Skylar (voltooid)

3. Liene

"Bijna!" Roept het meisje, als ik op een afstand van ongeveer vier meter van haar vandaar ben. Snel handelen, niet denken, herhaal ik in mijn hoofd. Ik zit op mijn hurken, kruip een stukje dichterbij de afgrond, blijf aan het randje van de verschrikkelijk dunne en kleine brug zonder enige bescherming... Ik pak nog een kubus, laat het groeien en plaats het tegen de vorige.

"Shit!" Roep ik. "Wat is er?" Vraagt het meisje. "Ik heb nog maar twee blokjes!" Haar gezicht word angstig. "Oh nee..." Snel plaats ik de laatste twee. "Serieus, we hadden er nog maar één hoeven te hebben!" Klaag ik. "Ik heb ook niks meer..." Zegt het meisje. "Ik denk dat je moet springen," zegt ze. "Oke", zeg ik rustig, om mijzelf moed in te praten. Ik zal nu kunnen vallen, maar he. Dat zal betekenen dat je dood gaat. Dat je hier weg bent. Misschien is dat wel beter. Geen gevecht. Geen dramatisch gezeik. Gewoon weg... Maar mijn instinct wilt dat ik overleef.

Langzaam sta ik op. "Woah..." huiver ik, als ik mijn evenwicht een beetje verlies. "Blijf staan!" Kermt het meisje. "Ik sta", zeg ik vastberaden. "Oke", zeg ik dan.

"Drie, twee, één..."

Met volle vaart spring ik naar het houten blokje van het meisje. Ik land vol op mijn buik, en blijf plat liggen. Het meisje giechelt. "Yes, gehaald", zeg ik alleen maar grinnikend. Ik sta op, en trippel zo snel mogelijk naar haar eiland.

"Pfieuw!" Zeg ik, als ik weer op stevige grond zit. Het meisje komt naast me zitten. "Ik ben Liene, by the way", zegt ze. "Liene Zachary, 14 jaar, Nether world", zegt ze peinzend. "Had jij ook van die rare text op zo'n bordje?" Vraag ik. Ze knikt.

"Ik ben Skylar", zeg ik dan.

"Skylar Denver, 15 jaar, The Enderworld". "Leuk je te ontmoeten, Skylar", zegt ze, en ze geeft me een hand. "Hetzelfde", zeg ik. Normale tieners zouden vast geen hand geven, of dingen zeggen als 'leuk je te ontmoeten', en dat antwoorden met 'hetzelfde'. Maar iedereen hier is tactisch ingesteld. We zijn nu helder, slim. Vastberaden.

Ik werp een blik naar links. Als het goed is moet daar ook iemand zitten... Het eiland is leeg. "Heb je gezien wie daar zit?" Vraag ik. "Een jongen van een jaar of 16", zegt ze. "Hij zit denk ik te minen".

"Te watten?" Vraag ik verbaasd. "Te minen. Sommige hebben een pikhouweel gekregen, en..."

"Die heb ik!" Onderbreek ik haar. "Serieus?" Zegt Liene vragend, en ze kijkt me verbaasd aan. Ik knik. "Diamond Pickaxe, efficiency 3", quoteer ik van het kaartje. "Wow..." zegt Liene.

"Is het goed?" Vraag ik. Ze haalt haar schouders op. "Het klinkt wel erg professioneel", zegt ze. "Ik zou hem zo kunnen halen", zeg ik. "Oke, maar niet nu", antwoord Liene.

"Eerst even bespreken. Wat heb je qua wapens?" Vraagt ze. Ik pak mijn power 1 boog, en laat hem vol trots zien. "Wauw, hij glinstert!" Zegt Liene met grote ogen. "Mooi he?" Zeg ik trots. "En natuurlijk pijlen, 24 stuks", voeg ik toe.

"Ik heb 9 pijlen, maar geen boog. Jij mag ze wel hebben", zegt Liene. "Wow, dankje!" Zeg ik. Ik ben zo blij dat ik een vriendin in deze nachtmerrie heb gemaakt. "En nog een ijzeren zwaard, maar die ligt nog in mijn huis".

"Ik heb een diamanten zwaard, met knockback 1. Geen idee of dat goed is, maar het klinkt cool", zegt Liene. Ik moet lachen. "Maar nu even over deze hel", onderbreekt Liene ineens de lol. "Wat zit er aan jou rechterkant?"

"Een jongen, 15 jaar denk ik. Hangt alleen maar een beetje depressief rond zijn huisje." "Mooi", zegt Liene. "Hoezo?" Vraag ik. "Hij moet niet naar ons komen bouwen". Mijn mond valt open. "Denk je dat mensen als ons echt in staat zijn om..." Ik loop vast. "Jazeker", zegt Liene. "Als het om hun eigen leven gaat wel. En gezien aan de deelnemers zitten er wel wat van die arrogante kwallen bij".

"Wat?" Zeg ik abrupt. "Hoe kan je de deelnemers zien?" "Check je pols eens", zegt Liene. Ik kijk naar mijn polsen. "He!" Zeg ik. Aan mijn linker pols zit een apparaatje. Waarom was die mij niet eerder opgevallen?

"Je kan zien wie er mee doen, foto en naam, plus of ze nog leven", zegt Liene. "Interessant..." Zeg ik. Ik tik wild op het ding. Het schermpje ligt op, en een lijst komt tevoorschijn. "Eens zien..." zeg ik in gedachte.

Liene Zachary. Blond haar met paarse plukken, blauwe ogen. Mijn teammaatje en vriendin.

Miles Stone. Dat is de jongen aan mijn rechterkant! Zwart haar, en helder blauwe ogen. Niet lelijk... Oke Sky, aandacht erbij. Het gaat hier erom wie het beste kan doden, niet wie het knapste is.

Nova McPoll. Een meisje met een zachte uitdrukking. Kastanje bruin haar een groene ogen. Ziet er niet gevaarlijk uit.

Quintin Jacobs. Een jongen met een woeste uitdrukking. Vermijden dus, is alles wat ik denk.

Ik scroll wat verder, en lees sommige voor.

"Kytthi Harrinson. Bruin haar, bruine ogen. Dodelijke blik. Voor haar moeten we denk ik uitkijken", zeg ik. "Harrinson?" Zegt Liene. Ik knik. "Ugh", zegt Liene. "Ik mag d'r nu al niet".

Ik scroll nog verder.

"George Warrel. Dat is die gozer links van ons. Ziet er op zich niet erg eng uit". Liene knikt alleen maar.

"Scarlet Venn. Zeer lichtblond haar. Lijkt schattig en zo, maar volgens mij schuilt daaronder echt wat", zeg ik zorgelijk. "Ook onthouden", antwoord Liene. Ik kijk nog een keer mijn tegenstanders door, en dan klik ik het ding uit.

"En nu?" Vraag ik. "Wachten totdat de rest iets gaat doen", zeg ik. Ineens komt er geluid van George Warrel's kant. Als prooidieren in een dode hoek kijken we beide verschrikt de linkerkant uit.

"Hij bouwt!" Zeg ik. Ik sta op, niet wetend of ik moet schuilen of vechten, maar Liene rent er meteen naartoe, en trekt haar diamanten zwaard.

"Hey, Warrel!" Schreeuwt ze. Verschrikt kijkt hij op, net nadat hij zijn vierde blokje wou plaatsen.

"Blijf daar, en laat ons met rust", zegt ze dreigend. George trekt een boze blik. "Één kan er maar leven!" Schreeuwt hij, en hij plaatst nog meer blokjes. Hij komt steeds dichterbij.

"Pak je boog", fluistert Liene. "Wat?" Zeg ik paniekerig. "Ik..." "Pak je boog!" Onderbreekt ze me. Ik houd mijn mond en graai in mijn zak. Het ding word normale grote, en ik pak een pijl en leg het erin.

"George, ga weg!" Zeg ik nu. Hij ziet dat ik een boog heb, en doet even angstig een stapje achteruit. "Anders schiet ik zo!" Zeg ik bibberend. Hij hoorde dat ik bibberde...

"Durf je niet!" Schreeuwt hij, en hij plaatst weer een blok. Nog maar drie blokken, en hij is hier...

"Warrel, wegwezen!" Commandeert Liene, maar hij negeert haar. Nog twee blokjes... Hij graait naar een glinsterend, diamanten zwaard, en laat het op normale grootte komen.

"Sorry meiden, maar ik ga graag naar huis", zegt hij. Hij doet het zwaard tussen zijn tanden, en plaatst het één na laatste blokje.

"Skylar, nu!" Schreeuwt Liene. Ik schrik van haar geschreeuw, en uit een reflex laat ik de pijl gaan.

"Fwoesj..."

Recht in George Warrel's schouder. "Ah!" Krijst hij. Hij verliest zijn evenwicht, wankelt, en dan valt hij de diepe, blauwe afgrond in. Ik sla mijn hand voor mijn mond. "Oh nee..." fluister ik. Ineens schiet er iets omhoog, vuurwerk. Er klinkt een knal, en zwarte vuurwerk sterren vliegen door de lucht, George's kleur. Dan is de lucht weer helder blauw.

"Wat heb ik gedaan?" Fluister ik half huilend. Ineens begint het ding om mijn pols te trillen. Ik kijk erop.

George Warrel was killed by Skylar Denver, staat er met koeienletters op. Nu weet iedereen het...

Tranen lopen over mijn wangen. "Hoe kon ik..." stamel ik. Liene loopt naar me toe, en legt haar hand op mijn schouder.

"Welkom bij Skywars".