Zawgyi
(ရွင္တို႔ က်မကိုဆုခ်သင့္ၿပီ double up)
ရင္မ်ိဳးဆင့္ ေမေမ့ေနာက္တြင္ထိုင္ကာ ေမေမ့အကၤ်ီကိုကိုင္ထားမိသည္။ အိမ္ကိုျပန္မည္ဟုေျပာၿပီး ေမေမႏွင့္သူ အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့တာမဟုတ္လား။ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ လူေတြတစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ေရာက္လာသလဲ မသိဘူးျဖစ္ေနသည္။
"သားေလး ႀကီးေမက စကားေျပာအုန္းမွာ၊ သား သြားအိပ္ေနလိုက္ေလေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ"
ေမေမေျပာမွ သူေနရထိုင္ရေခ်ာင္ေတာ့သည္။ အိပ္ခန္းထဲေရာက္သြားသည့္ ရင္မ်ိဳးဆင့္သည္ သူဒီမွာ အိပ္ခန္းရွိတာ ဘယ္လိုသိလဲ စဥ္းစားရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြား၏။
"သားတို႔သူငယ္ခ်င္းက မေတာ္တဆျဖစ္ၿပီး အားလုံးကိုေမ့ေနတယ္"
ရာဂ်စ္ႏွင့္ေဆြေဆြလဲ ဒီအေၾကာင္းကိုၾကားၿပီးေနၿပီျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းဆင္းမွ အိမ္ျပန္လာကာ ႏွစ္ေယာက္အတူ ဒီဘက္ထြက္လာတာျဖစ္သည္။
"အခုဘယ္မွာလဲ ႀကီးေမ"
"အိပ္ေနတယ္၊ သမီးတို႔ကပဲ သားေလးကို ေဖးမေပးပါအုန္း"
"စိတ္ခ်ပါႀကီးေမရယ္၊ သမီးတို႔မွာ သူငယ္ခ်င္းဆိုလို႔ ဒါေလးပဲရွိတာ"
"ေမေမ"
အခန္းထဲမွ အိပ္မႈန္စုံမႊားႏွင့္ထြက္လာသည့္ ရင္မ်ိဳးဆင့္သည္ ဧည့္သည္ေတြရွိေနေသး၍ အံ့ဩေန၏။
"သားေလးလာ၊ ဒါကဧည့္သည္မဟုတ္ဘူး၊ သားနဲ႕ငယ္ငယ္ထဲေပါင္းလာတဲ့ သားသူငယ္ခ်င္းေတြ"
"ဟုတ္လား"
ရင္မ်ိဳးဆင့္ ေမေမ့ေဘးနားဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ သူႏွင့္သူငယ္ခ်င္းဆိုသည့္ ႏွစ္ေယာက္သည္ သေဘာေကာင္းမည့္ပုံေပၚ၏။
သူငယ္ခ်င္းေလးအား ၾကည့္ကာ ရာဂ်စ္ႏွင့္ေဆြေဆြသည္စိတ္မေကာင္းပဲျဖစ္ေန၏။ ဘာမ်ားမေတာ္တဆျဖစ္ခဲ့လို သူငယ္ခ်င္းေလးက အားလုံးေမ့သြားရသလဲ။ အရာအားလုံးေမ့ေနေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေလး၏ အမူအရာ၊ အေျပာအဆိုသည္ ေပ်ာက္မသြားေပ။ ရယ္လိုက္ရင္လဲ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းဆဲ။ ဒီသူငယ္ခ်င္းေလးအား သူတို႔ေဖးမမည္၊ ေနျပန္ေကာင္းလာေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးမည္။ ရာဂ်စ္ႏွင့္ေဆြေဆြ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္သည္ ရင္မ်ိဳးဆင့္ေနျပန္ေကာင္းလာဖို႔အတြက္ပဲ ဦးစားေပးျဖစ္လာ၏။
YOU ARE READING
ဒဏ်ရာများနဲ့နှလုံးသား
General FictionComplete (Zawgyi & Uni) Starting..... 14 August 2022 End 24 October 2022 11th Creation ရင်မျိုးဆင့် မင်းစစ်သည် ရင္မ်ိဳးဆင့္ မင္းစစ္သည္
