so, why did you hurt me? /minchan

again

Alarmın sesiyle uyandığımda yatağımda gerindim. Güzel bir uyku çekmiş ve üzerime binen görünmez yüklerin yok olduğunu anlamıştım. Hafifçe doğrulup telefonu elime aldım ve mesajlar kısmına girip bir fotoğraf çektim. Ardından altına şu notu düşerek Bang Chan'e attım. "Sabah öpücüğü, sevgilim. Günaydın." Ve birkaç gülücük ve kalp...

Ayağa kalkıp banyoya gittim ve elimi yüzümü yıkadım. Banyodan çıktığımda burnuma güzel kokular gelmişti, annem kahvaltı hazırlıyor olmalıydı. Mutfağa gidip beni fark etmeden önce şirin yüz ifademi takınıp yanağından öptüm.

"Sabah öpücüğü hayatım."

Söylediğim şeyle ağzımı kapatırken gözlerim yerinden çıkacak gibi oldu.

"Hayatım mı?"

"Ah yanlışlıkla dedim."

"Mm şüpheli davranıyorsun."

Annem kafasını sallayıp işine döndüğünde meseleyi nasıl kıvıracağımı düşünüyordum.

"Hiç kıvırmaya çalışma."

Tekrardan bakışları beni bulduğunda ürperdim. Ne diye ağzımdan çıkıverdiyse o kelime bilmiyorum.

"Kimmiş o hayatın? Anlat bakayım."

"Hayatım da kimmiş?"

"Ben de sana onu soruyorum işte."

"Ben de onu soruyorum aynen."

"Minho."

Annem tavayı kaldırdığında korkum bin kat arttı.

"Usulca anlat çocuğum."

Tavayı indirip de sofrayı hazırlarken cümlelerimi toparlamaya çalışıyordum. "Anne, Bang Chan..anne o bir erkek-"

"Çıktığım biri var."

Annem elindeki kaseyi bırakıp ellerimi heyecanla tuttu. Şimdi bittim.

"Sahiden mi? Kim o? Arkadaşın mı tanıdığım biri mi?"

"Anne benim arkadaşım mı var?"

"Var tabi. Jisung."

Jisung'u nereden biliyor ya? Daha önce bizi yan yana görmedi ki hiç.

"Hani yazın biz bahçede oturuyorken sen birkaç dakikalığına dışarı çıkıp yürümek istemiştin. O zaman gelmişti yanıma, seni sormuştu o günden beri biliyorum. O senin arkadaşın ve bence seni seviyor."

"Nereden anladın?"

Annem sevinç çığlığı atarak ellerimi daha çok sıktı.

"O mu? Onunla mı birliktesin?"

"Hayır sadece beni sevdiğini nereden anladın?"

"Ondan hoşlanmadığın bariz belliydi ve o hep seni soruyordu."

Annemin yüzü düştüğünde gülümsedim.

"Jisung harika biri ama eminim bir başkasıyla daha mutlu olacaktır. Bang Chan ile çıkıyorum ben."

"O da kim?"

Annemin kaşları hafifçe çatıldığında güldüm ve parmaklarımı kaşlarına koydum.

"Yapma şunu çok komik oluyorsun. Hem bugün tanıştırırım sizi."

Annem elime hafifçe vurup kaseleri sofraya taşıdı, ben de ona yardım ettim. Sonra kahvaltımızı yaptık ve ben üstümü giyip okula gitmek için evden çıktım. Apartmanın kapısında Bang Chan'i görünce şaşırdım bir an. Benimle göz göze geldiğinde kollarını açtı ben de yaklaşıp sarıldım ona.