Hastanelerde Bir Ömür

36

Gözümü açtığımda başımda yalnızca Eren ve annem vardı şaşırtıcı bir şekilde Kaan abi ya da başka hiçbir doktor yoktu

Uyandığımı ilk fark eden Annem oldu hemen nasıl olduğumu sordu ve oturmam için yardım etti Eren'de eş zamanlı olarak bana bakmakla meşguldü

_Biriciğim nasılsın ağrın falan var mı

_Yok anneciğim sağ ol iyiyim ağrım yok şu anlık

_Tamam siz Eren'le bekleyin de ben Kaan beyi çağırayım

_Eren bir şey olursa ben buradayım tamam mı oğlum

_Tamam Nil teyzeciğim

_Günaydın canım

_Günaydın

_Sormaya korkuyorum ama nasılsın

_Korkma korkma bu sefer terslemeyeceğim iyiyim sağ ol

_Sevindim

_E hadi anlat bir şeyler canım sıkılıyor zaten

_Beste senin şu enerjine bayılıyorum

_Sağ ol canım eksik olma

_Ne anlatayım ki

_Her ne istersen

_Tamam o zaman sen ameliyattayken korkudan sürekli aynı koridorda dönüp durdum ve orada tamı tamına kaç taş olduğunu 5 kere falan saymış olabilirim

Bunu söyledikten sonra dişlerini göstererek hafifçe gülümsedi beni bu kadar düşünmesi gerçekten çok tatlıydı böyle yaptıkça ona tekrar tekrar âşık oluyordum

_Çocuk sen manyaksın gerçekten

_Teşekkür ederim

Biraz sonra odadan içeri Kaan abi girdi sanırım benim kapı takıntımı artık öğrenmişti tabi bu da beni mutlu ediyordu

_Oo güzellik ne çabuk uyandın ben daha uyursun diye tahmin ediyordum

_Var mı ağrın falan

_Yok sağ ol Kaan abi gayet iyiyim

_İyi sevindim

_Annem nerede

_Hava almak için bahçeye çıktı gelir az sonra

_Kaan abi ne zaman çıkabilirim

_Kız ne bu acele daha çıkalı birkaç saat oldu

_Ya ama buradan haz etmediğimi sen de biliyorsun

_Biliyorum merak etme ancak şu an bir şey diyemem normalde iki gün kadar misafirimiz olman gerekiyor ama akşama kadar gözlemleyeyim duruma göre belki bugün çıkabilirsin

_İyi tamam

_Peki o zaman ben kaçtım ihtiyacın olursa yerimi biliyorsun zaten serumun bitince Kuzey abin çıkarmaya gelir kalkmak istersen de aynı şekilde haber yollaman yeterli

_Teşekkür ederim

_Ne demek geçmiş olsun

Kaan abi çıktıktan sonra annem geldi gerginliği biraz daha azalmış görünüyordu ben pek alışmadığım için bir süre sonra kalabalıktan sıkılmıştım ne de olsa hep odada yalnız kalıyordum

Aradan ne kadar süre geçti tam olarak bilmiyorum ama artık hava kararmaya başlamıştı geçen zaman zarfında hiç de önemli şeyler olmadı klasik konuşmalar her gelen nasıl olduğumu soruyordu neden bilmiyorum ama bu sefer hoşuma gidiyordu bir yandan da aklımı tek bir soru kurcalıyordu acaba bugün çıkabilecek miyim merakımı atmak için sürekli konuşuyordum artık başları şişmişti