De tweede kans

Deel 9: De eerste symptonen

Het wakker worden ging de dag daarop toch even wat langzamer dan normaal. Dit zou kunnen komen omdat Sarah veel liever in dromenland bleef dan terug ging naar de harde werkelijkheid waar ze was gezakt, wie weet. Maar of ze nou wel of niet wilde, ze werd wakker. Maar met een bijzonder gevoel. Het was lastig te omschrijven, luchtig misschien, zweverig, dromerig (dat betekent allemaal hetzelde), maar het voelde in elk geval goed. Ze wist nog niet waarom ze zich goed voelde, ze werd eerst vooral overspoelt met herrineringen aan het telefoontje, maar toen was het er. Dat gevoel, dat verlangen om weer een pull-up te dragen. Ze had het echt gedacht, en vreemd genoeg shockeerde het haar niet. Ze walgde niet van zichzelf. Ze voelde geen schaamte. Alleen maar een verlangen. Een verlangen naar dat zachte ondergoed, de veiligheid. Ze werd er een beetje opgewonden van en begon langzaam over haar kruis te wrijven. Ze leek zelfs wel de pull-up te voelen in de vorm van haar dekbed. Het was rustgevend. En als een ingeslagen bom kwam de schaamte weer terug. Waarom? Ze had zelf geen idee, maar door naar haar onderbuik te luisteren kwam ze er wel achter dat dit gevoel niet zomaar weg zou gaan. En toch verzette ze zich er met al haar wilskracht tegen, niet voelen, niet denken. Negeren. Het enige wat het haar wel flink wat gemakkelijker maakte was dat ze geen idee had waar de pull-ups lagen. Dus kon ze ze ook niet aandoen.

Haar moeder was al weg, (het huis voor zichzelf hebben was één van de grotere pluspunten aan de vakantie) dus daar kon ze het ook niet an vragen. Al kreeg Sarah al kippenvel bij het idee alleen al dat ze dat ooit zou vragen. Ze liep naar beneden in haar joggingbroek en shirt en begon ontbijt te maken. Het weer was niks bijzonders, een beetje bewolkt maar niks extreems. Goed genoeg om binnen voor te blijven. Sarah had gister de grootste nederlaag meegemaakt uit haar leven maar toch voelde ze zich helemaal niet heel slecht. Ze kon er niks meer aan doen, ze had nu vakantie, en dat gebrek aan controle was heel bevrijdend. En het was ook fijn dat haar moeder niet al te boos was, ze had al genoeg trauma's van eerdere scheldpartijen.

Alhoewel, er was nog wel één ding wat moest worden geregeld, en dat was dat ze nog moest uitzoeken hoe ze haar middelbare schooltijd ging afronden, en in alle eerlijkheid had ze geen idee waar ze heen moest. Haar moeder kon haar hier waarschijnlijk wel bij helpen maar haar moeder was zo gauw niet bereikbaar, wat betekende dat Sarah mentaal nog steeds niet 100% rust kon vinden. Maar toch vond ze niet dat ze haar zomervakantie kon beginnen met alleen maar op haar telefoon zitten. In plaats daarvan ging ze een beetje lezen, een beetje gamen en ze deed ook nog wat work-out. En zo wist ze zich gelukkig de eerste middag wel te vermaken. Ze was best dankbaar dat ze zichzelf met zo weinig kon vermaken. De gedachtes aan pull-ups wist ze ook voor die dag uit haar hoofd te verwijderen. Al met al was het helemaal geen verschrikkelijke eerste dag.

Toen haar moeder thuis kwam gaf Sarah haar vrij weinig tijd om rustig thuis te komen. In plaats daarvan vroeg ze meteen of ze naar een nieuwe schoolrichting konden kijken. Ze merkte aan haar moeder dat ze hier chagrijnig van werd, en dus hield ze snel haar mond. Ze begreep het wel, zelf had ze de hele dag niks gedaan en nu gunde ze haar moeder geen rust, maar toch, ze hoefde toch niet meteen boos te worden. Boze mensen waren een beetje haar zwaktepunt, zodra iemand boos op haar werd ging er een soort verdedigend schild omhoog, zelfs als de persoon misschien wel een punt had, maar ze kon er gewoon niet tegen. Hoe hard ze ook haar best deed.

Uiteindelijk besloot Vera maar wel te helpen, ze wou er zelf ook wel vanaf zijn. En bovendien was het voor de verandering fijn dat Sarah zelf het initiatief nam, en dit wou ze graag aanmoedigen. Samen zaten ze ongeveer twee uur achter de computer. Vera nam zelf altijd haar tijd met dit soort dingen, terwijl Sarah een stuk minder geduld had en al snel pissig werd, maar omdat ze vandaag zelf haar moeder om hulp had gevraagd kon ze niet boos worden. Een les in zelfbeheersing was soms ook wel nodig. Na wat voelde als als een dag rondspeuren hadden ze de ideale plek gevonden. Er was een middelbare school in het centrum (niet heel veel verder weg dan de vorige school) die speciaal les gaf aan gezakte leerlingen, maar dan alleen de vakken waarop ze was gezakt. In dit geval waren dat er drie. Dan zou ze maar 3 vakken hoeven te volgen in een heel jaar. Ze werd nu al opgewonden bij het vooruitzicht op eindeloze uren aan vrije tijd, wat vreemd was, want nu had ze zes weken aan vrije tijd, iets wat haar mateloos beangstigde. Hoe dan ook was het zonde van het jaar. Na de aanmelding was er alleen nog een intake-gesprek nodig. Aangezien Sarah niet snel verlegen was moest dat wel goed komen. Het was al over vier dagen en dan was het echt vakantie.