ဒဏ်ရာများနဲ့နှလုံးသား

Part 6

Zawgyi

စိတ္ကူးခဲ့တဲ့ေက်ာင္းဆရာဆိုတာ မျဖစ္နိုင္ေတာ့မွန္း ရင္မ်ိဳးဆင့္သိလိုက္၏။ ႀကီးေမရဲ႕ေမာင္ဆိုေပမယ့္ သူနဲ႕လဲေမးထူးေခၚေျပာ႐ုံေလးပဲရွိတာျဖစ္သည္။ ႀကီးေမကေန႕တိုင္းလိုလို ဦးေလးတို႔အိမ္ကထမင္းခ်က္အန္တီႀကီးကို ကူလုပ္ေပးေလ့ရွိၿပီး သူကၿခံထဲအမွိုက္ေတြဘာေတြရွင္းေပး၏။ ဦးေလးမွာသမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္လို႔သိရၿပီး နိုင္ငံျခားမွာေက်ာင္းတက္ေနတယ္လို႔ဆိုသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဦးေလးကျဖစ္ေစ ဦးေလးအမ်ိဳးသမီးကျဖစ္ေစ သူ႕ကိုစိုက္စိုက္ၾကည့္တတ္တာ သူသိ၏။ သူအေဝးသင္တက္ဖို႔ပဲဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီးႀကီးေမကိုေျပာျပေပမယ့္ ႀကီးေမကလက္မခံခ်င္ျဖစ္ေနသည္။ လက္မခံခ်င္လဲလက္ခံရမွာ ဒါကသူ႕အတြက္သူစိမ္းအိမ္ျဖစ္ေန၏။

"ေဖေဖ လြမ္းေနတာ"

"လူဆိုးမေလး အိမ္ျပန္လာတာကိုႀကိဳမေျပာဘူး"

"ေမေမေရာ"

သူႀကီးေမနဲ႕အတူဦးေလးျဖစ္သူနဲ႕ ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ေနသည့္အခ်ိန္ ဦးေလး၏သမီးျဖစ္သူ အဝတ္အိတ္ဆြဲကာဝင္လာတာျဖစ္၏။ ဦးေလးျဖစ္သူလည္း သမီးကိုျပန္လာမည္လို႔မထင္ထားတာေၾကာင့္ထင္သည္ အံ့ဩေနသည္။

"သမီး ေမေမ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္မွာ သမီးျပန္လာတာသိရင္ ဝမ္းသာၿပီငိုမလားပဲ"

ဦးေလးျဖစ္သူရဲ႕ေျပာစကားအဆုံး ဦးေလးရဲ႕သမီးက မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ကိုတိတ္တိတ္ကေလး ‌ေျပးဝင္သြားသည္။ တကယ္လဲ ဦးေလးေျပာသလိုပါပဲ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္မွ အန္တီ့ငိုသံကိုအိမ္ေရွ႕ကသူတို႔ အတိုင္းသားၾကားေနရေတာ့သည္။

"ဒါက ေဖေဖ့မမေလ သမီး"

အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ လူစုံေနၿပီျဖစ္ၿပီး ဦးျမင့္ေဆြကသမီးျဖစ္သူကို အစ္မျဖစ္သူနဲ႕မိတ္ဆက္ေပးသည္။ သိမ့္ေရွ႕ကသားအမိႏွစ္ေယာက္ကို သေဘာမက်သလို အိမ္မွာေခၚထားတာကို သိပ္မၾကည္ျဖဴခ်င္။ ေဘးက ေကာင္ေလးၾကည့္ေတာ့လဲ သူမထက္ငယ္တဲ့ပုံေပါက္သည္။ ေယာက္်ားေလးျဖစ္လင့္ကစားစံပယ္တင္မွဲ႕နဲ႕ထိုေကာင္ေလးကတစ္မ်ိဳးေလးျဖစ္၏။ အသားက ခပ္လတ္လတ္၊ ပိန္ပိန္းပါးပါးႏွင့္ၾကည့္ရတာေျပပစ္သည္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး ေနာက္မွ ေဖေဖနဲ႕ေမေမ့ကို သူမသေဘာမက်ေၾကာင္းကို ေျပာျပဖို႔ေတြးလိုက္၏။