Little Star | Hyunin

1

"Hyunjin kalk ders bitti."

Sersemleşmiş bir şekilde kafasını sıradan kaldırıp uykulu gözlerle bakan hyunjin sanki okula değil de uyumaya gelmiş gibi gözüküyordu. Sınıfa bir göz attı, kimse yoktu yine en son o kalmıştı. Yavaşça defterlerini çantasına koyup sınıftan çıktı. Okuldan en son çıkan her zaman oydu çünkü ya uyumuş oluyordu ya da herkesin gitmesini bekleyip boş sokaklarda müzik dinleyerek parka gitmek istiyordu. Bugün de yine her gün olduğu gibi kulaklıklarını takıp parka doğru gidiyordu.

Müzik dinlerken gerçek dünyayla iletişimini koparıp sanki başka bir evrendeymiş gibi hissediyordu. Müzik Hyunjin için çok farklıydı çünkü müzik her anında hyunjin ileydi. Duymak istemediği bir şey olduğunda veya kendini berbat hissettiğinde cebinden kulaklıklarını çıkarıp müzik dinleme başlardı. Bu yüzden hayatında en sevdiği şeylerden ikincisi müzik olmuştu birincisi köpeği kkamiydi. 



Birden gülüşme sesleri duydu ve etrafına bakındı. Hemen yanındaki cafede bir grup arkadaşın sohbet edip gülüştüğünü fark etti. İçinden yine hayaller kurmaya başlayıp parka gitmeye devam etti. Hyunjin hep yalnızdı, İnsanlar onunla takılmak istemezdi, Sınıfındaki herkesin onu aptal olarak gördüğünü düşünürdü. Hyunjin yalnız kalmaktan ilk başlarda nefret ederdi ama artık alışmıştı hatta bu ona iyi geliyordu. Hava soğuktu ama yinede parka gidecekti eve gitmektense dışarıda soğuktan donmayı tercih ederdi. Kapşunlusunu kapatıp salıncağa oturdu ve yavaşça sallanmaya başladı. Etrafta kimse yoktu, bu parka genelde birileri gelmiyordu. Hyunjin de bu yüzden her okul çıkışında bu parka gelmeye çalışırdı ama artık eskisi kadar gelemiyordu. Bildirim sesiyle doğrulup müziği durdurdu ve mesaja baktı.

Bayan Hwang
Nerdesin?
saat kaç oldu eve gel artık işim başımdan aşkın bir de seninle uğraşmıyım.
Baban kızıyo hızlı olsan iyi edersin.

Derin bir nefes aldı ve telefonu cebine attı.  Eve gitmek istemiyordu, evden korkuyordu, ev onu sıkıştırıyordu. Kapının önünde bir kaç saniye durduktan sonra yavaşça kapıyı çaldı, kapıyı annesi açtı.

"nerdesin sen saat kaç oldu okul biteli yarım saat oldu evde yoksun?" yere bakıp yorgun hisseden hyunjin bir şey demek istemiyordu sadece odasına gidip uyumak istiyordu. "üzgünüm, geç çıkmak zorunda kaldım." ceketini astıktan sonra hızla odasına çıkıp kapıyı kapattı ve her şeyden uzaklaştı. Yatağına uzanıp bir süre tavanı izledi. Her gün aynı şeylerin olmasından, dışlanmaktan, sevilmemekten ve dahasından çok sıkılmıştı Hyunjin. Kulaklığını taktı ve bu sefer müzik dinleyerek tavanı izliyordu. Bacaklarında hissettiği tüyle kafasını kaldırınca gelenin kkami olduğunu anlatıp gülümsemişti. Tek ailesi, mutluluk sebebi yanındaydı. kkamiyi yanına alıp ona sarıldı ve müzik eşliğinde Bir daha uyanamama isteğiyle uykuya daldı.