Epilogue:

335 5 0
                                    

(Emerald's POV)

Naibaba ko nang nagtataka ang cellphone ko matapos putulin ni Puso ang tawag niya. Even though I am confused, I cannot deny the fact that what he whispered gave me millions of butterflies in my stomach.

"Samahan mo ako sa habambuhay, Esmeralda."

It is like he did not say it to me, but he said it like a wish. Though I have heard heavy breathing which makes me suspicious, sana naman mali ang iniisip kong inaatake na naman siya, hindi ko na ginawang big deal. I know he'll tell me if he needs help.

Kawawa naman ang mahal ko. He must be tired of all those trauma triggers. He has been so brave these past weeks on trying to fight. I heaved a deep sigh. Napatingin ako kay Haze na ngayon ay papalapit sa akin at agad na yumakap din sa akin nang mahigpit na hindi ko inaasahan.

"I love you, Ate." she said out of the blue. "I know Kuya is suffering from something he does not want me to know or anyone else besides you. I am thankful na palagi siyang may kakampi. I am thankful He sent you to him. Thank you."

Iyon lamang at saka umalis na siya't bumalik sa ginagawa niya. I was left stunned and the butterflies in my stomach multiplied a thousand-fold because of that. I did not saw that coming. This kid is straight up a harsh one, yet today she is the sweetest. Hindi agad ako makahuma dahil hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman kong saya. These siblings are making my life so much happier and better.

"I love you too, baby." I just whispered and was sure she won't hear it.

Not too long after ay halos sabay kaming napalingon nang may bumusina sa may gate. Kakaagad na tumalima si Haze para pagbuksan iyon dahil malamang sa malamang ay si Puso iyon. He told me he's just minutes away from home. Kilala ko pati busina ng kotse niya. Sumunod na rin naman ako kay Haze hindi para magtungo sa may gate ngunit para hintayin sila rito sa may garahe.

"Hi, mahal." bati sa akin ni Puso nang makalabas siya ng kotse. Sobrang dami niyang dala. Isang malaking boquet ng sari-saring bulaklak sa kanan niyang kamay at ang cake naman sa kaliwa. Napakalawak ng ngiti niya habang papalapit sa akin at nakatingin sa aking mga mata. "Did you wait long? Kiss. Give me a kiss."

I smiled as he leaned for a kiss that I lovingly gave him. He then gave me the bouquet of flowers.

"Ganda 'no? Syempre maganda ka rin, e. Dapat patas lang." he said. "Kahit mukha kang tinik ng rose, ikaw pa rin mas maganda sa lahat ng bulaklak na 'yan."

"Wow. Hindi ko alam kung nasaan ang compliment doon."

"Haze! Patulong ako sa pagkuha sa mga pinamili ko. Nasa kotse." He looked at Haze na papasok na sana sa bahay pero bumalik din agad nang utusan ni Puso. He then looked at me again as he holds my hand. "Ang compliment doon e mukha kang tinik. Tingnan mo mapanakit ka."

"Nag-uumpisa ka ba ng away?"

"Hehe no." he smiled again. "Happy National Best friend to my constant home. I love you."

Once again, the butterflies in my stomach multiplied a thousand-fold. Hindi ko na kinakaya ang kilig kaya naman nahampas ko na lang siya sa balikat.

Wreck Me, Cia ClementeDär berättelser lever. Upptäck nu