De tweede kans

Deel 23: Onderzocht bij de dokter

De volgende ochtend was een bijzondere ervaring voor Sarah. Ze werd rond half tien rustig wakker en lag zeker nog 10 minuten in bed te doezelen voordat de pull-up tussen haar benen haar herinnerde wat er was gebeurd. Er kwam een vreemd gevoel op in haar buik, een combinatie van genot, opwinding, angst, schuld en schaamte. Het deed haar een beetje denken aan het gevoel dat ze had als ze wakker werd na een nacht stappen (nee, dat gevoel was ze nog niet vergeten), tevreden over de gezellige voorafgaande nacht, maar bang voor het feit dat ze nu de rest van de dag met koppijn moest rondlopen. Alleen in dit geval was het tevreden gevoel voor het feit dat ze weer haar pull-up had laten lekken, en het gevolg was dat ze misschien voor een lange tijd iedere nacht luiers moest gaan dragen tijdens het slapen. Sarah bleef iets langer dan normaal liggen, de angst voor wat er nu ging gebeuren was behoorlijk aanwezig en ze moest even wat lef opbouwen voordat ze de mogelijke confrontatie met haar moeder aanging. Na een paar keer rustig ademhalen en zichzelf eraan te herinneren dat dit is wat ze wou klom ze uit bed.

Voordat ze naar de woonkamer ging kleede Sarah zich nog even om. Hoewel ze graag met een pull-up om naar beneden zou gaan wist ze dat het meer kwaad dan goed zou doen. Deze pull-up was droog gebleven, dus stopte ze de pull-up terug onder haar bed. Die kon ze nog wel eens gebruiken. Nadat ze normaal ondergoed en een jogging broek had aangetrokken kon ze de consequenties van haar keuzes ervaren.

Vera had geen sessies tot 11 uur, dus toen Sarah de woonkamer in kwam was haar moeder in de woonkamer haar werk aan het voorbereiden. Verlegen zei Sarah goedemorgen tegen haar moeder. Vera keek Sarah aan met een bezorgde blik. Hoe heb je verder vannacht geslapen vroeg ze. Wel goed, zei Sarah, nadat het bed was verschoond sliep ik vrij snel, jij? Ik heb eigenlijk niet zo goed geslapen Sarah, ik maak me namelijk best wel zorgen over je ongelukjes. Een paar maand geleden had je nergens last van en nu plas je zo veel in je slaap dat pull-ups het niet eens meer kunnen houden. Ik kon niet slapen dus heb ik wat onderzoek gedaan. Er zijn verschillende potentiële oorzaken voor, het zou kunnen dat bepaalde hormonen s'nachts minder actief werken waardoor je in bed plast. Het kan ook een lichaamelijke afwijking zijn, het zou bijvoorbeeld kunnen dat je een kleine of overactieve blaas hebt. Misschien kan het ook zijn dat bepaalde signalen door je lichaam niet worden afgegeven, maar dat is meestal het gevolg van medicijnen die jij niet neemt dus dat is het niet. Ik heb ook al een aantal oorzaken kunnen uitsluiten, volgens mij komt het bedplassen niet door alcohol, want je drinkt amper. Daarnaast heb ik gelezen dat het erfelijk kan zijn, maar zelf heb ik er nooit last van gehad dus dat zal het ook niet zijn. Tot slot heb ik inderdaad gelezen dat het van stress kan komen, maar voor zover ik weet heb je daar nu geen last meer van. Als dit wel zo is zou ik graag willen dat we het er nu over hebben.

Sarah was hier al bang voor geweest, het enige waar ze niet aan had gedacht. Haar moeder dacht dat er echt wat mis met haar was, Sarah wist natuurlijk wel beter, maar ze was vergeten om te bedenken wat er daadwerkelijk mis met haar zou kunnen zijn, dus nu moest ze improviseren. Nee, ik heb eigenlijk geen last gehad van stress sinds de examens voorbij zijn. Dat dacht ik al, zei haar moeder, ik zou ook niet weten waarom je het wel zou hebben. Inderdaad, beaamde Sarah. Als het niet aan stress ligt moet het wel iets medisch zijn, het leek me hoe dan ook een goed idee om even langs de dokter te gaan voor het bedplassen, dus ik heb vannochtend alvast een doktersafspraak gemaakt voor overmorgen. We gaan even praten over wat er aan de hand kan zijn, daarnaast gaan ze ook een blaasonderzoek uitvoeren, hopelijk vind je dat oke? Ja hoor, zei Sarah, ik wil zelf ook graag weten wat er aan de hand is en wat we er aan kunnen doen. Heel veel anders had ze niet kunnen zeggen, ze wist dat het vreemd zou zijn als ze niet naar de dokter wou. Toch was Sarah bang dat de dokter een einde zou kunnen maken aan haar plannetje, een dokter kon Sarah immers een stuk moeilijker voor de gek houden. Mooi, zei Vera, zorg dat je jezelf even hebt geschoren rond dat gebied voor het onderzoek. Ik moet nu naar mijn werk. Fijne dag Sarah. Jij ook mam.