Yazar Notu: Argo, küfür, şiddet, cinsellik, sigara, alkol, madde gibi içerikler vardır. Yetişkin okurlar için uygundur.
Çocukluğundan gelen bir şiddet ve kan travması olan üniversite öğrencisi Firuze; zincirlerin varlığını yadsırken, ıssız orman kuy...
Sosyal medyada alıntı ve yorumlarla kitaba destek olabilir, alıntılarınızı ve yorumlarınızı #SiyahÜzümBuğusu ve #SÜB hashtagleriyle paylaşabilirsiniz. 💙
Keyifli okumalar 💙
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
13 - BOŞLUK
Duman - Haberin Yok Ölüyorum
20 Aralık 2017 / Çarşamba
Beyaz tülün arasından sızan güneş ışınlarının göz kapaklarıma verdiği rahatsızlıkla gözlerimi araladım. Başımda tarifsiz bir ağrı kendini belli ettiğinde, gözlerimi tekrar kapatırken yatağın sağ tarafına doğru çevirdim başımı güneş ışınlarından kaçmak için. Gözlerim tekrar aralandığında koyu gri duvarlarla karşılaştılar. Hızla başımı kaldırdığımda karşımdaki gardrobu karıştıran sarışın, güzel fizikli bir kadın görmemle irkildim.
Yatakta doğrulurken refleks olarak attığım küçük çığlığa o da arkasını dönerek eşlik etti beni taklit eder gibi. "Sen kimsin?!" diye sorarken hızla sağa sola bakındım. Gözlerim büyümüş, kalp atışlarım hızlanmıştı.
Onun mavi gözlerinde de endişe gördüm. Üstelik gergindi de. Elinde tuttuğu şeyler kıyafetlerime benziyordu. Üzerime baktığımda siyah bir pijama takımı giydiğimi gördüm. Gözlerim bu kez daha da artan endişe ve korkuyla yeniden kıyafetlerime döndü.
Bakışları benim bakışlarımı takip ederek ellerini buldu ve tekrar bana dönüp "Chelsea," dedi. "Chelsea ben,"
Gözlerimi sağda solda gezdirirken ona değdirip odayı işaret ettim sorar gibi. Neresi burası, diye sormak o an zor gelmişti.
"Firuze Hanım," dediğinde kaşlarım çatıldı. Derin bir nefes aldı ve gülümsedi; rahatlamış gibiydi. Nasıl rahatlayabiliyordu ki? Ben de rahatlamak istiyordum onun gibi. Ben de derin bir nefes aldım onu taklit ederek fakat gülümseyemedim.
"İsterseniz giyinin, duş da alabilirsiniz, kahvaltı hazır." dediğinde gözlerimi kırpmadan ona bakıyordum. Asıl cevabı almamıştım.
Anlamış gibi tekrar gülümsedi, bu kez gülümsemesi daha içtendi. Üstelik daha da rahatlamış görünüyordu. "Ferit Bey sizi bekliyor kahvaltı için." dediğinde yüzümdeki şaşkınlık büyüdü.
Fakat o, bu mimiklerimle Ferit Bey'i tanımadığımı düşünmüştü sanırım. İçtenlik dolu mimiklerinin yerlerine şaşkınlık dolu mimikler yerleşti. Haklıydı aslında; Ferit Bey diye birini tanımıyordum. Ferit diye birini tanıyordum.
"Okuldan arkadaşıymışsınız," dedi sessizce.
"Değirmenci mi?" diye sordum kaşlarımı kaldırarak.
