"ခြယ်"

Part 9

တစ်စတစ်စတိုး၍လာသောချစ်ကြိုးမျှင်

ပုံမှန်အိပ်ယာထနောက်ကျတတ်သည့်မိမိက ဒီနေ့တော့စောစီး၍နိုးထလာခဲ့သည်။အမှန်တော့မနေ့က'ဂန်ဟန်'လဲမိုးမိထားသဖြင့် ကိုယ်တွေလက်တွေမှာကြိုးတုပ်ရိုက်ခံထားရသလိုပင်နာနေပြီး အဖျားငွေ့ငွေ့လေးကလဲရှိနေသည်။

အိပ်ယာပေါ်တွင်သိုးငယ်လေးတစ်ကောင်သဖွယ်ကွေးကွေးလေးအိပ်ပျော်နေတဲ့ ကို'ခြယ်'့ကိုစောင်သေချာခြုံပေးပြီး မနိုးစေချင်သေး၍နှဖူးကိုခပ်ဖွဖွစမ်းကြည့်လိုက်သည်။ညကလောက်တော့မပူတော့ပေမယ့်လည်း ကိုယ်အပူချိန်ကတော့ရှိနေသေးသည်။

မျက်နှာသစ်ပြီးkitchen roomထဲဝင်ကာ'ခြယ်'နိုးလာလျှင်စားဖို့ ဆန်ပြုတ်ကိုအသေအချာပြုတ်နေ၏။ထို့နောက်ဖုန်းကိုယူပြီး

'ဟယ်လိုတန် ငါ့ကိုနင့်အသိဆရာဝန်လွှတ်ပေးစမ်းပါ'

'ဂန်ဟန်နင်နေမကောင်းဘူးလား။တစ်သက်လုံးဆေးမကုတဲ့သူက ဆရာဝန်တွေဘာတွေတောင်ခေါ်လို့။ငါတို့လာခဲ့ရမလား'

'မလာနဲ့ရတယ်။နေကောင်းမှလာခဲ့ တစ်ယောက်ထဲအေးဆေးနားချင်လို့ ဒါပဲ'

အိမ်သို့အဲ့ဒီနှစ်ကောင်ရောက်လာလျှင် 'ခြယ့်'နဲ့တွေ့ပြီးလိုက်စကြလိမ့်မည်။ထိုအခါ 'ခြယ်'ရိပ်မိသွားလျှင်ခက်ချေမည်။အဲ့တာနဲ့ပဲဖုန်းကိုအမြန်ချလိုက်ရ၏။

အခန်းထဲသို့ 'ခြယ့်' ကိုထပ်သွားကြည့်တော့ အိပ်ယာမှနိုးနေပီဖြစ်သည်။'ခြယ်'ကကုတင်ပေါ်တွင်လှဲလျက်အနေအထားနှင့် မှန်ကိုကျော်ကာ အပြင်ဖက်ရှိတိမ်တွေကိုငေးမောနေသည်။

'ခြယ် နိုးပီလား၊ဘယ်လိုနေသေးလဲ'

'သက်သာပါတယ်ဂန်ဟန်၊နိုးနိုးချင်းလိုက်ကာလေးနည်းနည်းလှပ်ထားတာတွေ့လို့အပြင်ကိုငေးနေတာ၊ခုတော့မျက်နှာသစ်တော့မယ်'

'အင်းအင်း ဒါဆိုမျက်နှာသစ်ပြီးရှေ့ကိုလာခဲ့နော် ဆန်ပြုတ်ပြုတ်ထားတယ်'

အင်းအ...

ရေချိုးခန်းအပေါက်ဝအရောက် 'ခြယ့်' ခန္ဓာကိုယ်သေးသေးလေးက ယိုင်ထိုးကာနံရံကိုလက်နှင့်ထောက်လိုက်သည်။ပြီးတော့ထိုင်ချလိုက်သည်။ကိုယ်လဲ အမြန်ထလိုက်ပြီး'ခြယ့်'ကိုကုတင်ပေါ်သို့ပြန်ပွေ့ချီတင်လိုက်သည်။