Donghyuck nosił tytuł największego bezuczuciowego łamacza serc, a przynajmniej tak mowili na niego inni uczniowie, przez co już na samym początku został skreślony przez Soyeon, która po ich pierwszym spotkaniu upewniła się, że nie chce mieć z nim ni...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
— Dzień dobry.
Przywitała się zakłopotana Soyeon, widząc za drzwiami nieznane jej małżeństwo. Oboje zlustrowali ją wzrokiem z góry na dół, rozpoznając koszulkę i spodenki, które miała na sobie dziewczyna.
Donghyucka obudziły znajome głosy dochodzące z przedpokoju. Rozpoznał w nich swoich rodziców i kiedy się zorientował, że Soyeon nie było obok niego, szybko wstał i narzucił na siebie pierwszą lepszą koszulkę i spodnie, przy okazji przeklinając się pod nosem po czym wyszedł, chcąc uratować dziewczynę z opresji.
— Nic się nie zmieniłeś. — westchnęła kobieta, ponownie mierząc Soyeon wzrokiem.
— Co wy tu robicie?
— Nie mogliśmy się wczoraj do ciebie dodzwonić. Chcieliśmy poinformować, że wracamy wcześniej, — oznajmiła matka chłopaka — ale widzę, że byłeś zajęty. — westchnęła. Soyeon chciała się odezwać, jednak Hyuck ją powstrzymał — Nie zamierzasz nas wpuścić do domu?
Donghyuck niechętnie pozwolił rodzicom wejść do domu.
— Wszystko w porządku? — zmartwiła się Soyeon. Westchnęła, kiedy chłopak przytaknął.
— Że też musieli przyjść teraz...
— Przypominam ci, że gdybyś odebrał ten durny telefon to nie byłbyś teraz tak zaskoczony... — wspomniała dziewczyna — Kto wie? Może w końcu się zorientowali jak bardzo przez te lata cię zranili i chcą to naprawić?
— Obudź się Soyeon... To moi rodzice, a pierwsze co zobaczyli jak tu przyszli to ty w moich ciuchach... — chłopak westchnął — Możemy porozmawiać później? Wpadnę do ciebie jak tylko z nimi porozmawiam...
Soyeon zmartwiła się. Sama była zaskoczona nagłą wizytą rodziców chłopaka, ale zdecydowanie inaczej sobie wyobrażała zarówno spotkanie z nimi jak i ten poranek. Nie podobało jej się to. Niechętnie zgodziła się, starając się zrozumieć Donghyucka i miała nadzieję, że nie będzie tego żałować. Chłopak widząc zawahanie na jej twarzy, przytulił ją.
— Przepraszam... Obiecuję, że niedługo się odezwę.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
