Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
bol bol yorum bekliyorum,bu bölüm kitabın en önemli bölümlerinden biri🤭
•the happiest girl, by blackpink
şarkı ile dinlemenizi tavsiye ediyorum <33
🍿 •
|Lena'dan|
🫀
Öyle bir an gelirdi ki,hayatınızda hiç yaşamadığınız bir korkuyu yaşar ve ölseniz sesinizin çıkmayacağı bir an oluşturmuş olurdu o korku.
Ben bunu yaşamış,iliklerime dek hissetmiştim ve onun ben de yarattığı etkiden çıkamıyordum.
Psikoloji garip bir şeydi.
Neye inanmak isterseniz ona inanır,inanmak veyahut kabullenmek istemediğiniz şeyleri de yok sayardı. Tamamen size bağlıydı. Bacağınız gibi bir şeydi. Nereye adım atarsanız oraya gelirdi.
Ben ise ilk başlarda hiç adım atamamıştım. Bunun sebebi ise kesinlikle kendimden başkası değildi. Suçluydum,farkındaydım lakin sadece durmak istiyordum.
Ailem benim her halimi kabullenmişti artık ve çoğu konuda haklılardı.
Benim çok büyük hatalarım vardı. Anlatamamak gibi. Tek bir redd yediğimde kimsenin bir şey bilmemesine rağmen susmak gibi.
Daha bir çok şey zihnimde dönüp benliğimi kötülüyor bana bağırıyor kapana sıkıştırıyordu. Ne kendime laf anlatabiliyordum ne de bir başkasına. Tükenmiştim.
Kendi kendimi tüketmiştim.
Toparlanmak içimden gelmiyordu artık. Eskiden ailesi için savaşan,kendi için mutlu olmak isteyen Lena yoktu. Abisi ile iş kurma hayali olan,Açelya ile konser gezen ya da Eda ile sokaklarda deli gibi koşan Lena yoktu.
Öldürmüştüm onu.
Öldürmüşlerdi beni.
Pişmandım.
Pişmandım aileme anlatmadığım için pişmandım.
Onlardan kaçtığım kendimi sakladığım için pişmandım.
Geri dönememekle beraber bu pişmanlıklarım beni daha da karanlığa sürüklüyordu.
Hiçbir şey düzelmeyecekmiş gibiydi. Bu yüzden tek çözümü kaçmakta bulmuştum. Kaçıp gitmek. Yeni bir hayata başlamak. Lakin sonucunu düşünememiştim bile.
