Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•flight of the stars by ZAYN
yorum bekliyorum bol bol hem de 🤭🤭
🍿
|Lena'dan|
Küçük bir kız çocuğu gibi hissediyordum. Aynı yıllar önceki küçük benliğime geri girmişim gibi.
Küçükken ne zaman başıma bir şey gelse abime koşar,sıkıca ellerini tutardım çünkü benim gözümde abim beni her şeyden koruyan kocaman bir kahramandı. Hatta öyle ki Açelya doğduğu zaman çok korkmuştum beni değil artık sadece onu sever diye ama asla öyle olmamıştı. İkimizi de daima sevgiye boğmuştu.
Şimdi ise abim elimi sıkıca tutmuş beni otobüs durağına götürüyordu.
Ben istemiştim bunu.
Sunum yapacaksam alışmam gerekiyordu.
Hem yanımda abim vardı tek değildim.
Ama tek olduğumda ne yapacaktım? Sürekli birilerine bağlı yaşayamazdım ki.
Diğer elimle abimin bana bir kaç beden büyük gelen ve içinde kaybolduğum buz mavisi montun cebine sokarken kendimi gerçekten çok küçük hissediyordum.
24 değil,4 yaşımdaymış gibi.
"Kafanı da kapat Lena hasta olacaksın." Beni düşündüğü için verdiği direktif boğazımın düğümlenmesine sebep olurken birden duruverdim sokağın ortasında. "Noldu yoruldun mu? Sırtıma alayım istersen seni?"
Sanırım güçsüzlüklerimi belli etmek düşündüğüm kadar kötü değildi. Beni kimse görmezden gelmemişti. Kafamdaki senaryoların aksine oldukça ilgililerdi bana karşı.
"Abi..." ne diyeceğimi bilemezken istemsizce gözümden akan bir damla yaş yerle kavuşurken abim kaşlarını çatmıştı. Ne zaman beni ağlarken görse kendisi de ağlamamak için kaşlarını çatardı. "Ağlama sakın şuan vallahi ben de ağlarım susmam!" Dediği söz hafifçe kıkırdamama sebebiyet verirken ellerim arasındaki elimi daha sıkı tuttu.
Yanındayım der gibi.
Onu kırmama rağmen yanımdaydı. İtmeme,kötü söz söylememe rağmen.
Bilinçli ya da bilinçsiz,ağır geliyordu.
Ağlamak ve özürler dilemek istiyordum ondan. Lakin bazı anlar geliyordu ki haketmişler gibi hissediyordum.
