Little Star | Hyunin

4

Haftanın son günüydü jeonginle tanışalı bir hafta olacaktı ve bir haftada çok yakınlaştık. Okula daha vardı, telefonumu alıp müzik dinleyecektim ki birisinden mesaj gelmişti.

Bilinmeyen numara

Okul bahçesindeki klubeye saat 8:10 da. Gelmezsen olacakları sen düşün.

Jeongin dışında kimse bana mesaj atmazdı. Kim olduğunu bilmiyordum ve açıkçası gitmek de istemiyordum ama merak etmeden de duramıyordum. Hazırlanıp çantamı alıp çıktım. korkarak okula doğru ilerledim. Klubenin önüne geldiğimde etrafa bakındım ama kimse yoktu. kafamı sağa çevirmemle yumruk yemem bir oldu. Beni çağıran san'dı aslında tahmin etmiştim ama her şey bitmişken neden birden beni çağırdı ki?

"Özlemişim ya yumruk atmayı. ama sana" arkadaşlarıyla gülüşmesi her saniye sinirimi bozuyordu. Dayanamayıp ben de ona karşılık verip kendimi savunacaktım ama arkadaşlı koluya beni tutunca savunmasız kalmıştım. Ellerim ve kollarım resmen bağlıydı ve san istediği gibi yumruk atabilirdi.

"Kendini savunamayınca yanına insan mı çektin kıyamam. ama keşke daha güçlü birini seçseymişsin tatlı ve zayıf birinin sana zararı olmaz."

"kimseyi yanıma çekmedim ne istiyorsan söyle neden çağırdın beni"

"Bak bak bak beyefendi yanındaki arkadasından gaza gelip yürek yemiş sanırım bir de cevap veriyor. Kimsenin beni durduramayacağını bilmen gerekirdi, özellikle de masum ve tatlı insanların. İsmi neydi? ee j-jeongin hah tatlı çocuk."

"onun adını ağzına alma."

"neden? nolur yoksa söylesene lütfen."

"seni gerçekten mahvederim bir daha onu olaya katma."

"çok korktum napsam acaba. Merak etme öyle güzel ve tatlı birine sana bırakıp olaya dahil edeceğimi sanma. Öyle birinin senin yanında olması yazık olurdu. Ona doğru yolu göstermemiz gerekmez mi hyunjincim."

"o seni seçmez sandığın gibi biri değil. Onu aptal şeylerin için de kullanma."

"çok iddialısın ama sen. acaba jeongin, yanında durduğu insanın ne kadar iğrenç biri olduğunu bilse napardı."

"ben iğrenç şeyler yapmadım. İĞRENÇ BİRİ DE DEĞİLİM KAPA ÇENENİ VE DEFOL GİT." o son sözü demem onu fazla sinirlendirmiş olcak ki hiç atmadığı yumruğu o gün atmıştı. Artık alışmıştım yüzüne bakıp sırıtmam onu sadece kudurtuyordu. Kudurunca da daha da vurmaya başlıyodu. Gözlerimi kapattım bir şey yapamazdım savunmasızdım. Her vurduğunda daha da sinirleniyo ve daha da güçlü vuruyordu.

Yüzüm yine yara bere içindeydi.İnsanlar okula gelmeye başladığında bıraktı ve oradan hemen uzaklaştılar. okul saati geldiğini fark etmemiştim bile kimseye gözükmeden sınıfa çıktım, kafamı sıraya koyup gün boyu kaldırmadım ve uyumaya çalıştım. Jeongin'i görmemek kötü hissettiyordu ama Beni böyle görmesinden iyidir. Ama o da durur mu tabii ki sınıfa gelip bana bakcaktı.

"Hyunjin. HYUNJİN LAN KALKSANA KAC DERSDİR GÖREMİYORUM SENİ UYAN."

"uykum var"

"kaldır kafanı bi önce bir şey söylicem"

"böyle de söyleyebilirsin duyuyorum."

"Hyunjin neden kafanı kaldırmıyorsun."

"uyumak istiyorum çünkü jeongin." ısrarla sorması beni zor duruma sokuyordu beni böyle görmemeliydi çok kötü bi haldeydim.

"sen kaldırmazsan ben kaldırırım." kafamı çekiştiriyodu bense kafamı kaldırmamaya çalışıyordum çok zor durumdaydım ve kazanan o oldu kafamı aniden kaldırıp göz göze geldik. Gözleri parlıyordu, gülümsemeden edemedim.

"HYUNJİN BU NE KİM YAPTI BUNU SANA İYİ MİSİN"

"İyiyim bir şey yok jeongin al istediğin oldu mu gördüysen izninle uyuyacağım."

"saçmalama böyle durulur mu yüzünü yıkamamışsın bile neden söylemedin bana hyunjin kim yaptı söyle gününü göstereyim ona"

"otur bir yerine jeongin bu yüzden söylemiyorum. Karışma sen, lütfen. Ben kendim halledebilirim.. Ayrıca sen bir de onları gör benim yüzüm kadar onların da yüzü yara içinde. Sen beni ne sandın bu kaslar boşuna mı?"

"hyunjin. Kafana sokiyim gerizekalı çocuk mu kandırıyorsun sen? san yaptı dimi bunları. Müdür fln hiç mi birşey demiyo ne biçim okul bu amk"

"ne desinler ceza verip kapatırlar ayrıca şikayet edersem öbür gün daha beterini yaparlar. Susman lazım. Ayrıca ailesini çağırsa her şey çözülcek."

"hyunjin senin de ailen büyük ve zengin."

"benim ailem yok jeongin."

"var. ben varım hyun lütfen böyle bir şey olursa karışma ve uzaklaş oradan onları da sakın kışkırtma. bir gün görcekler gününü"

"Boşversene. son ders zaten eve giderim bakarım kendime."

"Bana haber ver ama bir şey olursa arayabilirsin yardım ederim."

"teşekkürler jeongin ama saol ben hallederim."

"umarım."

........

"eve girdiğimde koşarak odama çıktım. yüzümü görmemeleri lazımdı. kapıyı tam açıcakken arkamdan biri beni kendine doğru çekip yüzümü çevirdi. Bi bu eksikti babam sinirli gözlerle bana bakıyordu. ve şovunu yapıp yüzüme bir de o yumruk atmıştı.

"ben seni böyle ol diye mi yetiştiriyorum. iğrenç varlıksın." her dediği cümleden sonra yüzüme utanırcasına bakıp tokat atıyordu. cevap veremiyordum çünkü cevap verirsem bu olay daha da uzardı."

"beni rezil etmeyi nasıl başarabiliyorsun inanamıyorum sana." keşke beni de kendisinin rezil ettiğini bilseydi.

"keşke annen gibi seni terk edebilseydim."

Kafamı kaldırıp ona baktım. gözlerinin içine en derinine baktım ve her zerresinden bir kez daha nefret ettim. Kollarında ayrılıp odama girip kapıyı kapattım. Hayattaki en şansız insan olmak zordu. Kulaklıklarımı takıp müzik açtım ve kkami ile oynadım. tek ailem olan kkami ile.

.....................

kımse okumuyo yazasim gelmiyo ama devam etmem lazım başladım çoktan.

NEYSE BEN KACAR👋🏼