A Vidente

Chapter 32

I dedicate this chapter to my kumare, Ruth Ezekiel "Ruthie" Pascua. Advance happy birthday! Love you!

***

BEATRIX awoke with a light feeling in her heart. As soon as her eyes opened, a smile sprang on her lips as she vividly recalled the event from the night before. She could still feel Romulus' hand on her body, his hot breath and warm lips. She could tell that what happened last night wasn't just a dream by the soreness between her legs. It's real. It happened.
She shifted her gaze to her left side, but her smile vanished as she found the bed space next to her was empty. No Romulus was there. She now doubts the veracity of what happened last night. However, the crumpled bed sheet indicates that someone was lying there. She sat down and looked around the entire space, trying to find any trace that Romulus had been here the night before. She looked down at her own body. She's naked. Isn't this proof enough? She took another look around till her gaze was drawn to the little box perched atop the nightstand. A note paper was tucked underneath. He took the box and the note, and she examined the square royal blue velvet box. Is this a ring box? She read the note first.

[I hate it, but I must leave early for a meeting. The kitchen has your breakfast ready. Ensure that you consume it. And don't go to work; just rest.]

Sa ibaba ng note ay may arrow na pababa kaya ipinataob niya ang papel. There's a short note on the back, too.

[Last night was amazing. Good morning.] Bumalik ang ngiti sa labi ni Beatrix, higit na mas malapad kaysa sa una. Ang tibok ng puso niya. Hindi pa niya naranasan ang magkaroon ng ganito katinding pagtibok ng puso. Ano ang nangyayari sa kanya?

Walang nasabi patungkol sa kahon. Binuksan niya iyon na marahang napasinghap nang makita ang laman—ang singsing na ibinigay sa kanya ni Romulus na kanyang ibinalik dito. Bakit nito ibinabalik sa kanya? Ano ang ibig sabihin nito? Kinuha niya ang singsing at isinuot sa daliri. Muling napunit ng maligayang ngiti ang kanyang labi. Dinala niya sa asul na diyamante ang dulo ng daliri at maingat iyong hinaplos. Ibig sabihin ba nito ay tinatanggap na siyang muli ni Romulus? Habang nakatitig sa singsing at hinahaplos ang diyamante ay unti-unting may napagtanto si Beatrix na lubha niyang ikinamangha. Hindi siya maaaring magkamali.

"Ito 'yon...ang hiyas," galak niyang usal. Hinawakan niya ang ibabaw ng kamay at dinala sa dibdib. Marahang hinaplos ng hinlalaki ang diyamante. Ipinikit niya ang mata at umusal ng pasasalamat. Paano niyang makukuha ang kapangyarihang narito? O narito pa ba? O may karapatan ba siya sa kapangyarihang iyon? Iba na ang kanyang katauhan sa panahon na iyon. She wasn't Celtici at all. She should talk to Manoela about this. She might help her. Baka may ideya si Manoela. Kusang sumalin ang kapangyarihan kay Celtici nang kaarawan nito. Kung sa kaarawan naman niya ay napakatagal pa niyon. Marso pa ang kanyang kaarawan at Oktubre palang ngayon. Muli siyang napatitig sa singsing. Ang kanyang pangitain. Baka sakaling magawa niyang makita ang kung ano ang dapat niyang gawin sa hiyas na ito.

Malalim na huminga si Beatrix at ipinikit ang mata. She started uttering a witch chant while holding her hand, thumb pressed hard against the gemstone but nothing happened. She didn't stop there, she continued repeating the chant until heavy energy filled her mind until it spread throughout her body. Asul na liwanag ang biglang sumulpot sa kanyang pangitain hanggang ang liwanag ay sumabog. Nang mawala iyon ay nakita niya ang hiyas, lumulutang sa ere patungo sa direksyon kung saan naroon ang talisman na hawak ng isang nilalang. Kamay lang nito ang kanyang nakikita. Nagliwanag ang hiyas nang lumapat iyon sa gitna ng talisman kung saan iyon talagang nakalagay. Kapagkuwan ay ang punyal ang kanyang nakita—ang punyal na pag-aari ng diyos ng digmaan; ang punyal naitumapos sa buhay ni Heironimos. Unti-unti niyon hinihigop ang kapangyarihan na nasa hiyas hanggang sumabog ang liwanag.

Marahas na singhap ang kumawala kay Beatrix at bumukas ang mga mata. Hinaplos niya ang kanyang noo nang may maramdamang butil ng pawis doon. Butil-butil na pawis ang lumabas sa kanyang noo at leeg. Iyon ba ang mangyayari? Pero nasaan ang talisman? Hindi na niya iyon suot pa nang makabalik siya rito. Saan niya iyon hahanpin?