Hastanelerde Bir Ömür

47

Selam arkadaşlar son attığım bölüm sanırım sınav haftasına denk geldiği için okunmadı bu bölümü biraz daha kısa ve güzel yazdım inşallah beğenirsiniz sizi seviyorum iyi okumalarrr

Hastaneden çıktığımızda hava kararmıştı aynı zamanda karnımız da acıkmıştı hastaneye yakın olan bir lokantada yemek yemeye karar verdik

_Doğu buraları sen daha iyi biliyorsun var mı aklında bir yer

_Valla tam karşıda çok güzel kebap yapıyorlar isterseniz gidebiliriz

_Bana olur Beste sen ne dersin abicim

_Olabilir

_Tamam o zaman gelin geçelim karşıya

Karşıya geçmek için yürürken aniden Kaan abi elimi tuttu ona bir şey belli etmesem de içimden homurdana homurdana karşıya geçtim

İçeri girdiğimizde hemen montlarımızı çıkardık kalorifer yaktıkları için çok sıcaktı cam kenarına yakın etrafında kimse olmayan sessiz sakin bir masa bulup oturduk

_Hoşgeldiniz efendim ne alırdınız

_Ben bir mercimek çorbası alayım

_Ben bir kuşbaşılı kaşarlı pide alayım

_Küçük hanım siz ne alırdınız

_Ben de aynısından alayım

_Peki iki kuşbaşılı kaşarlı bir mercimek çorbası içecek alır mıydınız

_İki ayran lütfen

_Tamamdır

_Ee anlat bakalım

_(Sinirden gülerek) neyi anlatmamı bekliyorsun Kaan abi zaten zamanımın çoğu hastanede geçiyor normal bir hayatım yok ki anasını satayım

_Owow tamam sakin demek ki açken sana soru sormamak gerekiyormuş

_Bunun açlıkla ilgisi yok ki şaka gibi soru soruyorsun yani özür dilerim biraz sert çıkışmış olabilirim ama 

_Tamam haklısın abicim de Kaan abin art niyetle sormadı sadece senin gergin olduğunu hissettiğinden öyle ortaya konu olsun diye attı

_Doğru 

Yemek yedikten sonra hemen kalktık iyice geç olmadan eve dönmek istiyorduk hava biraz soğuduğu için üşümüştüm hatta saçma bir şekilde titremeye başlamıştım arabada da hiçbir şekilde ısınamıyordum ancak bu benim çok da umurumda değildi daha çok kafaya taktığım şey Kaan abinin fark edeceği düşüncesiydi eğer beni bu şekilde görürse kesin bin tane test isterdi Allah'tan arabayı o kullandığı için fark etme ihtimali düşüyordu 

Titremeye devam ederken bir yandan da dışarıyı izliyordum aniden aklımda mükemmel bir fikir parladı yatarsam beni görme oranları daha da azalacaktı hemen bagajdan yastık alıp uzandım ayaklarımı bükmek zorunda kalsam da rahattım 

_Beste 

_Efendim Doğu abi

_Arkada benim montum vardı onu üzerine örter misin arabanın içi serin bak üşürsün dedi göz kırparak Doğu abi bir şeyleri çakmıştı ancak büyük ihtimalle Kaan abinin bilmesini istemediğimi bildiğinden bu yolu tercih etmişti benim için çok da iyi olmuştu ama içimden bir ses Doğu abinin de daha sonra bu meseleyle ilgileneceğini söylüyordu

Yola çıkmamızın ardından yaklaşık yarım saat geçmişti arabada sakin müzikler çalıyordu şu an gittiğimiz yolda sokak lambaları çok az sayıdaydı yol yalnızca arabanın farlarıyla aydınlanıyordu Kaan abi ile Doğu abi ise kendi aralarında hastalarını çekiştirip duruyorlardı ara ara Kaan abi gür bir kahkaha patlatıyor Doğu abi de onun bu gülüşüne dayanamayıp eşlik ediyordu ortamın güzelliği bana tatlı bir uyku getirmişti gözlerim yavaş yavaş gidiyordu aklımda kalan son şey ise müziğin sesiydi