Little Star | Hyunin

13

Hyunjinin gözünden

Sabah erkenden kalkıp jeongin'in evine gitmek için hazırladım. Birkaç gün önce bugünü planlamıştık bu yüzden hemen hazırlanıp evden çıkmak istiyordum. Bugün beni terk eden annemi bulmaya çalışacaktık, onunla karşılaşmak ve konuşmak çok ama çok istiyordum. Hazırlanır hazırlanmaz hemen evden çıktım ve hızlı adımlarla yürümeye devam ettim.

zili çaldım ve kapıyı açan jeongindi, selamlaşıp içeri girdik. "hoş geldin hyun". ayakkabılarımı çıkartıp dolaba koydum. "hoş buldum jeongin" "içeri geçelim istersen gel" kafamla onaylayıp içeri geçtik ve masaya oturduk. Jeongin bilgisayarını getirdi ve masaya koydu ardından annemin nerede olabileceğini düşünmeye başladık.

"jeongin annen nerede olabilir aklına bir şey geliyor mu?"

"bilmiyorum ki"

"neler yapardı hatırlıyor musun?"

"yani küçükken bana hep resim çizmeyi öğretirdi, çocuğunun çizimde yetenekli olmasını çok istiyormuş"

"annenin mesleği neydi"

"öğretmen"

"ne öğretmeni"

"resim"

"seni terk ettiğinde nereye gittiğini biliyor muydun"

"bilmiyorum sanırım duymuştum"

eski zamanları hatırlamaya çalışıyordum ve çok önemli bir noktayı hatırlamıştım.

"HATIRLADIM"

"neyi"

"nerede olduğunu"

"söyle hemen bulabiliriz belki"

"bana bakamayacağını söyleyip duruyordu ve hep dayımla konuşuyordu. Beni terk edince dayımda kalmaya başladı."

"dayının nerede oturduğunu biliyor musun"

"taşınmadılarsa eğer evet biliyorum"

Jeongin kalkıp hemen bir not defteri getirdi ve söylediğim adresi yazmaya başladı. Kalemi hızla masaya fırlatıp ayağa kalktık ve ceketimizi giyip dışarı çıktık. bir taksiye bindik, yazdığımız adrese doğru gittik. Yol boyunca bacağım titriyordu ve heyecandan dudağımı yiyordum. jeongin sakin olmamı söyleyip elimi tuttuğunda biraz olsun rahatlamıştım ama yine de hem korkuyordum hem de heyecanlıydım. vardığımızda hızla taksiden indik ve evin önünde durduk. Heyecandan bayılacak gibiydim. "hyunjin terslemez beni dimi? çocuğuyum ben onun sonuçta." jeongin elimi tuttu ve gözlerimin içine baktı. "tabii ki terslemez sakin ol zile basalım" dediği gibi yaptım ve derin nefes alıp sakin olmaya çalıştım. yavaşça zile basıp bekledik. Korkudan titriyordum çünkü yıllar sonra annemi görebilirdim. Kapının kilidinin açılma sesini duyunca gözlerimi kapadım ve kapı açılınca yavaşça gözlerimi açtım. Karşımda bir adam durmuş bize bakıyordu. "kimsiniz?" jeongin hemen lafa girip durumu açıklamaya çalıştı.

"merhaba efendim, rahatsız ettiğimiz için kusura bakmayın. Burada hwang ha-yoon adında biri yaşıyormuş yıllar önce bir bilginiz var mı acaba"

"evet kendisi karım olur"

"ne"

birden jeongin ile bakıştık, ikimizde şaşkınlıkla bakışlarımızı adama çevirdik.

"burada mı oturuyorsunuz?"

"evet neden sordunuz nereden tanıyorsunuz eşimi?"

"birini arıyorduk da efendim bir arkadaşımızın tanıdığı da şuan nerede olduğunu söyleyebilir misiniz rica etsem"