Yazar Notu: Argo, küfür, şiddet, cinsellik, sigara, alkol, madde gibi içerikler vardır. Yetişkin okurlar için uygundur.
Çocukluğundan gelen bir şiddet ve kan travması olan üniversite öğrencisi Firuze; zincirlerin varlığını yadsırken, ıssız orman kuy...
Oy ve yorumlarınızı esirgemeyin 🙏🏻 Keyifli okumalar 💙
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
10 - KAR
Duman - Her Şeyi Yak
15 Aralık 2017 / Cuma
Bir kez daha anlamıştım; Ferit bana ulaşılmazdı, Ferit bana iki gömlek üstündü, ne kadar uzanırsam uzanayım parmaklarım ona dokunmak bir yana, biraz bile yaklaşmayacaktı. Üstelik onun kolları da artık uzanmıyordu bana.
Boyumu aşan yüksek dalgalardı o, ben ise yüzme bilmiyordum. Suyun içinde acınası bir hâlde çırpınan bir kız çocuğuydum. O kadar küçüktüm ki o dalgaların karşısında, olduklarından daha büyük görünüyorlardı. Gün sonunda çırpınmayı bırakıyor, kıyıya vuruyordum. Hırçın dalgaların köpükleri acımasızca tenimi aşındırıyordu. Kıyıda olmanın verdiği güven bir yana dursun, üzerimi örten köpükler bile boyumu aşıyordu.
Ferit benim boyumu aşıyordu.
''Sade kahve,'' Seslenme ile irkilip zeminde gezinen gözlerimi önüme bırakılan kahve bardağına çevirdim. ''Teşekkürler,'' Kahveye uzanırken burnuma dolan, ciğerlerimin müptelası olduğu koku ile derince bir nefes çektim. Gözlerim gayriihtiyari olarak örtülürken bu kokuyu ne kadar özlediğimi fark ettim.
Bir hafta olmuştu ciğerlerime bu koku dolmayalı. Onun yüzünü görmeyeli, sesini duymayalı bir koca hafta olmuştu. Yüz yıl olmuş gibi hissediyordum. Her seferinde öylesine okuyup geçtiğim o şiirin satırlarındaki anlam şimdi kalbimi titretiyordu.
''Firuze,'' Ciğerlerime bir derin nefes daha çektim. Sesine kulak kesildim, bir kez daha seslenmesini istedim adımı. Ona olan özlemimin ne denli derin olduğunu henüz anlıyordum. Yalnızca tek bir haftada boğulmuştum bile o dalgalarda; boğulmuşum.
''Firuze,'' dedi kısık sesi bir kez daha. Başımı dikleştirdim, elime kapak alıp karton bardağa takarken sol omzumun ardına doğru seslendim. ''Efendim Ferit?'' Yaklaşık bir metre ötemizdeki dolapların cam kapaklarına yansıyan yüzünün hatları gevşedi. Gözlerini kısa bir süre için sıkıca yumup açtı.
Bekledim bir süre; konuşması için, sesini duymak için. Fakat sessiz kaldı. Soldaki kapıya doğru yönelmek üzere bedenimi çevirdim. Hızlı bir manevrayla önüme geçti. ''Firuze,'' dedi bir kez daha. Ve bir kez daha devamını getirmedi.
Bıkkın bir nefes verip başımı kaldırdım. ''Adımı biliyorum Ferit!'' dedim öfkeyle. Gözleri hiç beklemeden gözlerimi yakaladı. "Nasılsın?" diye sorarken neredeyse fısıldıyordu. Gözlerim kara harelerini aşındırırken kalp atışlarımı genzimde hissediyordum.
Başımı hafifçe sallayarak boğazımı temizledim. Kendimi toparlamak için aldığım acı bir aksiyondu. "İyiyim, sen?" Ses tonumu düz tutmak için fazladan çaba harcadım. Başını sallayarak, "İyiyim," dedi. Bu kez sesini neredeyse hiç duyamamıştım.
