De tweede kans

Deel 2: Een minder geslaagde nacht en dag

Maar een goede nachtrust was haar niet gegund. Haar dromen zaten vol met pijn, ze werd afgewezen, uitgelachen, beledigd en gekwetst door de mensen waar ze om dacht te geven. Gelukkig werd ze om 4 uur bevrijd van de nachtmerries. Alleen niet op de manier waarop ze had gehoopt. Toen haar ogen langzaam open gingen werd ze begroet door een nattig gevoek rond haar broek. Godverdomme. Ze had weer eens het bed nat gemaakt. Daarmee wou ze niet zeggen dat het vaak gebeurde, maar het was ook niet nieuw voor haar. In tegenstelling tot veel van haar leeftijdsgenoten was Sarah niet zo van het Masteruberen, het deed niet zo veel met haar, ze had geen behoefte aan, enz. Maar dat betekende wel dat haar lichaam de goederen op een andere manier moest lossen, en eens in de twee maanden was dat het geval. Sarah was er niet blij mee, ze schaamde zich kapot. Maar ze was blij dat ze gee bedplasser was, natte dromen hadden toch nog iets volwassens. En meestal waren ze ook niet heel groot. Haar moeder wist ervan, ze had dan ook een beschermende hoes, maar verder werd er niet over gesproken. Maar dit voelde anders...

Meestal was het plakkerig als het gebeurde, ditmaal niet. Het was gewoon nat. En dat niet alleen, het was ook veel. Haar broek was doorweekt. Sarah deed het licht aan om de schade te inspecteren. En ja, ook haar dekbed en dekens waren nat. Oh god, ze had in bed geplast. Er kwam een golf van schaamte over haar heen, wat extreem kinderachtig dit. Ze kon zichzelf toch niet serieus nemen zo. Hoewel ze walgde van zichzelf besefde ze dat ze nu belangrijkere dingen te doen had. Hoe in godsnaam kon ze er voor zorgen dat haar moeder hier niet achter kwam. Haar broek en ondergoed ging meteen uit, dat allereerst. Ze verborg het in de kledingkast, als haar moeder weer eens weg was kon ze het wel in de was gooien. Maar dat was niet het grootste probleem. Hoe ging ze haar beddengoed verbergen. Ze kon het er niet op laten liggen, dat zou ranzig zijn, en uit ervaring wist ze dat het vlekken achter liet maar ze kon het er ook niet afhalen, haar andere beddengoed zag er compleet anders uit, dus het zou opvallen als het verwisseld was. Waarschijnlijk was het voor nu beter om het er op te laten liggen, de deken over het hoeslaken te leggen en hopen dat niemand het zag. Ze gooide de dekens terug en sloeg even een kruisje (niet dat ze gelovig was, maar ze sloot niet uit dat er daarboven toch iets was, en als het haar kon helpen zou ze daar graag gebruik van maken).

Maar nu was het 4 uur, ze was klaarwakker en besefte zich nu pas hoe verschrikkelijk ze zich voelde. Ze had gelukkig een twee persoons bed, dus ze ging maar aan de droge kant liggen. En toen ze lag kwam ook de schaamte terug. Ze had in bed geplast. Ze kreeg al plaatsvervangend schaamte toen ze dacht aan alternatieve scenario's. Wat als ze bij haar clubje was gebleven, ergens bij hun was gaan slapen... stel je voor... hoe kon ze ooit nog met een gerust hart gaan logeren... als ze überhaupt nog iemand had om bij te logeren (naast familie). En ook de eenzaamheid kwam weer op, wat een ellende. Misschien was het maar beter als ze zich afzonderde, alleen bleef, in haar eigen wereldje. Lekker veilig, dat was waarschijnlijk het beste. En toen sliep ze.

En die nacht was waarschijnlijk het dieptepunt voor dit weekend, maar de ochtend daarop was niet heel veel beter. Ze was niet brak, maar topfit was ook niet de beste omschrijving. Ze staarde nog 5 minuten naar het plafond voordat ze in actie kwam. Ze gooide het dekbed van zich af en bekeek de schade. En ja, er was zeker een donkere vlek te zien. Die zou zeker opvallen. En dus bedekte ze het weer met haar dekbed. Ook haar kleding let ze liggen, ze kon beter in het geheim eens een wasje draaien. En vervolgens liep ze naar beneden, tijd om te ontbijten. Haar moeder zat al beneden thee te drinken. Goedemorgen, hoe was het gisteren?
- supergezellig, loog Sarah, ze hield haar problemen liever voor zichzelf, haar moeder wist er veel vanaf, ze was nou eenmaal psychiater en was daardoor soms nogal bemoeizuchtig. Iets waar Sarah totaal geen behoefte aan had als ze zich kut voelde. Zo'n vermoeden had ik al, je was behoorlijk laat thuis. Helaas, Sarah was toch niet zo stil geweest als gedacht. Ze moest toch nog wat trainen. En er werd nog wat verder gepraat over de details van de avond, waarvan de meeste niet eens gebeurd waren. En ondertussen controleerde Sarah haar telefoon, niemand had verder meer geapt, erg gemist was ze dus niet. Ze voelde zich meteen weer rottig en werd stil. Vera merkte dit en richtte zich op haar eigen zaken.