Doorn in het oog

Hoofdtuk 2 ➰

POV Yrniela

"Yrniela, ik heb nieuws!" Rivir staat naast me, met een ernstige blik in haar ogen. Ik kijk haar verward aan. "Wat?" Vraag ik als ze na een tijdje nog steeds wacht op een antwoord. "Er gaan geruchten dat de draken in Deadly Soul Bay weer actief zijn." Ze praat bijna onverstaanbaar. Mijn vragende gezicht blijft blijkbaar hetzelfde, want Rivir legt het uit. "We weten niks zeker, maar tussen de draken bij de grens gaat een verhaal rond van een jong draakje die net voor de grens stond en felle lichtflitsen zag bij de Panic Room." Ik zicht. "Wat denk je, moeten we er wat verkenners op af sturen of kijken we het nog even aan?" "Ik denk dat we wel een kleine groep moeten sturen, om de grens te bewaken en te kijken of er geen gaten in de barrière zitten." Ik knik. "Bedankt Rivir."Het grote Edelhert loopt rustig weg, in de richting van de grens. Ik staar voor me uit. Wat als er echt nieuw activiteiten zijn? Wat als de Graflikkers echt weer vrij komen... Langzaam loop ik een klein stukje. Misschien moeten we gaan kijken, met een leger. Zeker weten dat het echt niets is. Ik zucht. "Wat is er Niela?" Geschrokken draai ik me om. "Formatge! Je liet me schrikken." Ik lach, dat doet hij nou altijd. ""Maar, vanwaar dat lange gezicht?" Ik zucht. "Rivir kwam net langs, ze had nieuws over nieuwe activiteiten van de graflikkers." Formatge's gezicht betrekt. "Oh dat is niet goed... Enig idee wat je plan is?" Ik zucht. "Nee nog niet. Ik heb Rivir verkenners laten sturen, maar ik twijfel of ik nog wat soldaten moet sturen en direct het moet aanpakken." Formatge knikt. "Ik snap je wel, maar ik denk dat je een goede keuze hebt gemaakt door verkenners te sturen. Voorlopig kan je met een gerust hart wachten, en eventueel later alsnog soldaten sturen." Ik knik. "Bedankt Formatge, je bent altijd zo goed in kalmeren!" "Je weet dat ik altijd voor je klaar staat." Ik knik en geef hem een knuffel. "Je bent de beste adviseur die er bestaand!"Na een paar uur is Rivir nog niet terug. Gefrustreerd loop ik rond, steeds maar mijn blik op het bos gericht, hopend te zien dat Rivir daar loopt, maar na een paar uur is ze er nog steeds niet. Wanhopig plof ik neer tegen de dichtstbijzijnde boom en leg mijn hoofd in mijn handen. Wat nu? Gefrustreerd sta ik weer op en ga snel opzoek naar Formatge, wat een stuk lastiger blijkt dan verwacht. Pas na 12 draken vragen of ze de knalgele draak gezien hadden vind ik hem ergens aan de kustrand van Dogon Shores. "Daar ben je! Ik heb je overal gezocht." Formatge glimlacht. "Waar kan ik je op deze zonnige middag mee van dienst zijn dan?" Ik zucht. "Kan je me misschien helpen? Rivir is nog steeds niet terug en ik ben bang dat er iets is gebeurd. De draak knikt. "Ik snap dat je bezorgt ben Niela, maar soms is het meest nuttige om te doen, gewoon gaan zitten en relaxen." Yay, weer een vage quote. Mijn beste vriend is weg en word misschien wel aangevallen of gevangen gehouden, ik kan toch niet zomaar 'gaan zitten en relaxen?' "Kan je me alsjeblieft naar de grens brengen? Ik kan er gewoon niet tegen dat ze weg is en ik wil gewoon weten of het wel goed met haar gaat. Formatge knikt, en gaat voor me staan zodat ik bij hem kan opstappen. Hij neemt een kleine aanloop en vliegt dan de lucht in. Klapwiekend vliegen we een stuk over de rivieren en graslanden, en komen al gauw bij de bossen vlakbij de grens. Aan de rand van de grens landen we en ik kijk zoekend in het rond, opzoek naar een spoor van Rivir.

Opeens hoor ik een luide knal. Verschrikt draai ik me om, en zie al snel dat er een hele kleuren regen in de lucht verschijnt. Recht boven de panic room. Snel ren ik richting de berg, dichterbij de panic room, maar struikel en val midden in de modderige sneeuw. "Chips." Ik zucht en krabbel weer overeind, helemaal nat en bruin van de modder. Achter hoor ik een luide zucht. "Lekker bezig weer." Dit ga ik komende maanden nog wel van hem horen. Snel probeer Ik mezelf een beetje schijn te krijgen, wat eindigt met nog extra vieze handen en uitgesmeerde vlekken. Dan hoor ik nog een knal, deze keer harder, dichterbij. Ik schrik op, en zie dat Formatge me ook met grote ogen aankijkt. Als ik om kijk zie ik een lichtflits door de lucht schieten. Recht op ons af. In een halve seconde voel ik de sterke voorpoten van Formatge tegen me aan en rol weg. De knal klinkt een paar meter naast me, en verdooft me voor een paar tellen. Pas nu een minuut versta ik de woorden die Formatge in mijn oor schreeuwt. "Ja, ik hoor je weer. We moeten Rivir vinden, snel!"

836 woorden