Regret is the most painful thing to feel.
Trusting someone with all your heart and ended up betraying you will always make a huge wound in your heart, and it will make you feel regrets.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Blake
“It’s fvcking 3 days! Bakit hindi pa rin siya nagigising?”
“Sir, she needs more rest to heal and to recover her energy. Masyado siyang nabugbog, swerte nalang at naka survive siya”
I glance once again at her, mahimbing ang pagkakatulog. May suot pa itong oxygen.
I badly want to talk to her, to know what exactly happened.
“Blake, Let yourself rest for now alam kung ilang araw ka ng walang tulog” Humarap ako kay Carlos.
“I can't, hindi ako pwedeng magpahinga. I am the only one who cares about her kahit mga magulang niya wala akong narinig Carlos”
“Blake, alam naman nating dalawa na hindi kayang saktan ni Kobe si Wendi”
“You’re not sure Carlos, hindi mo siya kilala baliw na yun”
I left from the room, dumeretso ako sa kwarto ni Daniel. He's still recovering. He can't walk for a while kaya gumagamit siya ng wheel chair.
“Kumusta?” I asked him. He glance at his feet.
“Better” He answered. “You look tired” Dagdag pa niya. I chuckled.
“I am tired. Hindi ko na alam ang gagawin ko Daniel, saan ko siya hahanapin? Wala akong kahit anong clue” Umayos siya ng upo kaya tinulungan ko siya.
“Hindi mo malalaman ang mangyayari Blake, baka sa susunod na araw o mamaya makatanggap ka ng magandang balita” He smiled at me, pero hindi ko kayang ngumiti pabalik. Sana nga makatanggap ako ng magandang balita.
Pumasok mula sa labas si Carlos. May bitbit siyang pagkain, inilapag niya ito sa mesa.
I was about to help him but he avoided me. Agad akong napatingin sa kanya.
“You okay?” Tanong ko agad sa kanya. Mukha kasi siyang bad trip.
Hindi siya sumagot.
“Hey bro, okay ka lang? May problema ba?” Tanong naman ni Daniel. Carlos faced him and shook his head.
I know what it is.
“Galit ka ba sakin Carlos?” Tumigil si Carlos sa kanyang ginagawa at hinarap muli ako.
“Ano sa tingin mo?”
“Ano bang ikinagagalit mo?”
“Ikaw!” He pointed his finger on my chest. “Masyado kang selfish. Nawalan na nga tayo tapos balak mo pang sumunod? Bakit di mo nalang hayaan ang mga pulis sa paghahanap sa kanya?” Kumunot ang noo ko, umakyat ang inis sa ulo ko.
“Hayaan? Sige nga. Kung ikaw nasa posisyon ko hahayaan mo ba? Kung yung mahal mo yung nawawala hahayaan mo ba!? How can you say those words na parang wala kayong pinagsamahan ni Wendi? Ikaw ang selfish!” Sigaw ko sa mukha niya, bigla niya akong sinuntok dahilan para matumba ako.
