EMBARAZADA DE AMOR / OMEGAVERSE NAMSEOK

☦︎ 16 ☦︎

Bu bölümü sana ithaf ediyorum Mmdmddn inci tanem.

Namjon'dan

Hoseok deliğinden akan kan ile yerde duvara bakarak ağlıyordu. Düğümü bir şekilde kopartmayı başarmıştı ve kan kaybediyordu. Ne yapacağımı şaşırmıştım. Derin bir nefes alıp soluklandım.

"Hoseok bebeğim? Hadi gel'de hastaneye gidelim. " Hoseok beni takmamıştı bile. Duvara bakmaya devam ederken ona bir adım yaklaşmam ile "Git! " Diye bağırması bir olmuştu. Hızla bir adım geri giderken soluklandım.

Hoseok yavaşça sallanıp bir şeyler mırıldanıyordu. Gözlerim dolmaya başlarken sakin olmaya çalıştım. Derin bir soluk çektim tekrar içime. Yardıma ihtiyacı vardı ve ona yaklaşmamı dahi istemiyordu.

Onu yeni mühürlemiş olmam dışında bir sorunumuz yoktu. Düğümü koparttığı içinse hala kanaması devam ediyordu. Kendini yaralamıştı. Gözlerimi yumup "Yüce Tanrım yardım et! " Diyerek soludum.

Hoseok yavaşça duvar dibine kıvrıldığın da ise uyuyacağını anladım. Duâ'mın bu kadar çabuk kabul olacağını düşünmemiştim. Hatta duâ'mın ulaştığı bir yerin varlığını bile bu güne dek sorgulamıştım.

Ellerimi başımın üstünde birleştirip "Tanrım sana binlerce şükür olsun. Bir daha seni sorgulamak gibi bir hataya düşmeyeceğiz! " Diyerek son bir duâ daha etmiş ve günlük kotamı zorlamamak için hızla "Amen" Diyerek banyoya ilerlemiştim.

Banyodan en büyük havluyu kaptığım gibi uykuya dalan Hoseok'un etrafına sardım. Hala kan kaybettiği için havlu şimdiden kırmızıya bürünmeye başlamıştı bile.

Hızla Hoseok'u kucaklayıp odadan çıktım. Asansörün en üst katta olduğunu görünce hızla merdivenlere yöneldim. Üçer beşer en hızlı şekilde indim merdivenleri. Lobide bir çok insan bize bakıp çığlık atmıştı.

Onların verdiği tepkileri umursamadan otelden dışarı attım kendimi. Hızla hastaneye koştum ve acile giriş yaptım.

"DOKTOR! DOKTOR YOK MU? EŞİM YARALI?! " Bağırtılarıma gelen hemşireler hızla Hoseok'u sedyeyle aldılar. Koşarak gelen doktor ise Hoseok'u kontrol ederken "Hastaya ne oldu?" Diye sordu.

Soluk soluğa "Düğüm. Düğümü kopardı." Bir saniye kadarlık bir duraksama yaşandı ve ardından Hoseok'u ameliyat odasına aldılar. O sırada bir hemşirede bana hastane önlüğü uzattı. Anlamaz bakışlarımı görmüş olacak ki "Giyseniz iyi olur. Endişeden üstünüze bir şeyler almayı unutmuşsunuz. " Utanç ile eğilerek teşekkür ettim ve hızla hasta önlüğünü üstüme geçirdim.

Bir saat kadar içeride kalmıştı hoseok. Bir saatin ardından ameliyathaneden Doktor çıktı. Endişe ile bir adım öne gittiğim zaman "Hasta şu an iyi. Normal odaya alınacak." Derin bir nefes alıp "Tanrım! Şükürler olsun." Diye soludum.

Doktor beni süzüp "Hasta hakkında odamda daha detaylı görüşmek istiyorum. " Demiş ve hızla adımlamaya başlanmıştı. İlk önce hastane odasına gitmek için ameliyathaneden çıkartılan Hoseok'a baktım hemen ardındansa sertçe yutkunup Doktor'un peşinden gittim.

Odasının kapısının önünde beni bekleyen doktora baş selamı verip içeri adımladım. Kapıyı kapatıp masanına geçince bende masasının önündeki kahve deri koltuğa oturdum.

"Öncelikle hasta neyiniz oluyordu? " Beni şüpheli bulabileceğini düşünmüştüm ama belli edeceğini sanmazdım. "Eşiyim." Cümleten sonra bir müddet sessizlik oldu.

"Hoseok beyin dosyasına baktım. Geçen hafta hastanemizde erken doğum yapmış. Bu kadar kısa zaman önce doğum yapmasına rağmen onu neden düğümlediğinizi öğrenebilir miyim? "