ព្រឹកថ្ងៃថ្មី!!
ថេយ៉ុងបើកភ្នែកព្រឹមៗ ទាំងមមីមមើ ពេលមានអារម្មណ៍រំខានដំណេក ទាំងព្រលឹម។
<<ហុឹម...ជុង>>
រាងកាយត្រូវគេបំពាក់ដោយបាតដៃ ស្ទាបអង្អែលច្របាច់ខ្លាំងៗ ខណៈដែលចំណុចទន់ជ្រាយ ត្រូវត្រួតត្រា ដោយកាយវិការថ្នមៗហាក់ដូចខ្លាចជាំត្របកផ្កាកុលាប។ ជុងហ្គុកគ្រហឹមដើមក៎បន្ដិច នាំខ្លួនឯងទៅបៀត រាងកាយននោលគករបស់ថេយ៉ុង បបូរមាត់ក្ដៅងុំ ថើបចង្អួរខ្នងកោងដូចឥធានូខ្សឺតៗ រួចបង្អូសឡើងទៅថើបស្មាតូច។
<<ម៉េចក៏ឡើងទាំងព្រឹកបែបនេះ?>>
សំណួរបស់ថេយ៉ុង ធ្វើឱ្យគេញញឹមបានបន្ដិច រួចលោមុខទៅថើបថ្ពាល់រលោង ប្រើច្រមុះត្រដុលនឹងសាច់ទន់ល្មើយ ដោយការយកចិត្តយកថ្នើម ព្រោះត្រូវការស្រូបយកក្ដីសុខពីថេយ៉ុងអីឡូវនេះ។
<<វាឡើងរឹង អ្នកណាទៅដឹង>>
គេឆ្លើយ បន្ទាប់មកក៏ជ្រែកទៅរកពីខាងក្រោយ ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យថេយ៉ុងច្រឡោតទៅខាងមុខបន្ដិច ប៉ុន្តែក៏អាចទប់លំនឹងខ្លួនបាន ពេលគេធ្វើចលនាវាយលុកញាប់ស្មេរ។
<<កុំខ្លាំងៗពេក ខ្ញុំនៅជាមួយតើ>>
<<តិច មិនបានទេ អូ...>>
គេក្រវីក្បាល ចាប់លើកជើងស្រឡូនគ្មានជាតិខ្លាំងឡើងលើអាកាស បន្ដដោយគ្រលែងចង្កេះ ញាប់ៗ ខ្លាំងៗ។ ក្លិនខ្លួនក្រអូបផ្អែម សាច់ទន់ល្មើយ ធ្វើឲ្យគេជាប់ចិត្ត ចង់តែចាប់សង្រ្គត់ រាងកាយតូចល្អិតនៅលើគ្រែរហូតដល់សុីឆ្អែតកាងពោះ។
ថេយ៉ុងរើខ្លួនតិចៗ ពេលមានអារម្មណ៍ថាពិបាកនឹងកាយវិការរបស់គេ ទើបគេញញឹម ព្រមដកថយឲ្យ ដោយការឲ្យប្រែខ្លួនដេកផ្ញារ។
<<ឃ្លានណាស់ ចាំយប់ទៅ>>ថេយ៉ុងញីភ្នែកតិចៗ និយាយរអ៊ូរងូៗ ពេលជ្រែកទៅរក សាជាថ្មី។
<<មិនខ្លាចធាត់ឬយ៉ាងម៉េច?ញាំនោះញាំ តិចកើតជ្រូក>>
<<កើតម៉េចនឹងបាន បើហាត់ប្រាណជាមួយលោក រាល់ថ្ងៃបែបនេះ>>
គេពេបមាត់ ចំកោងខ្លួនទៅថើបបបូរមាត់កំហូចបន្ដិច ហាក់ដូចដាក់ទោស ដែលចេះនិយាយអ្វីឈ្លើយៗ រួចអង្រួនចង្កេះជាច្រើនដង ទាល់តែផុសត្រើយក្ដីសុខ ទើបព្រមព្រលែងរាងកាយតូចល្អិត ឲ្យមានសេរីភាព។
<<ខ្ចីអាវសិន>>
ថេយ៉ុងនិយាយ ពេលកំពុងតែរើសអាវសមីរបស់គេដែលនៅឥតការ៉ូ យកមកពាក់។
<<អាវ1 មួយទឹក>>
ពាក្យរបស់គេ ធ្វើឱ្យថេយ៉ុងនឹកឃើញ ដល់រឿងឡើងគ្រែដែលត្រូវទាលុយពីគេ ដែលជាច្រើនដងទៅហើយ ភ្លេចយក ប៉ុន្តែគិតថា ត៎ទៅ នឹងលែងធ្វើបែបនឹង សាកធ្វើធម្មតាៗ ក្រែងល៎ទំនាក់ទំនងបានរីកចម្រើនជាងមុន។
<<ហើយប្រុសទៅណា? >>
<<ចុះទៅធ្វើអីញាំ ឃ្លានណាស់>>
<<អាវខើចចេញគូទ>>
<<ឬថាលោកមិនធ្លាប់ឃើញ?>>
ថេយ៉ុងនិយាយផ្គើន ទាំងដែលដឹងថាហើយ ថាអាវរបស់គេ ខើចចេញតែបន្ដិចប៉ុណ្ណោះ គឺដោយសារតែខ្លួនឯងមានកម្ពស់ខ្ពស់ មានឈាមជាតិជាអង់គ្លេស 50%ហ្នឹងណា ប៉ុន្តែមានរាងតូចស្ដើងតែប៉ុណ្ណឹង។
ជុងហ្គុកសើចហុឺសៗ ពេលត្រូវសម្លក់សម្លឹងថ្លែ ដោយក្រសែភ្នែកឆ្នាសឆ្នើម។ គេស្រវ៉ាចុះពីលើគ្រែដែល យកខោយឺតស្មើរជង្គង់មកពាក់ ចំណែកល្វែងលើចំហរចោល ដើរចុះទៅតាមថេយ៉ុងពីក្រោយ។
ថេយ៉ុងពាក់អៀវពណ៍ផ្កាឈូក ឈរធ្វើអាហារពេលព្រឹកងាយៗ មិនរហ័សរហួន ព្រោះមិនមែនជាអ្នកជំនាញ ប៉ុន្តែជុងហ្គុកអាចគិតថាមានព្រលឹងព្រលះ ជាងយប់មិញបន្ដិច នេះសំណាងល្អដែលព្រឹកឡើង អាចមើលមុខគ្នាចំ។
គេមិនបាន ចូលទៅក្បែរភ្លាមៗ រងចាំមើលសម្មភាព ពីចម្ងាយ នឹងទាល់តែមួយសន្ទុះ ទើបដើរចូលទៅអោបចង្កេះពីក្រោយ ដាក់ចង្កាលើក្បាលក្រោបដោយសក់រលោង។
<<ធ្វើអីញាំ?>>
<<សាំងវិច>>
<<អ៎មានរូបបេះដូងទៀត>>
គេអើតមើលបន្ដិច ហើយសើចដោយការចូលចិត្ត ពេលឃើញសាច់វិចមានរូបរាងជាបេះដូង។
<<គឺចង់ធ្វើយកចិត្តប្ដីហ្នឹងណា>>
ថេយ៉ុងនិយាយទាំងអៀនក្រហមមុខ ប៉ុន្តែប្រឹងធ្វើជាធម្មតា។ អឺ...អ្នកណាគេមិនអៀន បើលេងមកកៀកកើយគ្នា ស្និទ្ធស្នាលបែបនេះ មនុស្សមិនធ្លាប់មានស្នេហា ត្រូវតែញញឹមអៀននឹងហើយ។
<<ឯណា សុំភ្លក្សបន្ដិច>>
<<ចាំលើកយកទៅដាក់លើតុសិន>>
គេងក់ក្បាល រួចព្រលែងដៃពីចង្កេះតូចស្ដើង ដើរទៅអង្គុយនៅកៅអីមុន ទុកឲ្យថេយ៉ុងចាប់ការរួចរាល់។
គេអង្គុយសម្លឹងមើលពីចម្ងាយ គួខ្នាញ់នឹងជើងស្រឡូនគ្មានស្នាម គ្មានជាតិរអិលខ្នាញ់ រួមទាំងគូទត្រកៀកមូលក្លុំ ចង្កេះតូច ងាប់ហើយ...បើនៅផ្ទះ គេចង់ឲ្យថេយ៉ុង ដើរហើរពាក់បែបនេះ បើអាចស្រាតក៏បាន គេមិនមានបញ្ហាអីទេ មានតែត្រេកអរថែម។
ឆ្កួតទេឬយ៉ាងម៉េច?
គិតខ្លួនឯង ថាឲ្យខ្លួនឯង ព្រោះគិតថា គំនិតស្មោកគ្រោកខ្លាំងពេក ស្របពេលនោះថេយ៉ុងក៏លើកសាំងវិចមកល្មម ថែមទាំងដាក់ខ្លួនអង្គុយនៅលើភ្លៅរបស់គេ ដោយមិនបាច់និយាយប្រាប់ទាន់។
មានប្ដី ត្រូវម្ញិកម្ញក់ដាក់ប្ដី!!
នេះជាពាក្យប្រចាំរបស់ថេយ៉ុង ដែលចូលចិត្តនិយាយដាក់គេ ទើបពេលធ្វើចរឹកបែបនេះ គេក៏មិនប្លែកចិត្តអីប៉ុន្មាន។
<<បញ្ចុកផង>>
ជុងហ្គុកនិយាយ ពេលឃើញថេយ៉ុង គិតតែពីញាំខ្លួនឯង។
<<ស្មានតែចេះឃ្លានតែរឿងលើគ្រែតែម្យ៉ាង>>
ថេយ៉ុងងាកមកមុខសម្លក់ និយាយដៀមដាម ព្រោះដឹងដល់ភាពមហិមា ដែលកំពុងរឹងចាក់គូទរបស់ខ្លួន តែក៏ព្រមស្ដាប់បង្គាប់ បញ្ចុកសាំងវិចឲ្យញាំជាមួយគ្នា។
<<ឬថាចង់ធ្វើជាចំណីយើងទៀត?>>ចិញ្ចើមក្រាស់លើកបន្ដិច ស្នាមញញឹមលាក់កំនួច ធ្វើឱ្យថេយ៉ុងមិនសូវ ទុកចិត្តគេប៉ុន្មាន។ ទើបជ្រើសរើស ការងាកមុខចេញ ប៉ុន្តែងាប់ហើយ...គេមិនព្រមបញ្ចប់ ដោយការលូកដៃមកអង្អែលជើង បន្ដឡើងមកដល់ភ្លៅ កៀកៗចំណុចទុនជ្រាយ ចំណែកឯមុខ ក៏កៀកនឹងមុខតូចច្រមិច ដោយគេមានចេតនា ត្រដុលប្រកៀកគ្នាបែបនោះ។
<<បា...បានហើយ បានហើយ ជុង ខ្ញុំព្រមបញ្ចុកលោក>>
ថេយ៉ុងនិយាយមាត់ស្អេក ពេលដែលរាងកាយត្រូវរុករាន ពិតមែន ដោយដៃក៏ញ័រទទ្រើក កាន់ដងវិចមិនចង់ជាប់។
<<បញ្ចុកដោយមាត់>>
<<ឆ្គួតទេឬយ៉ាងមិច>>
ថេយ៉ុងភ្លេចខ្លួន ស្រែកដាក់គេខ្លាំងៗ តែលទ្ធផលដែលទទួលបាន វាមិនសមរម្យ ត្រូវក្រញែងខ្លួនពីម្រាមដៃរឹងកព្រឹសរបស់គេ សឹងតែមិនទាន់ នឹងត្រូវចាប់សង្កត់នៅលើភាពមហិមាខ្លាំងៗ។
<<បញ្ចុក ឬត្រូវការធ្វើជាអាហារយើងសុីនៅលើតុនេះ>>
ពេលត្រូវគម្រាមឮៗម្ដងទៀត ថេយ៉ុងក៏ប្រញាប់ បញ្ចុកសាំងវិចឲ្យគេញាំ ដោយមុខមាត់ឡើងក្រហមងាំង គួរឲ្យស្រលាញ់ខ្លាំងៗ។
<<ញាំខ្លួនឯងផង>>
<<ខ្ញុំកំពុងសង្ស័យ>>
<<ស្អីគេ>>គេលើកចិញ្ចើមដាក់បន្ដិច។
<<មានអារម្មណ៍ថា លោកកំពុងស្រឡាញ់ខ្ញុំ>>
ស្រឡាញ់គេមែនហើយ ពូហ្នឹង😩
