Zawgyi
"ရင္မ်ိဳးဆင့္တို႔မ်ား ငါတို႔ကိုေမ့သြားၿပီထင္ေနတာ"
"မဟုတ္ပါဘူး၊ ႀကီးေမကိုလဲ တစ္ေယာက္ထဲမထားခဲ့ခ်င္လို႔ေလ၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္ျပန္မလာျဖစ္တာ"
"ေအးပါ ငါနဲ႕ရာဂ်စ္ကပဲ ခြင့္လႊတ္ေပးလိုက္ပါ့မယ္"
"အဲ့ဒါေၾကာင့္ နင္တို႔ကိုခ်စ္ေနရတာ"
ရင္မ်ိဳးဆင့္႐ြာကိုခဏျပန္ေရာက္ေနတာျဖစ္ၿပီး ေဆြေဆြနဲ႕ရာဂ်စ္သည္သူ႕အားလာေတြ႕ေနတာျဖစ္သည္။ ႐ြာကိုျပန္မလာရတာၾကာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ေရာ၊ ႀကီးေမ လယ္ခစားခ်ခဲ့တဲ့အျမတ္ထဲကတစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ကိုပါ လာယူတာျဖစ္၏။ အိမ္ကိုလဲ ေသခ်ာရွင္းလင္းရေသးသည္။ ရာဂ်စ္အိမ္မွာလာေနေပးပုံရ၏။
"မင္းကိုလဲအားနာတယ္"
"အားနာရမယ့္လူလား ဒီလူနဲ႕ဒီလူ၊ ငါကမင္းလိုေတာ့သန႔္ရွင္းေနေအာင္မရွင္းတတ္ဘူး၊ နိုင္သေလာက္ေတာ့လုပ္ေပးထားတယ္"
"ရတယ္ ရတယ္ ဒီေလာက္ဆိုအဆင္ေျပတယ္၊ အခုမင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ တန္းျပဆင္းေနၿပီလား"
"အင္း ဆင္းေနၿပီ၊ ငါတို႔နဲ႕အတူ နင္ပါရွိရင္ေကာင္းမွာပဲ"
"အဲ့လိုမေတြးပါနဲ႕၊ ေက်ာင္းမွာလိုအပ္တာရွိရင္ေျပာေလ ငါမျပန္ခင္ ဝယ္လႉခဲ့ေပးမယ္"
"အင္း"
အိမ္မွာတစ္လေလာက္ေနဖို႔ေတာ့စဥ္းစားထားသည္။ ႀကီးေမလည္းအခုဆို ဦးေလးအိမ္မွာေနသားက်ေနၿပီျဖစ္ၿပီး ဘုရားတရားပိုလုပ္ျဖစ္ကာ ေအးခ်မ္းေန၏။ မျပန္ခင္ဒီအိမ္၏ ပ်က္ေနတာေလးေတြျပင္ဖို႔ရာဂ်စ္ႏွင့္တိုင္ပင္ကာ ဝယ္ျခမ္းျပင္ရေသးသည္။ ေဈးကိုဆိုင္ကယ္ႏွင့္တက္ကာ အိမ္အတြက္လိုအပ္သည့္ပစၥည္းေတြႏွင့္အတူ ေက်ာင္းကိုလႉဒါန္းဖို႔စာအုပ္၊ ခဲတံကမွအစ ဝယ္ခဲ့လိုက္၏။
"မင္း ရန္ကုန္မွာရည္းစားရေနၿပီလား"
"ဘယ္ကရမလဲ"
"ဟာ တကယ္လား"
"အင္း စကားမမ်ားနဲ႕ ငါ့ကိုဟိုဘက္က သစ္ေခ်ာင္းယူေပး ဒီေနရာကိုကပ္ရိုက္ရေအာင္"
မီးဖိုေခ်ာင္သစ္တစ္ေခ်ာင္းေဆြးေန၍ အစားထိုးေနတာျဖစ္သည္။ ရင္မ်ိဳးဆင့္ေတာင္းသည္ကိုယူေပးရင္း ရာဂ်စ္သည္ မလွမ္းမကမ္းတြင္သူတို႔စားဖို႔ခ်က္ျပဳတ္ေပးေနသည့္ေဆြေဆြ႕ကိုၾကည့္လိုက္၏။
YOU ARE READING
ဒဏ်ရာများနဲ့နှလုံးသား
General FictionComplete (Zawgyi & Uni) Starting..... 14 August 2022 End 24 October 2022 11th Creation ရင်မျိုးဆင့် မင်းစစ်သည် ရင္မ်ိဳးဆင့္ မင္းစစ္သည္
