Doorn in het oog

Hoofdstuk 6

Pov: Yrniela

'De magiërs van Archeron Island, Alle legendes van Dogon Shores en omstreken'. Het eerste hoofdstuk staat vol met gedichten; hoe de eerste magiër zijn krachten overdroeg, hoe de laatste magiër werd vermoord, wat de magiërs allemaal konden, etcetera. In elk gedicht werd een legende uitgelegd;

Een heuvel van graven, zo hoog en zo groot.
Onder de vloer ligt een edelsteen zo rood.
Bij een draak eeuwenoud
Zul je een schat vinden veel meer waard als goud.
De schat zal de barrière openen.
Dat houdt de oorlog lopende.
Je kunt het vernietigen of Helen.
Denk verstandig of je zal sterven als velen.
Geboeid blader ik verder, steeds meer in de verwarrende teksten getrokken.

Na wat in werkelijkheid al een uur is sla ik het boek dicht. Ik gaap als ik het boek weer terug zet. Morgen heb ik alle tijd om weer door te lezen. Moe sta ik op en geniet nog even van het uitzicht. Een prachtig landschap met rivieren en watervallen van honing. Wat zou ik moeten doen als er echt een oorlog komt? Ik schud mijn hoofd om uit die gedachten te komen en klim in bed. Over de rest denk ik morgen wel na.

~

Vandaag gaan we de torens met mijn vertrekken versieren voor Nadal. Meteen zit ik rechtop in mijn bed. Snel kleed ik me om en schuif snel een ontbijtje naar binnen.

Niet veel later sta ik in de grote woonkamer samen met Rivir, Formatge, Xorog, Kyrax, Nygym en Frakires, mijn hoogste dienaren en beste vrienden. We hebben allemaal super comfortable kleding aan en een grote doos met decoracions de Nadal (kerstversiering) in onze handen. Ik loop met Rivir en Frakires naar de grote Abre de Nadal (kerstboom) en pakken de dozen met boles (kerstballen) om alles te versieren. Kyrax gaat aan de slag in de aankomsthal, Xorog doet zijn trainingruimte en lokaal, Nygym doet de trappen en Formatge zorgt voor de grote zaal. En Rivir, Frakires en ik mogen de woonkamer doen.

We gaan met zijn drieën naar de boom en zetten de dozen op de grond neer en pakken eerst een paar slingers. Frakires gooit een slinger over haar schouders en loopt als een diva om Rivir en mij heen. Als ik me omdraai om te kijken naar Rivirs reactie zie ik alleen maar een gezicht dat gewoon naar me schreeuwt wat is dit. Help. Frakires ligt al lachend op de bank en niet veel later zijn we samen op Rivir gesprongen en kietelen haar waarna we overgaan op een slingergevecht.

Als na een tijdje Formatge de woonkamer inloopt en ons met zijn drieën op de grond ziet liggen met slingers om onze schouders en armen is het plots ongemakkelijk stil. Ik heb het Koninklijk verprutst. Letterlijk. Ongemakkelijk staan we alle drie op en halen zo goed en zo kwaad als het gaat de slingers van ons af. Een tijdje staan we elkaar ongemakkelijk aan te kijken, maar dan schraapt Formatge zijn keel. "Yrniela, ik wilde je even spreken. Het is dringend." Ik knik en loop naar hem toe, terwijl de andere alweer de slingers aan het oppakken zijn en ze in de boom hangen.

"Wat Rivir gisteravond zei... ze heeft wel gelijk. Als er een oorlog komt moeten we er tegen kunnen en het zo snel mogelijk de kop in drukken. Anders kan het hele eiland in gevaar komen, en niet alleen Dogon Shores." Ik zucht. Ook al weet ik dat hij gelijk heeft, ik wil er niet over nadenken. "Formatge. Nadal komt eraan en ik heb geen zin om die pret te laten bederven door een oorlog die toch pas over tien jaar komt of zo. Laat het rusten tot na Nadal en kom dan weer bij me en ik beloof je dat ik elke mogelijk maatregel zal nemen." Formatge knikt, maar zie toch een blik in zijn ogen die zegt dat hij het er eigenlijk niet mee eens is. Hij wilt duidelijk dat ik er nu direct wat mee doe. "Weet je wat, ik zal zo even met Xorog praten en de bewaking en soldaten verdubbelen en versterken." Formatge knikt. "Ik moet toch die kant op, ik kan het hem ook wel zeggen als je wilt." Nu knik ik. "Succes nog!" Formatge knikt en loopt dan in de richting die Xorog eerder deze ochtend op was gegaan.

~

Als de woonkamer eindelijk versierd is loop ik een rondje door het kasteel om te kijken hoe ver de rest al is. Formatge hangt net de laatste slingers op als ik aan kom lopen. "Wat dacht je ervan als we even op bezoek gaan bij de barrière. Gewoon om te controleren of daar problemen zijn. Kan ik je gelijk bewijzen dat jullie je nergens zorgen over hoeven te maken." Formatge knikt en glimlacht. "Maar als Rivir en ik toch gelijk hebben niet bij ons komen klagen oké?" Grijnzend kijkt hij me nu aan terwijl ik met mijn ogen rol en mijn tong uitsteek.

De wind wappert door mijn haren als ik op Rivirs rug door de bussen race. Als ik boven kijk zie ik Formatge vliegen, hoewel de sneeuwvlokken het zicht een beetje belemmeren. Vrolijk kijk ik om me heen, waar de boomtoppen al langzaam witter worden. Nergens lijkt ook maar een teken van gevaar. Ik zei het toch. Er is niets.

Als we bij de barrière zijn land Formatge naast ons. "Kijk jij links, dan gaan Rivir en ik naar rechts." Zeg ik tegen hem. Hij knikt en gaat op pat, net zoals Rivir en ik. Langs de hele barrière lijkt er niets te zijn. Pas tegen het einde van de barrière horen we een luidde bonk, en nog voor we het goed en wel doorhebben verdwijnt de barrière. Een jonge, vrouwelijke elf en een wolf liggen op de grond.

960 woorden