"Yes. Of course."
"With who?"
"At bakit ko sasabihin sa'yo?" Nagpuppy eyes siya sa akin.
"Bilis na.... tayo lang naman andito e....." Oo nga pala, bakit nagsitakbuhan ang mga estudyante?
"Secret. Love is literally blind. It doesn’t seem to matter what other people say to your lover. He/she is always perfect in your eyes—"
"Iniiba mo yata usapan natin, eh?"
"True naman di ba?"
"Sabagay..... pero bilis na kasi!! Who's that lucky guy?"
"He's just a stranger that became my favorite person and I loved him in silence, because in silence I feel no rejection. In short, takot akong mareject, alam kung hindi ako ang babaeng gusto nun, kaya mamahalin ko siya in silence."
"Sino nga iyon? Ang kulit mo naman! Sige na, excited ako! Sino iyon?"
"When Vice Ganda said;
Kapag di mo alam ang dahilan kung ba't mo mahal ang isang tao, that is what we called love. Kase di ka bumabase sa kung anong nakikita mo sakanya—"
"Aira!" Lumipat siya ng puwesto at umakbay sa akin. "Bulong mo nalang......."
"Matagal na iyon, bata pa ako." I miss him..... where na you ba? bata pa tayo nung huli tayong nagkita, ang lalaking nagpatibok at sandigan ko tuwing pinapalo ako ni mommy dahil pinapakealaman ko ang make up niya.
"Sino nga kasi?"
"Gutom pa ako e..... burger pa nga," napanguso siya at bumalik sa puwesto niya.
"Fine. Hindi na kita kukulitin, basta! Sabihin mo sa akin, kapag handa kana." nagpoker face lang ako. Wala akong tiwala sa mga nakakasalamuha ko. Madaming plastic ngayon at higit sa lahat toxic.
"OKAYYYYY!!!!!" gulat ako na tumingin sa likod ko nung marinig ko na naman ang boses na iyon! Nanayo balahibo ko!!!
"Bakit hindi mo kami sinabihan na andito pala kayo sa cafeteria?!" Galit na lumapit sa akin si akiho at piningot ako sa tainga.
"Eh? Eh? Eh!!!!"
"Eh, eh, eh ka d'yan! dahil sa ginawa mo, may magandang babae na naman ang napagtripan ni master hunter!"
"Ano na naman......—what?!" Padabug akong tumayo, "where's he?!"
"Ando'n sa may garden—" hindi ko na pinatapos ang sasabihin niya ay tumakbo na ako.
Problema ng adik na iyon? bakit kailangang may madadamay? tss. Abno talaga! Adik pa! Arghhh!!!!
Papatayin ko talaga ang hayop na iyon!
YOU ARE READING
THE ONLY GIRL IN SECTION 4 (Completed)
Teen Fictionassassin's exist. si khairra ay sumulpot lang sa kung saang lugar, walang sinong nakakilala sa kanya, no one knows. kakaiba siyang babae, iba sa lahat. mahilig siya sa PATAYAN. to kill a person is her happiness. Papasok siya sa isang paaralan kung...
