Skylar (voltooid)

18. Let's make a little trip

"Cady", gromt Miles, en hij kijkt het meisje woedend aan. Ze glimlacht triomfantelijk.

"Hallo Miles, leuk jou ook weer te zien".

Ze loopt nu naar de deur, en doet hem op slot. "Laten we even gaan praten", zegt ze. "Jij bitch!" Krijst Scarlet. "Laat ons eruit!" Ik kijk Cady geconcentreert aan. Waar is dat stomme Futupolia ding toch? "Hou haar bezig..." Fluister ik in Kytthi's oor. Ik zet langzaam een stap achteruit, het donker in. Eens kijken... Ik zak door mijn knieën en kruip langs de tafels. Hey, wat is dat? Ik kruip nog sneller naar de achterkant van het klaslokaal. Daar staat het... Een kistje, ongeveer zo groot als een rugzak. Dit is het, de Futupolia! Ik probeer het open te trekken, maar het zit op slot... Aan de bovenkant zit een inham... Precies in de vorm van een diamand. Die moet Cady hebben... Ze lijkt het niet op te merken. "Waarom nou, he? Waarom deed je ons dit aan?" Roept Kytthi dramatisch. "Omdat jullie eens een keer moeten weten hoe het is om zo alleen te zijn!" Gilt Cady. "Om hulpeloos moeten te wachten, hopend dat iemand je aardig vind, of anders dood te vallen!" Iedereen is stil. "Voor jaren lang ben ik alleen geweest op deze school. Jullie maakte mijn leven zuur!" "En dat was je eigen stomme schuld!" Smijt Scarlet naar haar. "Jij was degene die in de eerste..." "Stop!" Roept Oliver. "Niet terug naar wat daar is gebeurt alsjeblieft!" Ik sluip achter Kytthi en Scarlet langs, de andere hoek in, en sta nu schuin voor Cady. Waar oh waar heb je die steen gelaten?

"Oh, kan arme Oliver het niet aan?" Snauwt Cady. "Wat jammer nou... Hoe zouden jullie het eigenlijk vinden om stuk voor stuk in mijn lichaam gaan leven? Dat jullie door die mentale pijn moeten, he? Dat jullie drie jaar lang dezelfde hell moeten gaan doorstaan? Klinkt dat niet leuk?" Iedereen is gehypnotiseerd door haar speech. Snel grijpt ze naar het koord om haar nek en trekt een blauwe steen onder haar shirt vandaan. De sleutel... "Gelukkig voor jullie..." Zegt ze langzaam. Ik zak een klein stukje door mijn knieën, klaar om te sprinten. Miles kijkt me aan, een geeft me een kort knikje.

"Mogen jullie daar nu achter komen!"

Alles gaat mega snel. Ik spring vol op het meisje, die richting het kistje wou gaan rennen, en grijp naar de sleutel. "Aghr! Skylar!" Krijst ze. Ik probeer haar nog steeds in de greep te houden, maar hij verslapt... Ze ziet haar kans en schiet onder me vandaan. "Grijp haar!" Gil ik. Cady maakt een snoekduik naar de Futupolia, en Scarlet weer naar Cady. "Als je het waagt!" Gilt Scarlet, maar het is al te laat... Cady duwt de steen in het sleutelgat. Met een blauwe flits gaat de kist open, en een paneel en een scherm word zichtbaar. "Jullie gaan!" Krijst ze, en ze gaat met haar hand richting de grote, blauwe knop. "Niet vandaag!" Roept Kytthi. Ze schopt net op tijd het kistje weg, en die schuift mijn kant op. "Snel!" Roept Scarlet, die Cady ruw tegen de grond aanduwt. "Laat. Me. Gaan!" Gilt Cady. "Je weet half niet hoe gevaarlijk dat ding is!" Ik negeer haar. Ik ga goed voor het ding zitten. Eens kijken...

Type: Body switch Cady

Time: Three years

Return when: After these three years

Who: 'They'

Ik staar naar de tekst op het schermpje. Oke, veranderen, nu! Type... "Snel, Skylar! Doe gewoon wat!" Roept Oliver wanhopig. In een impuls open ik het optie menu voor Type. The Games, Body Switches, Place Teleports, Quest, Mind Reset..." Ik klik gewoon random op een knopje. Oke, next! Time... Weet ik veel! Ik ga gelijk naar de volgende catagorie. "Skylar! Nu!" Gilt Scarlet. "Ze is bijna los!" They found each other, they killed each other, being killed, reached the checkpoint... Ik klik maar op een optie. Wie? 'They'? Zijn wij dat? "Skylar!" Gilt Kytthi. Ik kijk verschrikt op. Een woeste Cady komt mijn richting toe rennen. Oke, beslissen! Klikken of rennen, klikken of rennen...

Ik staar nog een keer naar mijn vrienden, en realiseer me dat ik me dit waarschijnlijk niet meer ga herinneren totdat we... Dit gedaan hebben. "No way dat jij mij tegen houd!" Krijst Cady.

Ik klik op de grote blauwe knop, er is een blauwe flits, ik voel mijn spieren slap worden... En dat is alles donker.