Skylar (voltooid)

7. Just a nightmare

"Good morning", zegt Liene met een krakende stem. Ze ziet er verschrikkelijk moe uit, met dikke wallen en dichtgeknepen ogen. Scarlet daarintegen is erg opgewekt, en geeft geen enkel teken van vermoeidheid, terwijl ze volgens mij de hele nacht niet heeft geslapen.

"Hai", zeg ik stilletjes. "Goed geslapen?" Vraagt Liene. Ik wil net zeggen van niet, maar dan begint Scarlet erdoorheen te praten. "Nee. Mevrouw hier had bijna twee keer een pijl door haar hoofd!" Ik maak mijzelf klein, en kijk afzonderlijk naar de grond. "Huh?" Zegt Liene. "Hoe krijg je dat voor elkaar?"

"Nachtmerries!" Zegt Scarlet. "Ik schrok me een ongeluk als ze ineens uit het niets overeind schoot en half begon te gillen". Liene kijkt me bedenkelijk aan. "Maar wat was er dan?" Vraagt ze. "Ik..." Stamel ik. "Ik had gedroomt over ons, en..." "En?" Vraagt Scarlet opdringerig, die aandachtig zit te luisteren. "En Kytthi Harrinson en Miles Stone zaten er ook in..." Scarlet en Liene kijken elkaar half vreemd, half lachend aan. Fijn. Ze denken zeker dat ik gek ben. "En er was nog een ander meisje, die hier niet zit. Cady heet ze. Ze... Had iets gestolen, een futuristisch wapen of zo, waarmee ze verschrikkelijke dingen kon doen..."

"Raar!" Onderbreekt Scarlet me. "Gelukkig was het maar een nachtmerrie". Ik knik stilletjes. Liene kijkt me bedenkelijk aan. "Hmm... Ik vind het maar vreemd dat Miles er bij zat,"

"Bzzp". Mark Starling was killed by Kytthi Harrinson.

"En zij". Ik knik. "Ja. Heel raar", zegt Scarlet sarcastisch. "Laten we nou maar even uitvogelen waar wie zit, dan kunnen we dit gaan winnen!" Liene zucht luidruchtig, om te laten weten dat ze zich erg irriteerd aan Scarlet's gedrag. "Oh, heb jij een beter plan dan? He?" Snauwt Scarlet. Liene werpt weer iets terug, en voordat ik het weet hebben ze weer eens een discussie. Het zijn ook wel twee kemphanen, die twee. Allebei dominant. Willen allebei de beste zijn. De sterkste. Ze gaan hun gang maar. Ik blijf wel angstig in een hoekje.

"Vinden jullie het niet vreemd dat je dat grote midden daar wel kan zien, maar je maar twee eilanden naast je kan kijken?" Vraag ik om de ruzie te onderbreken. Het werkt. Ze worden stil. "Ja..." Zegt Liene bedenkelijk. "Wie zit er aan die kant, Scar?" Vraag ik wijzend naar links. "Daar zat Hannah Ferro", zegt ze. "Maar die schoot ik er gelijk af nadat ze een beetje in de leegte aan het turen was toen ze op de rand stond". Vol afschuw kijk ik naar Liene, maar die lijkt het niet erg te vinden. "Zomaar? Zonder reden?" Vraag ik verongelijkt. Ze knikt. "Dat kan ook", zeg ik verbaasd. Scarlet is dus wel een echte moordenaar...

"Ik haal wel even die spullen", zegt ze, en ze loopt haar huisje in. "Huh?" Zegt Liene verbaasd. "Welke spullen?" Vragend haal ik mijn schouders op. Dan rent ze weer naar buiten, met een pen en stuk papier. "Hoe kom je daar nou weer aan?" Vraag ik. "Geen idee", zegt Scarlet. "Zat in mijn broekzak".

"De zakken!" Zeg ik enthousiast. "Liene, check je zakken! Misschien zitten er aanwijzingen in!" Liene graait in haar broekzakken, maar trekt daarna gelijk een teleurgesteld gezicht. "Niks". Nu check ik de mijne. Rechterzak... Leeg. Linkerzak... He. Hier voel ik iets. Ik trek het voorzichtig eruit.

"Wow..." Zegt Scarlet. "Wauw. Die is mooi", zegt Liene. In mijn handpalm ligt een ring. Een prachtige, fragiele zilveren ring, met aan de voorkant de vorm van een vliegende vrijheidsduif". "Wow... Die is inderdaad prachtig", zeg ik verbaasd. Hoe zou ik hier aankomen?

Miles.

Nee, dat is maar een nachtmerrie, werp ik mijzelf toe.

Schoolbal, date!

"Houdt je kop!" Sis ik. "Wat?" Zegt Scarlet, met één wenkbrouw opgetrokken. "Nee, niks", zeg ik. Ik doe de ring om mijn vinger, en kijk hem trots aan. "Oke, genoeg sedimenteel gedoe, over naar de aanvalsplannen", commandeerd Scarlet.