De tweede kans

Deel 13: Een memorabele aankoop

Toch was de aankoop iets makkelijker gezegt dan gedaan. Allereerst duurde het toch even voordat ze zich mentaal kon overgeven aan het idee dat ze echt pull-ups ging kopen. Er was nog steeds een hoop schaamte, angst, enige walging en afkeer aanwezig. Hoewel ze op sommige momenten extreem opgewonden was over kopen van de pull-ups en het volgende moment wou ze er niks mee te maken hebben. Ze vond zichzelf er ergens toch nog te koel voor, ook al was die koele zelfbeeld op een rap tempo aan het vervagen. Het leek allemaal zo gemakkelijk, gewoon opgeven, ophouden met geven om wat de rest van de wereld van haar dacht, gewoon pull-ups dragen en er gedachteloos in plassen als een klein kind, zou dat niet makkelijk zijn. Maar dan dacht ze weer aan al die mensen waar ze de afgelopen jaren "bevriend" mee was geweest, wat hun er van zouden denken, en dan kon ze ter plekke wel een mes in haar voorhoofd planten. Ze moest door, ze moest hier vanaf zien te komen, dit kon ze zichzelf niet aan doen, maar het lastige van zulke hevige verlangens was dat ze niet zomaar weg gingen. Aan de andere kant kon ze zich ook afvragen of er niet een reden voor was dat ze dit zo hevig verlangde. Had ze dit misschien gewoon nodig, zowel mentaal als fysiek.

Maar terwijl ze op de bank zat te discussiëren met zichzelf was de dag in rap tempo voorbij aan het gaan. Vera had vandaag een vrije dag, en hoewel ze op dat moment niet door had wat er door Sarah's hoofd ging zag ze wel dat ze totaal inactief op de bank zat, dat kon eigenlijk niet, het was zomervakantie, ze was nog jong, het was mooi weer, ze moest er even op uit. Het zou nog een kleine twee weken duren voordat ze op vakantie zouden gaan en als moeder kon ze niet accepteren dat haar dochter zo aan het wegkwijnen was. Het feit dat erover praten simpelweg niet mogelijk was met Sarah was treurig, maar ze wist zelf ook wel dat ze hier ook een rol in had gespeeld. Zulk gedrag gebeurde niet zomaar, mensen keerden geliefden niet zomaar de rug toe. Vera betrapte zichzelf snel op het feit dat ze ervanuit ging dat Sarah van haar hield. Maar ze moest wel, hoe anders ging ze dit volhouden, hoe anders ging ze zichzelf wijs maken dat de afgelopen achttien jaar het waard waren geweest, alle ellende. Ze had haar eigen begrafenis al vaak voorgesteld, al had ze geen idee wie er zouden zijn. De meeste familieleden zouden tegen die tijd al dood zijn en de meeste mensen waar ze mee werkte verdwenen zodra ze behandeld waren, echte vrienden had ze al jaren niet gezien. En tot haar grote afschuw zag ze dat Sarah hetzelfde lot overkwam. Helaas was haar eigen verhaal vertellen geen optie, het zou haarzelf laten lijken als narcistisch en zou Sarah's situatie ondermijnen. Het enige wat ze kon doen was er voor Sarah zijn, en bidden dat het leven voor Sarah anders zou aflopen. Ze moest dit eerst goed zien te maken, dan kon ze zich daarna wel focussen op Sarah's andere probleem.

Sarah had haar innerlijke debat ondertussen alweer opgegeven en zat wanhopig op youtube te scrollen, wanhopig op zoek naar iets nieuws, iets afleidends, maar ze had alles al gezien. Waardoor ze alleen maar werd herrinerd aan het feit dat ze een afschuwelijk saai en nutteloos leven leidde zonder enige waarde behalve dat ze andere mensen advertentie geld opleverde en toch kon ze niet stoppen. Totdat haar moeder de woonkamer binnen kwam lopen, kom Sarah, er is een leuke rommelmarkt in de stad waar ik graag even heen wil en je kan niet de hele dag op je telefoon zitten, dus kom maar mee. Oke mam, zei Sarah. Ergens was ze nog opgelucht ook, eindelijk kon ze even wat doen. Vroeger had ze een hekel aan dit soort uitstapjes, ze schaamde zich ervoor dat ze met haar moeder op stap moest, en daarnaast had ze eigenlijk niet zo veel met rommelmarkten. In de afgelopen jaren had ze een andere les geleerd, mensen die een gezonde relatie hebben met hun ouders leken een stuk beter in het leven te staan, misschien moest ze het maar eens een kans geven. En eerlijk is eerlijk, rommelmarkten konden best leuk zijn. Ze ging snel naar boven om zich om te kleden, terwijl ze naakt in haar kamer stond om haar ondergoed aan te doen kwam het verlangen naar een pull-up heel even op, maar toen dacht ze aan de schaamte en trok ze haar normale kleding aan. Haar moeder had zich ditmaal gelukkig al goed voorbereid waardoor Sarah niet een eeuw op haar hoefde te wachten om zich klaar te maken. Ze waren binnen enkele minuten vertrokken.