EMBARAZADA DE AMOR / OMEGAVERSE NAMSEOK

☦︎︎1☦︎︎

Elim karnımın üzerinde ,gözüm camdan görünen gökyüzünde kulaklarım ise annemin sözlerindeydi. "Hoseok yeter artık. Woojin'i özlediğini biliyorum ama hamilesin. Bebeğine bir baba lazım. Gel evlen işte." Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. Anneme dönüp sakin tutmaya çalıştığım ses tonum ile "Kocama hala aşıkken nasıl başkasının koynuna girip aşkıma ihanet ederim anne? Ne olur biraz olsun beni anlamaya çalış."

Annem derin bir iç çekip "Hamilesin doğum yapana kadar koynuna giremezsin doğumdan bir süre sonrada bu olmayacağına göre alışırsın yeni eşine olmaz mı güzel oğlum?" Gökyüzündeki gözlerimi anneme çevirip "Çocuğumu tek başıma büyüte bilirim." Dedim. Annem hissiz gözlerime bakıp acı doku sesiyle "Gözlerin ölü gibi bakarken mi?" Dedi.

"Yemek yemek dışında o koltuktan kalktığın bile yok Hoseok. Kendine acımıyorsun bari karnındakine acı. Duygularını oda hissediyor. Yıprattın ikinizide." Annemin sözlerine daha fazla dayanamayıp dolan gözlerim ile "Söylesene anne deliler gibi aşık olduğu eşini yeni kaybetmiş hamile bir omega ile kim evlenmek ister? Kim babası olmayan bir çocuğa babalık etmek ister? Kim kanından olmayan bir çocuğu kanındanmışçasına sever?"

Derin bir iç çekip "Ben cevap vereyim hiç kimse." Dedim. Gözlerimden akmaya başlayan yaşlarla "Çocuğumu sevgisizliğe mahkum edemem anne. Diyelim ki evlendim. İleride bir gün o da kendi çocuğu olsun ister. Benim çocuğum baba diyebileceği biri varken babasızlığı tatmasın. Baba diyebileceği biri yokken tatsın. En azımdan önüne geçerli bir mazeret sunarım." Dedim.

Annem yanıma hızla gelip beni göğüsüne bastırdı. Sım sıkı sararken beni "Torunuma yaşatır mıyım ben hiç öyle şeyler?" Dedi. "Yaşatmam." Diye ekledi sonradan. Saçlarımı okşarken "Elbet miniğimize baba olacak biri çıkar yavrum." Dedi "Elbet ona baba çıkartacağım." Diyede düzeltti kendini.

Annemin kollarında göz yaşlarımı akıtırken sakinleşmeye çalıştım. Bir süre öyle kaldıktan sonra annem benden ayrıldı anlıma bir öpücük kondurdu ve odadan çıktı. Ben ise camımdan bir kısmı görünen göğe geri döndüm. Woojin'ime bakarcasına izledim gökteki görünmeyen yıldızları.

Woojin'i gördüm bir an. Bana gülümseyerek bakıp "Miniğimize yeni bir baba lazım güzelim." Dedi. Ona dolu gözlerimle bakarken "Babası sensin onun!" Dedim. Başını sallayıp "Ben yokken baba diyeceği biri lazım." Dedi. Ağlamaklı bir kaç ses çıkartıp "Ama ben senden başkasına baba demesini istemiyorum!" Dedim.

Derin bir iç çekip "Ömrünün sonuna kadar bu böyle olmaz Hoseok." Dedi. "Ona yeni bir baba, sanaysa yeni bir eş lazım." Hıçkırıklarımı tutamazken "Sana aşıkken nasıl yeni bir eş bulurum!?" Diye bağırdım. Yüzündeki gülümsemeyi hiç bozmadan "Bana olan aşkın bitmiş değil Hoseok. Sadece benim yokluğumun açtığı yaraların kapatılması gerek." Dedi.

Burnumu çekip "Sen kapatsan?" Diye sordum. Başını iki yana sallayarak "Bu mümkün değil sevgilim." Dedi. "Lütfen daha fazla yıpratma kendini ve yeni bir eş bul." Diyede ekledi. Göz yaşlarımı tutamazken "Senden başkasını istemiyorum!" Diye bağırdım. Woojin ise "Merhemin çoktan yola çıktı bile." Dedi huzur kokan sesiyle.

Bunu nasıl huzurlu bir şekilde söyleye biliyordu aklım almıyordu. Woojin beni elleriyle başkasına veriyordu adeta. Bana aşkla bakıp "Seni kimseye verdiğim yok Hoseok." Dedi. "Sadece kalbine bir odacık daha açıp bir kişiyi daha almanı istiyorum." Dedi. Sert bir turumla "Tüm odaları seninle doluyken mi?" Dedim.

Bana anlayışla bakıp "Hemen alamazsın biliyorum ama zamanla orada boş bir oda olacak işte oraya onu almalısın sevgilim." Dedi. Ona anlamaz gözlerle bakarken ""Kimi?" Diye sordum. Bana gülümseyerek bakıp "O gelince tanırsın." Dedi. Ardından buhar oldu uçtu gitti.