Hastanelerde Bir Ömür

KURTULUŞ

Odaya çıktığımızda sevinçten uçuyordum benim için daha mutlu bir haber olamazdı Eren'de aynı şekilde mutluluğumu paylaşıyordu ama çok belli etmese de içinde bir burukluk olduğu anlaşılıyordu

-Eren ne oldu mutlu olman gerekmiyor mu senin

-Ya aslında mutluyum ama seni göremeyeceğim için üzülüyorum

-Niye böyle düşünüyorsun ki okullarımız yan yana sabah istersen beraber gideriz çıkışta da aynı şekilde

-Aslında öyle ama alışmıştım neyse sen beni boşver mutlu olmaya bak hatta ne yapalım biliyor musun yakınlarda ki bir pastaneye gidip bunu kutlayalım nasıl fikir

-Eren sen bir tanesin

-Sen de öyle

-O zaman mutlu olma sırası sende böyle bebeğim bitanem falan demeyince sanki cümleler yarım kalıyormuş gibi oluyor benden sana izin istediğini söyleyebilirsin artık

-Beste seni gerçekten çok seviyorum

-Ben de seni

Birden aklıma Mert abi geldi hastaneden erken çıkacağım için vaktim daralmıştı ya bugün ya yarın gelecekti ve ben hâlâ bir çözüm bulamamıştım gerçi şu ana kadar da yalnızca iki kişiden fikir almıştım bunu üçlemek için Eren'e de sormaya karar verdim ama ona Kaan abi ve Emre abinin fikirlerini de söylecektim öyle de yaptım

Bir an afalladı tabi. Hiç böyle bir soru beklemiyordu. Doğal olarak biraz düşündü ondan mantıklı bir cevap bekliyordum ama maalesef umduğumu bulamadım onun yerine Emre abinin verdiği aklı desteklemeyi tercih etti ben de madem 3 kişiden ikisi aynı fikri savunuyor diyerek bunu uygulamaya karar verdim

Konuşmamızdan sonra ben hemen üstümü değiştirdim ve çıktık bu sefer izin almadık hatta Kaan abinin yanına bile gitmedik yalnızca ona nerede olduğumu söyleten bir mesaj yazmakla yetindim

Pastaneye geldiğimizde gözümüze kestirdiğimiz ilk boş yere oturduk çok kalabalıktı biraz sonra garson ablalardan bir tanesi gelip siparişinizi sordu biz de en çok sevdiğimiz pasta türü olan çikolatalı pasta söyledik içecek olarak ben limonata aldım Eren ise çay almayı tercih etti hayatımın en güzel günlerinden birini geçiriyordum kim derdi ki ilk sevgilinle hastanede tanışacaksın diye

Karnımızı doyurduktan sonra kalktık saat daha erkendi fakat hastaneye dönmek zorunda kaldık çünkü Eren'in uygulama yapması gerekiyordu içeri girdiğimizde o acile ben ise odama gittim daha ayrılalı 10 dk bile olmamıştı ama onun yokluğunu hemen hissetmeye başlamıştım gerçi 2 3 gün üst üste o kadar dolu dolu vakit geçirirsek böyle bir olay olması kaçınılmazdı

Boş boş telefona bakarken gözüm birden tedavi defterine ilişti acaba bu mutlu günümü nasıl bir şey bozacak diye bakmak istedim sayfaları karıştırırken değişik bir bölüme denk geldim başlıkta ilaçlar ve yan etkileri yazıyordu ilgimi çektiği için hemen okumaya başladım

*Şiddetli karın ağrısı

*Mide bulantısı

*Halsizlik

*Ateş

*Eller ve Bacaklarda uyuşma

*Bulanık görme vb.