ពេលដឹងថាចាញ់ល្បិច ក៏មិនអាចកែប្រែអ្វីបាន ព្រោះថេយ៉ុងបាទៅដល់ព្រលានយន្ដហោះមុនបាត់ទៅហើយ ថែមទាំងគម្រាមថាប្រុសថ្មីទៀត ដូច្នេះ គេត្រូវតែទៅតាមទាំងបង្ខំចិត្ត។ គេឡើងឡាន បើកចេញទៅក្នុងល្បឿន មិនបានដាក់អីជាប់ទៅជាមួយខ្លួន សូម្បីតែលុយ ពេលទៅដល់ ឃើញថេយ៉ុងកំពុងអង្គុយចាំនៅកៅអី មានវ៉ាលីពីរក្បែរខ្លួន។
<<ស្មានថាបានទៅជាមួយប្រុសស្នេហ៍ហើយតើ>>
ថេយ៉ុងនិយាយ ស្របពេលគេដើរមករក។
<<កុំសង្ឃឹមឲ្យសោះ>>
គេនិយាយ ទាំងសម្លេងកាច កែវភ្នែកឡើងរឹងកព្រឹស មុខក៏មាំនឹងធឹង ថែមទាំងចាប់ច្របាច់ដៃថេយ៉ុងខ្លាំងៗ។ ថេយ៉ុងដឹងខ្លួន ថាមិនគួរញោះឲ្យខឹង ត្រឹមធម្មតា គេកាចណាស់ទៅ ពេលខឹងដាច់ក្បាលដាច់កន្ទុយបែបនេះទៀត កាន់តែគួឲ្យខ្លាចថែមលើសដើម ប៉ុន្តែទៅជាយ៉ាងណា ក៏ខំពើងទ្រូង អើតក៎ ដើម្បីកុំឲ្យគេមើលឃើញពីភាពភ័យខ្លាច។
<<លែងដៃ ឈឺ>>
<<មោនេះ>>
គេរហ័ស អូសទាញថេយ៉ុង ដើរចូលកន្លែងឆែកអុីន រួចរាល់ហើយ ក៏ចេញទៅព្រលានយន្ដហោះ សម្ដៅទៅឧទ្ថម្ភាកចក្រ ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេ ។
<<ឡើងទៅ ឬមួយចង់ឲ្យបី>>
<<តែវ៉ាលី...>>
<<ចាំឲ្យគេយកឲ្យ>>
ថេយ៉ុងព្រមឡើងតាមសម្រួល ពេលចូលទៅក្នុង ក៏ភ្ញាក់ព្រើត នឹងភាពប្រណិតការរៀបចំ ដែលគិតថាវាហួសពីពាក្យថាស្អាត ថ្លៃថ្នូរ មានផាសុកភាព។ នៅកន្លែងអង្គុយលេង មានសាឡុងពីរធំៗ និងតុជារង្វង់មូលនៅកណ្ដាល មានថូផ្កាលំអរនៅលើនោះ ចំណែកនៅកៀនខាងមានទូទឹកកកមួយផងដែល ចំណែកផ្នែកម្ខាងទៀតមានរបស់ប្រើប្រាស់ចាំបាច់ប្រើប្រាស់ពេលកំលុងធ្វើដំណើរ។
គេនាំថេយ៉ុងចូលទៅក្នុងបន្ទប់ បន្ទាប់មកក៏ខ្លួនឯងចេញមកក្រៅវិញ ឲ្យគេលើកវ៉ាលីឲ្យ នឹងនិយាយជាមួយកាពីទែន ពីទិសដៅដែលចង់ទៅ ទាំងមិនសួរនាំថេយ៉ុងសិន ថាចង់ទៅណា សរុបរឿងក្ដីមោ គេគិតម្នាក់ឯង ធ្វើម្នាក់ឯង។
គេដើរចូលខាងក្នុងបន្ទប់វិញ សម្លឹងថេយ៉ុងមិនព្រិច នៅតែមិនបាត់ខឹងរឿងមិញនេះដដែល។
<<សម្លឹងអីក៏សម្លឹងម្ល៉េះ>>
ថេយ៉ុង ជ្រួញចិញ្ចើមចូលគ្នា ស្ដីឲ្យគេតិចៗ។
<<ពាក់ខោអាវខើចលើខើចក្រោម ស្មានមើលទៅល្អភ្នែកណាស់ហ្អេស?>>
គេសម្លឹងហើយក៏និយាយ ខោអាវមានល្អៗមិនស្លៀក មោស្លៀកអារហែកៗ ខ្លីកំពិតៗ ផើងមុខខើតក្រោយ ស្ដើងរហៀរ គួរឲ្យស្អប់ បើអាចគេបោចវាចេញពីខ្លួនថេយ៉ុងភ្លាម។
<<ខ្ញុំចូលចិត្ត>>
<<ចូលចិត្តក៏មិនបាច់ពាក់ ហើយឯណាចិញ្ចៀនមិនឃើញពាក់ ឬចង់ធ្វើខ្លួនទំនេរ អាងដើររាយស្នេហ៍ គេពេញស្រុកទេស>>
<<ស្នេហ៍ខ្ញុំវាខ្លាំងហើយច្រើនហ្នឹងណា ទើបចង់រាយដាក់អន្ទាក់អ្នកផ្សេង ព្រោះប្ដីមិនចាប់អារម្មណ៍>>
<<គីម ថេយ៉ុង...>>
ជុងហ្គុកខាំធ្មេញក្រតៗ សឹងតែបាក់ថ្គាម រួចស្ទុះចូលទៅក្បែរថេយ៉ុងលឿនដូចរន្ទះ ធ្វើឲ្យថេយ៉ុងភ្ញាក់ព្រើត។
<<នែ...លោក បៀតពេកហើយ>>
ថេយ៉ុងរហ័សលើកដៃ ទប់ទ្រូងហាប់ណែន ពេលគេនាំរាងកាយមកបៀតជ្រុលហួសហេតុ ចំណុចណាខ្លះប៉ះកកិតគ្នាដោយភាពមានចេតនារបស់គេ។
<<ហើយយ៉ាងមិច ឬថាប៉ះមិនបាន ខ្លាចជាំសាច់ជាំស្បែក ខ្លាចអាប្រុសខ្លះវាមើលមិនឃើញ ខ្លាចគេដឹងថាខ្លួនឯងមានប្ដីហើយ?>>
គេនិយាយដូចចង់រករឿង ទាំងដែលថេយ៉ុងនិយាយស្រួលបួលសោះ។ កាយវិការក៏ចេញមកបែបព្រៃ សម្ដីក៏ពាល ឈ្លើយ តែផ្ដេសផ្ដាស ប្រុសស្នេហ៍មកពីណាទៀតហើយ ឆនគួរពិតមែនហើយ នេះគេកំពុងប្រចណ្ឌឬក៏អត់?
<<ក៏ប្រហែលមែនហ្នឹង ព្រោះសាច់ខ្ញុំស៎ ងាយជាំណាស់ ខ្លាចថាប្រុសមើលមិនឃើញ>>
<<គីម ថេយ៉ុង កុំមកចង់សាកល្បងយើង>>
<<មិនបានសាកល្បងស្អីទេ ព្រោះវាបែបហ្នឹងមែន ឃើញថាលោកឡើងគ្រែជាមួយខ្ញុំតែពីយប់សោះញៀនដល់ម្លឹង នេះនៅគិតផង ថាទម្រាំតែសាច់ស៎ៗ គ្មានស្នាម ប្រុសផ្សេងជ្រួលជ្រើមប៉ុន្មាន អុឹម>>
ក្នាញ់សម្ដីថេយ៉ុងពេក ជុងហ្គុកក៏ចាប់កញ្ចឹងក៎មកបៀត បឺតជញ្ចក់បបូតមាត់ភ្លាម។ គេថើបខ្លាំងៗហាក់ដូចដាក់ទោស នឹងទាល់តែបបូរមាត់ថេយ៉ុងចេញឈាម ដោយសារកាខាំរបស់គេ ទើបព្រមដកមាត់ចេញ ប៉ុន្តែមិនព្រមនាំខ្លួនឯងទៅណាឆ្ងាយ ព្រោះត្រូវការបង្រ្គាបថេយ៉ុងអីឡូវនេះ។
គេរុញរាងកាយតូចឲ្យដួលទៅលើគ្រែ បន្ទាប់មកក៏ឡើងទៅទ្រោបពីលើ បោចខោអាវនៅលើដងខ្លួនតូចច្រឡឹង បោះទម្លាក់ទៅក្រោមគ្រែ បន្ដមកដោះភាពទើសទាល់ខ្លួង ឲ្យននោលគក រួច ជ្រែកភាពរឹងមាំចូលខាងក្នុងរាងកាយថេយ៉ុងខ្លាំងៗ។
<<អាស..តិចៗ..ឈឺ>>
ថេយ៉ុងចំហរមាត់ អួលណែនក្នុងពោះ ដកដង្ហើមមិនចង់រួច ព្រោះចំណុចទន់ជ្រាយកំពុងទទួលការវាយលុយយ៉ាងខ្លាំងសម្បារ។
គេទាំងច្របាច់ ទាំងឈ្លី វាយផងទះផង ដោយចង្កេះនៅតែអង្រួលលឿនញាប់ស្មេរ ស្ទើរតែទប់ខ្លួនមិនជាប់ ជាច្រើនដង ដែលច្រឡោចទៅខាងមុខ ប៉ុន្តែគេមិនឲ្យរួចខ្លួន ដោយការទៅបៀត ទ្រោបពីលើ ធ្វើចនលាបន្ដដោយកាយវិការរស់រវើក។
<<អូ...អស្ចារ្យណាស់>>
សម្លេងគ្រហឹមឮឡើងរពុំ ថ្ពាល់គេឡើងផត ព្រោះខាំធ្មេញណែន ត្រង់សៀតផ្កាបែរជាប៉ោងទៅវិញ។ ងាប់ហើយ ចង់តែឆ្គួតដោយសារថេយ៉ុង ស្អាត តឹងណែន ពេលបានចូលពេលណាហើយ មានតែរឹតគេណែន សឹងតែគ្មានផ្លូវចត តែគេចូលចិត្តអារម្មណ៍បែបនោះ ឈឺឆីបៗ ឆេះឆាបក្នុងអារម្មណ៍។
<<សឺត...ជុង..ជុង បានហើយ បានហើយ>>
ថេយ៉ុងហៅឈ្មោះគេដាច់ៗ ពេលជើងត្រូវចាប់អូសទៅកណ្ដាលគ្រែសាជាថ្មី ធ្វើឲ្យព្រឺសម្បុរ ស្របពេលរាងកាយត្រូវចាប់ទាញឲ្យនៅខាងលើ ជើងអង្គុយក្រោបចង្កេះរបស់គេ ខណះដែលភាពរឹងមាំកំពុងលិបបាត់ក្នុងភាពទន់ជ្រាយ។
<<អូ...យោគមោ..អូ..ជាងនេះទៀត>>
តើតវ៉ាទៅបានស្អីទៅ ពេលមិនកម្រើកខ្លួន គេក៏ជាអ្នកដឹកនាំ អង្រួលចង្កេះពីក្រោមខ្លាំងៗ ដូចម៉ាសុីនម៉ាទ័រ គ្មានដែនហត់នឿយ ស្រូបយកភាពផ្អែមល្ហែម ពីថេយ៉ុងម្ដងដងហើយម្ដងទៀត ទោះថេយ៉ុងស្រែកថ្ងួចថ្ងូរដូចចាបព្រាបបន្លឺសម្លេងសឹងតែបែកបំពង់ក គេក៏មិនខ្វល់ថាអ្នកខាងក្រៅបានឬក៏អត់ ព្រោះគេគ្មានភាពអៀនខ្មាស ប្ដីប្រពន្ធឡើងលើគ្រែជាមួយគ្នា វាអីខុសទៅ។
គេចាប់ថេយ៉ុងឲ្យផ្ដេកខ្លួនមករក ធ្វើឲ្យដើមទ្រូងប៉ះនឹងផ្ទៃមុខ ទើបស្រវ៉ាអោបរាងកាយតូចណែនដៃ មាត់ក៏បឺតចុងដោះពណ៍ផ្កាឈូកតូចៗទាំងគូខ្លាំងៗ គ្រវាសអណ្ដាត គ្រលែងលេបខ្ជាក់ ទឹកមាត់ប្រលាក់ពេញតែដោះ ដូចកូនប៉ែតព្យាយាមបឺតយកទឹកដោះ រីឯចង្កេះក៏នៅអង្រួនខ្លាំងៗដដែល នឹងទាល់តែភាពកោះត្រើយដង្ហោយមកដល់ ទើបគេច្រានថេយ៉ុងឲ្យមកនៅក្រោមទ្រូងវិញ លើកជើងស្រឡូនទាំងពីឡើងលើអាកាស បោលសម្រុកចង្កេះទៅរក រហូតដល់រាងកាយផ្ទុះជាចម្រៀកផ្កាភ្លើង រួចផុតពីភាពតានតឹង។
ថេយ៉ុងដកដង្ហើមដង្ហក់ ដឹងដល់ភាពក្ដៅគុំដែលកំពុងហូរចូលក្នុងរាងកាយ ស្របពេលដែលភាពរឹងមាំកំពុងតែសន្លឹមដកបន្ដិចម្ដងៗទៅហើយ។
<<បានហើយ ហេវណាស់>>
ថេយ៉ុងក្រវីក្បាល ជ្រួញមុខជ្រួញមាត់ដាក់ គួឲ្យអាណិត នៅត្រង់ចន្លោះជើងឡើងក្រហមងាំង ដោយសារកម្លាំងបោកផ្ទប់ដ៎ខ្លាំងដូចដំរីចុះព្រេងរបស់ជុងហ្គុកហ្នឹងហើយ។
<<គ្រាន់តែដេកលើកជើងឲ្យសោះ>>
<<តែខ្ញុំហត់ពិតមែន>>
<<ហើយយ៉ាងមិច>>
គេជ្រួញចិញ្ចើមសួរ រួចផ្ដួលខ្លួនដេកក្បែរ ទាញភួយមកដណ្ដប់ដល់ចង្កេះទាំងពីរនាក់ ហើយទាញថេយ៉ុងមកអោបថើបខ្សឺត។
<<មើស ថប់ដង្ហើមណាស់>>
<<រំអួយ>>
<<ក៏ចង់រំអួយដាក់ប្រុសលើគ្រែហ្នឹងណា>>
ងាប់ហើយ តើគេគួរវៃថេយ៉ុងឲ្យហើមគូទ សន្លប់លើគ្រែឬក៏អត់ បើពូកែលេងសម្ដី លេងរឹក ធ្វើម្ញិកម្ញក់ ដាក់គេដល់ថ្នាក់នេះ ថែមទាំងហៅគេប្រុសលើគ្រែទៀត ទាំងដែលគេមាននាមជាស្វាមីពេញសិទ្ធ។
ទទួលស្គាល់ទៅថាប្រូឯង ចាញ់ស្នេហ៍ក្មេង😭
