Skylar (voltooid)

6. What happened before?

De lucht is prachtig oranje, en het word langzamerhand ook steeds kouder. "Serieus?" Klaagt Liene. "Menen ze dit? Word het nacht? Hoe verwachten ze dat we gaan slapen als we elk moment in een afgrond geduwt kunnen worden?" Scarlet zucht geïrriteerd. "Wat dacht je van om en om?" Stelt ze quasi truttig voor. Ik houd mijn mond maar. Liene en Scarlet discussiëren verder, maar mijn gedachte is ergens anders, want...

Waar was Miles? Nova stond op zijn eiland, maar hij is niet dood. Is hij een team geworden met Nova? Is hij in het midden? Of misschien op haar eiland?

"Hey, Skylar, ga jij maar als eerste slapen, samen met Miena hier," zegt Scarlet. "Het is Liene", zegt Liene kwaad, en ze stampt haar huisje in. Scarlet kijkt mij vragend aan, en ik haal mijn schouders op. "Nou, wat sta je daar nog? Wees blij dat je kan slapen! Om ongeveer drie uur 's nachts maak ik Nienke..."

"Liene", verbeter ik haar.

"Ook goed. Maak ik Liene wakker. Morgenavond heb jij de eerste paar uur". "Ik vind het prima", zeg ik gapend. Ik loop naar binnen, en ga naast Liene op de koude, houten vloer liggen. Comfortabel is anders, maar ik blijf maar denken aan wat Scarlet zei. Ik moet blij zijn dat ik überhaupt kan slapen. Ik sluit mijn ogen. Hmm... De koude lucht zeurt aan mijn lichaam. Ik kan echt wel een deken gebruiken nu... Maar de vermoeidheid knaagt ook. Ik krul mijzelf extra op in mijn dunne shirtje en broek, en langzaam zak ik weg...

"Die muziek staat echt veel te luid, vindt je ook niet?" Vraagt Skylar.

"Inderdaad", antwoord Miles.

"Hey, heb jij Cady gezien?"

"Nee. En ik hoop dat ze wegblijft, de freak", antwoord Skylar.

"Zal ze nou echt..." Stottert Miles.

"Ik hoop het niet, maar je weet het nooit met haar..." Zegt Skylar.

"Sky!" Schreeuwt iemand achter haar.

"Scarlet, Liene, Kytthi, Wat is er?" Vraagt ze.

"Cady is naar boven geglipt, we zagen haar! Straks gaat ze..."

"Nee, dat kan niet!" Zegt Skylar. "Ze is wel hier? Laten we erachteraan gaan!"

"Ben je gek?" Vraagt Miles. "Sky, dat is zelfmoord!"

"Of wij, of de hele wereld. We gaan", antwoord Skylar vastberaden, en ze rent samen met de andere drie meiden weg...

Ik schiet overeind. De nachtelijke lucht is fris, een beetje koud, maar goed te doen. "Jezus, Skylar, ik kreeg een hartaanval van je!" Sist Scarlet. Ze staat rechtop in de hoek, leunt nonchalant tegen het hout, en speelt een beetje met een van die rare flesjes.

"Is het al ochtend?" Vraag ik hoopvol. "

"Nee. Liene en ik zijn net gewisseld". "Oh..." Zeg ik. Ze zei Liene's naam goed, valt me ineens op. "En toen schoot jij ineens vanuit je slaap op alsof je bezeten bent", voegt ze toe. Ik giegel ongemakkelijk. "Nachtmerrie..." Brabbel ik. "Nog iemand dood gegaan?" "Ene Jeska Draids, vermoord door die Kytthi Harrinson. Voorderest niet". Ik knik stilletjes. "Ga maar weer slapen jij, anders ben je morgen kapot". "Moet jij niet slapen?" Snauw ik haar toe. "Nee", is alles wat ik terug krijg. Het zal wel. Ik draai me om, krul mijzelf op in een hoekje en sluit mijn ogen weer.

Maar slapen lukt niet. Die droom... Ik was in een... Grote zaal? Met keiharde muziek, er was een feest, een school feest, leek het wel. Miles... Ik kende Miles, ik danste met hem. Was hij mijn date of zo? En dat meisje... Cady. Ze wou iets doen waarmee je de wereld kon vernietigen, en... Liene, Scarlet en die ene Kytthi waren mijn vriendinnen en gingen erachteraan. Mega vreemd... Ik adem diep in, probeer de gedachtes uit mijn hoofd te zetten en weer te gaan slapen. Langzaam zak ik weer weg...

"Cady! Stop!" Schreeuwt Skylar.

"Waarom zou ik?" Zegt ze met een psychopatische lach. "Dit ding is perfect voor de wetenschap. Het vernietigt de wereld niet, het red ze juist!"

"Cady, ik weet dat we je niet mochten en zo, maar dat is niet de reden om wraak te nemen op de hele wereld!" Schreeuwt Scarlet. "Je bent veertien! Hebt een freaking futuristisch wapen gestolen!" Zegt Kytthi.

"En ik zet het zo aan!" Werpt Cady terug. Ze rent verder de gang door, een lokaal in.

"Cady nee!" Schreeuwt Liene!

En dan word alles zwart...

"Skylar Denver, ik had bijna een pijl door je heen geschoten!" Roept Scarlet boos. "Ik schrok me een ongeluk!" Ik ben weer in het houten huisje, alleen nu schijnt er weer blauwe lucht naar binnen, net als gister, de eerste dag. Het is ochtend. "Sorry..." Stamel ik. "Weer een..."

"Nachtmerrie zeker?" Zegt Scarlet.

Ik knik. Ze zucht geïrriteerd. "Het is ochtend. We gaan eten". Ik sta moeizaam op na deze lange nacht, en loop langzaam naar buiten. De droom weer... Het meisje was eng, slecht. Ze kon iets doen... Iets waarmee de wereld vernietigt kon worden of zo... En we probeerde haar te stoppen. We waren in een... School? Een donkere, bovenverdieping van een school. Het was 's avonds. Erg vreemd. Deze Cady... Zit ze in het spel? Snel klik ik mijn polsapparaatje aan, en check ik de lijst. Eens kijken... Van de 24 zijn er al 5 dood. Nog 19 in game dus. Snel scroll ik door het lijstje. Hmm... Ik zie ons, die Kytthi uit mijn droom, Miles, Quintin, Lana, John... Maar geen Cady te bekennen in het lijstje. Vreemd. "Kom je nou?" Roept Scarlet van buiten. Ik doe het polsapparaat uit, en stap dan de frisse ochtendlucht in, klaar voor een nieuwe dag...