YORGUN

7.BÖLÜM - MEZAR

Herkese merhaba! Yedinci bölüm ile karşınızdayım. Oy, yorum ve destekleriniz için teşekkür ederim. Keyifli okumalar...

Bölüm şarkısı : Silent Whale Becomes A°Dream - Sweet Burning Melancholia

Evvel zamandan gelme hüzünlerim yüreğime karanlığın geceye çöktüğü gibi usulca çökerken yaptığım kötülüklerin bedelini böyle ödediğimi düşünüyordum. Kendimi karanlıktan sıyırmaya çalışırken kapana kısılmış ne olacağımı, başıma gelenlerden ne zaman ve nasıl kurtulacağımı, bana açılan bir çıkış kapısı varsa ne zaman bulacağımı içimi kemiren bir endişeyle merak ediyordum. 

Aklımın boşluklarını artık hesap kitap değil kendi iç hesaplaşmalarım dolduruyordu. Her zaman içime doğru dökecek sadece benim görebileceğim yaşım vardı. Yaşanmışlıkların soluk anısı çok geçmişe puslu anılarımın olduğu çocukluğuma dayanıyordu. 

Büyümek engel olamadığım tabii bir olaydı. Geçen zaman geri gelmiyor, döktüğüm yaşlar gün geçtikçe daha da çoğalıyordu. Küçükken her gece yatmadan önce benimle birlikte aynı yatağı paylaşan bebeğimi kucağıma alır tonlarca hayalimi büyük bir hevesle bir gün gerçekleştirebileceğim bir umutla anlatırdım. 

Sonra büyüdüm. Yaşamın en koyu rengini beni içine yutacak şekilde sarıldım. Hayallerimin yerini yaşama uğraşı aldığında büyük bir savaşı kucakladım. Gerçekler ruhumu demir parmaklıklar ardına alırken yaşamak artık bana dayanılması güç bir ıstırap veriyordu. Çocukluğumdan kalma ne varsa taze simit kokuları, eskicinin sesi, önceden şekerleri yüzünden gitmek için ısrar ettiğim pazar meydanı artık çocukluğumun güzel günlerini çok az aklıma getiriyordu. 

Beni mutlu eden şeyler benden sıyrılıp farklı bir biçim almış başkasının anıları, özledikleri gibi gıptayla baktığım baktığımda ise yüreğime acı salan birer hatıra haline gelmişti.

Bazen diyordum kendime...

' Bu yaşta bu kadar çok bıkılır mı her şeyden? '

' Bazen en çok bu yaşta... Bıkılması gerekilen her şeyden bıkılır... '

"Artık bıktım ya! "Cemre elini hızla masaya vurarak beni kendime getirdiğinde gayri ihtiyari bir şekilde sıçradım. Masaya vurduğu elini acıyla sallarken gözlerimi devirip önümdeki kâğıttan başımı kaldırdım.

"Ver eline bir bakayım "dedim elimi ona doğru uzatarak. Tepkisinin kontrolsüzlüğünden kaynaklı bir öfkeyle elimin tersine vurup istemediğini belirtti.

"Kızım bu ne iş aşkı anlamıyorum ki? Sanki dükkân senin de yeni şube açmak için çalışmalara başlıyorsun "dedi alayla. Kamer beni eve bıraktıktan sonra sessizce içeri girmiş üzerimi değiştirirken annem yanıma gelmişti. Gece yokluğumu fark etmediklerinden geç geldiğimi gelir gelmez uyuduğumu söylemiştim. 

Hazırlanır hazırlanmaz evden çıkmış Kamer'in beni beklediğini görünce hemen arabaya atlamıştım. Beni işe bırakmış hiçbir şey demeden yanımdan ayrılmıştı. Günün geri kalanında çalışmış şimdi ise Cemre'ye verdiğim sözü tutmanın zamanı gelmişti.