Skylar (voltooid)

16. Gotta love your friends

Na een droomloze nacht rek ik mijzelf uit. "Goede morgen", zegt Madelynn, die naast me op de grond ligt. "Nog gedroomd?" Vraagt ze. "Nee..." Zeg ik. Ik sta op, en loop naar een van de vier openingen van het grote middenhuis.

Wow.

In plaats van een heldere, blauwe lucht is het nu donkergrijs en bewolkt, alsof ze weten dat er een gevecht gaat plaatsvinden... Ik adem diep in, maar me mentaal klaar voor de strijd. Oke. Anthony, waar ben je? Klaar om dood te gaan? Ook al is het zo vroeg in de ochtend, ik schat zo'n acht uur, giert de adrenaline van woede door mijn lijf. "Kom dan maar, kleine muis. De kat wacht op je..." Fluister ik sadistisch. Ik staar alle eilanden af. Hmm... Ze zien er leeg uit. "Madelynn", roep ik eisend. "Geef me mijn zwaard". Het bange meisje komt aanrennen met een glinsterend, machtig diamanten zwaard. Ik grijp hem met mijn linkerhand. Nu pak ik mijn boog, en hang hem over mij schouders. Tijd voor die vreemde gouden appels. "Neem een gouden appel", dwing ik. Braaf doet Madelynn alles wat ik zeg, en ze eet zo snel mogelijk de appel op. Ik grijp er een uit mijn zak, en ook ik eet hem op. Wow... Ik voel me sterker. "Kom", zeg ik. We lopen naar de brug die naar Miles zijn eiland leid. Ik voorop, en Madelynn, bewapend met een glinsterend ijzeren zwaard, achter me.

Ineens klinkt er een keiharde donderslag boven ons. Verschrikt kijk ik in naar boven, en in een reflex stop ik. "Rennen!" Roept Madelynn. Oh ja, ik sta op een houten brug! Ik ren zo hard ik kan, gevolgt door Madelynn achter me. Angstig leun ik tegen de muur aan op Miles zijn eiland. "Holy shit..." Zeg ik. "Wat is dit?" "De finale..." Zegt Madelynn half huilend. Weer klinkt er een harde klap, maar dit keer is er ook een grote vonk bij. "Kijk!" Zeg ik, en ik wijs naar Scarlet's eiland. "Hij staat in de fik!" Scarlets houten huisje brand als een open haard. "Oh mijn god..." Weer een donderklap. Een lichtflits. Nu is het Hannah Ferro's huisje die brand. "Ik weet al wat ze doen..." Zegt Madelynn. "Wat?" Zeg ik smekend. "Ze brengen ons dichter bij elkaar..." Weer een flits. Oliver Grabbenberg's eiland brand als een malle. "Is dit wel veilig?" Vraag ik verbaasd. "Nee!" Roept Madelynn, om boven de donderklappen uit te komen. "Maar er moeten er nog twee sterven..." Oh ja. Dat is waar. Houd je hoofd erbij, Skylar. Anthony nu. "Zullen we kijken op Nova's eiland?" Vraag ik. Madelynn knikt. We tellen tot drie, en dan rennen we als een gek naar het eiland van het meisje die ik aan het begin heb gedood.

"Boem..."

"Dat was de jouwe!" Zegt Madelynn. Verschrikt kijk ik achter me. "Oh nee..." Stamel ik. Mijn eigen huisje brand nu af. "Hoe word dit bepaald?" Vraag ik. "Is dit een soort Russian Roulette? Of knallen ze eerst de lege eilanden af?" Net op dat moment klinkt er een knal wel heel dichtbij. We kijken naar het huisje, en... Hij staat in de fik. "Russian Roulette!" Gilt Madelynn. "Naar Quintin!" We rennen nu naar Quintin's eiland. Dit is het allerlaatste eiland waar we naartoe kunnen... Er is geen brug naar de volgende. Wacht... De volgende... Ik kijk snel verder. Oh, kom op, Skylar, concentreer... Probeer het te zien! Ik tuur in de verte, naar het andere eiland. Daar is... Ook geen brug! Dus het persoon zit hier nog. Anthony, we hebben hem!

"Hier moet hij zitten..." Fluister ik. Madelynn begint zwaar te ademen, en ik hef mijn boog. "Het is tijd voor de eindbaas..." Zeg ik. Zijn huisje is dicht... "Wacht!" Zegt Madelynn. "Kijk, dit vond ik vannacht ik een kist", zegt ze, en ze geeft me een voorwerp. "Een... Parel?" Zeg ik. "Het heet een Enderpearl, maar volgens mij... Moet je deze gooien! Ik heb het iemand anders ook zien doen! Je kan er mee teleporteren!" Ik kijk haar ongelofelijk aan. Is dit echt zo? Maar... Heb ik een keuze om haar wel of niet te geloven? Ik neem hem sterk in de hand. "Succes..." Fluistert ze. Diep adem ik in. Tijd om een einde te maken aan je nachtmerrie, Cady, denk ik nog even snel, en ik smijt het ding op Anthony's eiland.

Hij komt perfect neer, precies voor zijn deur. Een bange jongen opent zijn deur, en kijkt verschrikt naar de parel voor zijn deur. Bang kijkt hij nu naar ons. Hij is dood, en dat weet hij goed genoeg... Hij smijt zijn deur dicht en komt niet meer naar buiten. Ineens word de hele wereld samen getrokken. "What the..." Maar voordat ik verder kon praten stond ik daar al. Daar, op de plek waar ik wou staan. Voor Anthony's deur. Ik smijt hem open, en hef mijn zwaard automatisch. Anthony zit bang in een hoekje gedrukt. "Je maakt het me wel heel erg makkelijk", bries ik, en ik stap op hem af. Hij doet zijn ogen stijf dicht. "Deze is voor Miles..." Ik laat met al mijn krachten het zwaard naar beneden komen. "Gadver..." Fluister ik. Er ligt bloed overal. Mijn zwaard en handen zijn vies.

"Bzzp". Anthony Charles was killed by Skylar Denver.

Ineens hoor ik de donderklappen stoppen. Huh? Er zijn er nog twee over... We zijn nog niet klaar, toch? Ik loop naar buiten, en kijk naar Quintin's eiland. Madelynn staat te juichen. "Goed zo!" Zegt ze. "Kom snel!" Zo snel ik kan bouw ik een brug naar haar toe, en geef haar gelijk een knuffel. "We hebben het gered..." Zeg ik. "Wij als team..." Madelynn kijkt me glimlachend aan, met haar oplichtende groene ogen. Ineens begint het kei, maar dan ook keihard te regenen, waardoor alle branden uit gaan. "Wow..." Zegt Madelynn. "Zullen we maar naar het midden gaan, en daar uitzoeken wat we gaan doen?" Stel ik voor. Ze knikt, en ze loopt voorop naar de grote brug.

"Oh, wacht even..." Zeg ik als we halverwege zijn. "Mijn veter zit los... "Oke", zegt Madelynn, en samen staan we stil op de brug. Normaal? Doodsgevaarlijk. Maar we hebben het gewoon gedaan. Ons team heeft zo zo gewonnen. Ik zak door mijn knieën en maak mijn veters weer vast. Ik gluur een beetje over de rand heen. Langzaam word de lucht weer blauwer... Nu kijk ik voor me, en...

Mijn ogen worden groot, en kunnen alleen maar nog naar dat punt staren. Mijn adem stokt, en ik voel een steek in mijn maag.

Daar. Op Madelynn's been. Het litteken. Van de schaar. De schaar die ik naar Cady had gesmeten. Precies dezelfde grootte en lengte. Holy shit... Is Madelynn...

"Weet je wat nou zo leuk is, Skylar?" Zegt Madelynn ineens een stuk duisterder dan ik van haar gewend ben. Ik kijk angstig omhoog, en zie dat ze mij ziet kijken naar de plek op haar been...

"Dat de Futupolia niet eens je geheugen kan wissen, dromen kan opwekken of mensen manipuleren, maar ook je uiterlijk kan veranderen".

"Jij..." Fluister ik. "Ja, ik!" Roept ze. Haar net zo vrolijke ogen staan nu donker. Van het lieve, angstige, pure meisje is niks meer over. Ze is duivels, ze is Cady... "En weet je wat óók heel erg leuk is, Skylar Denver? Het was allemaal zo geplant! Ik verander mijn uiterlijk, en wis mijn gedachte. Ik ga mee in het zieke Skywars spel, ik team met jou, jij krijgt de dromen, jij vertelt ze en daardoor herinner ik me wie ik ben, Cady Allado!" Ik ben te verbaasd om te reageren...

"Die arme Anthony heeft Miles nooit met een vinger aangeraakt. Ik vermoordde hem in zijn slaap en bond mijzelf vast, allemaal in scène gezet!"

Normaal had mijn zwaard in haar borst gestoken, maar nu... Ik kan alleen maar machteloos kijken, terwijl de tranen over mijn wangen stromen.

"En eigenlijk wou ik je van een klif gooien in het midden. Maar hé, waarom ook niet nu?"

En voor ik het weet duwen twee handen me de afgrond in. Ik voel hoe mijn gewicht zich overgeeft, en langzaam de diepte in word getrokken. De lucht word steeds donkerder, de eilandjes steeds kleiner... Ik heb het ineens stik benauwd, en het laatste wat ik zie als ik nog een keer maar boven gluur is de duivelse lach van wie ik dacht mijn vriendin te zijn...

"Bzzp". Skylar Denver was killed by Madelynn Crone. Madelynn won the Skywars game!