Hastanelerde Bir Ömür

15

merhaba arkadaşlar artık sınav haftam başlıyor o yüzden bolca ders çalışacağım vaktim olmayacağı için yeni bölüm 1-2 hafta atamayacağım ama söz veriyorum biter bitmez devam edeceğim anlayışınız için şimdiden teşekkürler:))))))

Yaklaşık 5 dk. bastırdıktan sonra bastırmaya bırakıp  pamuğu alarak çöpe attı. Açlıktan bayılmak üzereydim o yüzden de bir an önce eve gitmek istiyordum ancak Kaan abi hazır gelmişken beni muayene etmek istiyordu gerçekten canım hiç istemese de kabul etmek zorunda kaldım çünkü şimdi kabul etmesem bile ilerleyen zamanlarda muayene edecekmiş bende hazır gelmişken bitsin diye düşündüğümden dolayı kabul ettim

Kan alma odasından çıkınca önce kantine gittik yanımda para getirmediğim için yine ödeyemedim Kaan abi siparişleri verirken bende annemi arayıp hâlâ hastanede olduğumu haber verdim öğlen arası olduğu için kantin çok kalabalık ve gürültülüydü o yüzden bizde yemekleri alıp bahçede bir kamelyaya oturduk ben Kaan abiden biraz daha önce bitirmiştim o henüz bitirmediği için bende lavaboya gideceğimi söyleyerek kalktım dönüşte onun odasına gelmemi söyledi tamam diyerek yukarı çıktım ve işimi hallettim

Döndüğümde Kaan abi odasına gelmişti kapıyı çalarak içeri girdim önce biraz sohbet etmek istediğini söyleyerek yine sarı koltuğa oturmamı rica etti ve söze başladı

"Ufaklık benim senden küçük bir isteğim olacak biliyorsun ebeveynlerini tanımıyorum normal zamanda benim çoktan onlarla yüz yüze görüşüp bilgi vermem gerekirdi ancak veremedim madem annenin müdürü değişmiş ve izinli o zaman en yakın zamanda hatta yarın onunla konuşmak istiyorum"

"Peki anneme söylerim"

"O zaman bunu da hallettiğimize göre seni böyle sedyeye doğru alalım küçük hanım" böyle lakaplar takması sinirimi bozuyordu ama her zamanki gibi belli etmedim ve tamam diyerek sedyeye oturdum

Bu andan nefret ediyordum çünkü stetoskobun ucu çok soğuk oluyordu ve vücuduma deyince gerçekten donuyordum ama bu sefer o kadar soğuk değildi işi bitince

-Tamamdır geçmiş olsun ufaklık bu arada yarın 8 de yine kapının önüne gelirsin yine beraber geliriz hastaneye ve son bir şey daha inşallah meyve sebze yemeyi unutmuyorsundur çünkü bu seferde vitaminlerin eksik çıkarsa artık iğneye başlayacağım haftada iki kere de onun için geleceksin ayrıca bu 2 aydan da fazla sürecek ama dediğim gibi eksik çıkarsa" gerçekten ben bitmiştim çünkü yemediğimden dolayı eksik çıkacağından adım gibi emindim ve haftanın 4 günü hastaneye taşınacaktım düşüncesi bile berbattı buda yetmezmiş gibi haftaya da okullar açılıyordu ne yapacağım hakkında en ufak fikrim yoktu

Kafamda bu düşüncelerle odadan çıktım tam hastaneden çıkacakken birine çarptım kafamı kaldırdığımda çarptığım kişinin Emre abi olduğunu gördüm ikimizde boş bir şekilde birbirimizin yüzüne bakıyorduk özür dileyerek sessizliği bozan ben oldum Emre abi her ne kadar hiç sorun değil dese de yüzünde anlamlandıramadığım bir ifade vardı ama bir şey der bu dalgınlığımın neden olduğunu sorar falan diye hemen dışarı çıktım ancak arkamdan seslenip koşarak yanıma geldi

"Ufaklık senin bu dalgınlığın hayra alamet değil iki oldu seni böyle yakaladığım hadi birinde hastaydın şimdi ne oldu yani mantıklı bir açıklaman yoksa işler karışır ama ben olduğunu düşünüyorum ve seni dinliyorum" bunu söylerken bir kaşı havaya kalkmıştı hastaneden çıkabilmem mucize olmuştu artık. ne zaman gidiyorum desem biri tutuyordu hasta olmadığımı kanıtlamak için mecburen anlattım sözümü bitirince anlayışlı ve hafif güleç bir tavırla

"Sen Kaan abinin öyle dediğine bakma çok zorunlu olmadıkça o iğne vermez yani sen istesen dahi vermez yalnızca sen hâlâ sözünü dinlemediysen en azından şu andan itibaren yap diye öyle söylemiştir belki hani iki üç hafta falan takviye olsun en azından yemezsen ne olacağını gör diye yaptırabilir ama o da o kadarla kalır o yüzden sen hiç kafana takma dikkatlice git eve" Emre abinin bu sözleri gerçekten beni rahatlatmıştı hatta bir ara kendimi kaybedip sevinçten az kalsın sarılacaktım da tuttum kendimi teşekkür ederek yanından ayrıldım ve tekrar dönüş yoluna geçtim.

arkadaşlar bu bölüm biraz kısa oldu kusura bakmayın bir sonraki bölümü en kısa zamanda atmaya çalışacağım sizi seviyorum görüşmek üzere :))))))