Hastanelerde Bir Ömür

10

Selam arkadaşlar biliyorum bi önceki bölümde bayağı bi saçmaladım ama bugün kafamı toparladım ve daha güzel birşey yazmaya karar verdim fazla ciddiye almayın öylesine yazıyorum

Karşımda gördüğüm kişi Kaan abiydi bir an afalladım ama hemen kendime geldim o da beni gördüğüne şaşırmış olacak ki "ufaklık senin burda ne işin var"
"Şey Kaan abi sanırım aynı apartmanda oturuyormuşuz ben kek yapmıştım da alır mısın" dedim hiçbir şey yokmuş gibi bu soruyu sormam biraz saçmaydı ama o da aynı şekilde karşılık verdi
"Tabiki ufaklık neden almayayım eline sağlık madem kek yapmışsın gel içeri de beraber yiyelim hem birlikte biraz da sohbet ederiz olmaz mı" ben sohbetten çok dersi önemseyerek
"Şey Kaan abi benim biraz ders çalışmam gerekiyor da hem sohbet etsek hem de sen bana birazcık yardım etsen" gülerek olur anlamında yavaşça başını sallayarak gözlerini kırptı

Ben de hemen eve gittim ama kapıyı açtığım anda felaket bir doğalgaz kokusu karşıladı beni sanırım ocağı açık bırakmıştım kapıyı açık bırakarak hemen mutfağa girdim ancak Ocak kapalıydı belki ben kapattım sanmışımdır yanlızca gaz veriyordur diye tekrar kontrol ettim ama hala kapalıydı öyle olunca hemen doğal gaz ağrızayı aradım

Onların gelmesini beklerken bütün camları açıp kapının önüne oturdum ve beklemeye başladım bir süre sonra Kaan abi beni merak etmiş olacak ki yanıma geldi ben olan biteni anlatınca o da bir sandalye alıp yanıma oturdu çok geçmeden doğal gaz için geldiler ben pek birşey anlamadığım için Kaan abinin yanımda olması çok iyi olmuştu

Yaklaşık 1 30 saat sonra işleri bitmişti ancak ufak bir sorun vardı ev her ne kadar havalansa da koku gitmediği için bu gece evde kalmam çok riskliymiş dahası 2 gün doğal gazı kullanamayacak mışım ben bunları düşünürken onlar çoktan gitmişti Kaan abinin de olan biteni özet geçmesiyle neredeyse ağlayacak duruma gelmiştim çünkü kalabilecek başka kimsem yoktu

Hemen Kaan abiden müsaade isteyip annemi aradım annem ilk defa telefonu açtığı için çok şaşkındım ama buna yenik düşmedim ve hemen olup biteni anlatmaya başladım o da üst komşumuz Neriman teyzede kalabileceğimi söyledi çünkü hem çok tatlı bir kadındı hem de yalnız yaşıyordu

Ben hiç düşünmeden tamam dedim ancak henüz ona sormamıştım telefonu kapatınca Kaan abiye de annemle konuşmamızı anlattım aynı zamanda da eşyalarımı toplamaya başladım Kaan abi beni dinledikten sonra "abim madem annen öyle demiş o zaman ben yine ne olur ne olmaz burada bekleyeyim sen kapısını çal da gel bir de evde yoksa boştan yere eşya götürmüş olma"

Ben de tamam diyerek yukarı çıktım ve zili çaldım Neriman teyze her zamanki güler yüzüyle karşıladı beni ben de aynı şekilde karşılık verdim ancak hemen ardından olan biteni anlatmaya başladım ben daha sözümü bitiremeden tabiki kızım ne kadar istersen kal diye karşılık verdi gerçekten çok mutlu olmuştum (her şeye çok mutlu oluyorum) hemen eşyalarımı götürdüm ve Kaan abiyle ders çalışacağımızı çok geçe kalmadan geleceğimi söyleyerek gittim

Kaan abinin evine geldiğimizde saat 7 olmuştu önce birazcık sohbet ettik sonra bana eksiğim olan konularda yardım etti mola da biraz daha konuşuyorduk ki birden Kaan abinin aklına benim tedavim geldi ve aniden söze girdi "abicim yarın senin oksijen tedavin vardı değil mi ah ben nasıl unuttum neyse Allah'tan yarın randevularım geç başlıyor sabah saat 8 de sen benim yanıma gel de beraber gidelim bari yine yolda belde başına birşey gelmesin ilk geldiğin günde emre abin tutmasa eziliyor muşsun zaten"

Saatin çok erken olduğunu o gün ki şeyin hastalığımla ilgisi olduğunu falan tartışırken saat 9 olmuştu ben saati farkeder farketmez iyi akşamlar dileyip Neriman teyzeye gittim orada da onunla biraz sohbet ettik ancak sohbetin ortasında ben uyuya kalmıştım