Skylar (voltooid)

17. The party goes on

De wereld draait. Visies van vage gebeurtenissen vliegen voorbij. Ik sta in het midden van een grote bioscoop. Een iMax van gedachtes. "Wake up..." Een stem dringt door. Ineens sta ik weer voor Madelynn, oftewel Cady. "Je bent zo dood, Skylar..." Het beeld vervaagt weer. Ineens beginnen alle beelden donkerder te worden. "Wake up." Mijn hoofd begint te steken. De wereld word steeds zwarter. Ik begin keihard te hoesten.

"Wake up!"

Half stikkend schiet ik overeind. Ik hoest mijn longen uit mijn lijf. Mijn ogen schieten verspert open, maar ik zie alleen maar duisternis. Langzaam kom ik weer tot rust, en word ik me bewust van waar ik ben. Oke, rustig Skylar... De duisternis krijgt langzaam vorm. Is dit... Een klaslokaal? Mijn herinneringen, zijn ze... Terug? Ik probeer diep na te denken, maar mijn hoofd bonst pijnvol. Oke. Dat lukt niet. Ik probeer mijn hoofd een beetje te draaien, maar dat lukt niet. Ik ben half verlamd, lijkt het wel... Ik kan alleen maar staren naar het plafond. Weer komt er een hoestbui opzetten. "Skylar! Je bent dood!" Roept een blije stem naast me. Liene! "Niet echt dood, bedoel ik", grinnikt ze. "We zijn terug in het echte leven". "Waar heb je het over?" Vraag ik schor. "Eerst de schaar, appel", zegt iemand die tegenover mij zit. "Kytthi!" "En de rest", roept Scarlet. "Oh my god..." Zeg ik. "Oliver, Miles? Zijn we allemaal..." "We leven!" Antwoorden de jongens. We zijn dus in dezelfde positie als in mijn scharen droom... Vastgebonden dus. "Onze hersenen waren gemanipuleerd", zegt Miles. "Door de Futupolia". "Waar is dat enge ding eigenlijk?" Vraag ik. "En waar is Cady?" "Cady?" Vraagt Scarlet. Oh ja. Dat weten ze nog niet. "Jongens... Cady was daar al die tijd". Het word zenuwachtig stil. "Madelynn... Is Cady". "Wat?" Roept Kytthi kwaad. "Die trut!" Gilt Liene. "Hey, bevrijd ons nou eens even!" Zegt Scarlet. "Hoe?" Vraag ik. "Je hand..." Met mijn stijve nek probeer ik naar beneden te kijken. "Oh..." Zeg ik. "Au". "Ja. Toen ik hier wakker werd bloedde het nog best hevig. Maar het is gestopt nu", zegt Liene. De schaar die ik naar Cady had gesmeten ligt nu in mijn hand, maar het heeft een snee gemaakt. "Kan je jezelf bevrijden?" Vraagt Miles hoopvol. "Ik kan het proberen..." Met alle kracht wurm ik me in zo'n positie dat ik de schaar in het touw kan zetten. "Knippen!" Roept Scarlet aanmoedigent. Ik zet alle kracht die ik kan, maar het touw is erg dik... "Kom op, Sky, je kan het!" Roept Miles. Kom op... Denk ik in mezelf. Ik voel de stekende pijn al in mijn hand opzetten. Nog even doorzetten... Ja! Met een luide snap knapt het touw. Gelijk kan ik mijzelf helemaal bevrijden. "Yes!" Roept Oliver. "We zijn gered!" Ik sta op uit de stoel en rek mijzelf uit. Voor het eerst voelt het heerlijk... Dit is mijn echte lichaam. Ineens voel ik een steek in mijn maag. Ik was dit helemaal vergeten... Waar ligt Cady's lichaam? Verschrikt kijk ik door de kamer. "Jongens, hebben jullie Cady gezien?" Vraag ik. "Nope..." Zegt Miles. "Mij lijkt het logisch als ze bij de Futupolia ligt". "Oh ja", zeg ik. "Dat klopt". "Hey, bevrijd ons even!" Roept Liene. "Oh ja, sorry..." Ik loop naar haar toe en ruk de touwen los. "Hehe!" Zegt ze. "Eindelijk..." We bevrijden de rest ook. "Oh my god, heerlijk..." Zegt Miles. Jk grinnik. "Hey", zegt Kytthi ineens. "Hoe laat is het?" Ik wil naar mijn pols kijken, maar dan bedenk ik dat ik weer in het echte leven ben. "Eh..." Zoekend kijk ik rond. "Jongens. Het is nog avond!" Zegt Scarlet verschrikt. Ik kijk haar vragend aan. "Luister dan..." We zijn allemaal zo stil mogelijk. Als ik echt goed luister... Dan hoor ik de basdreumen keihard door de hele school. "Het feest!" Zeg ik. "Hoe lang zijn we weggeweest?" "Een uurtje, ongeveer..." Zegt Miles. "Een uur?" Roep ik ongelovig. "Maar we zaten daar..." "Iets van vier dagen, we weten het", zegt Oliver. "Maar nu is het iets van tien uur 's avonds, en de rest van de school is beneden aan het feesten, en..." "Eindgala..." Stamel ik. "Wat?" Vraagt Scarlet. "Mijn herinneringen, ze komen langzaam terug. Dit is het eindgala..." Ik kijk naar beneden. Ik heb een jurk aan. Een mooie lichtblauwe, van gemiddelde lengte. "Wow..." Zegt Liene. "Laten we maar naar beneden gaan, dan kunnen we daar een plan maken hoe we Cady gaan pakken en de Futupolia terug brengen", stelt Kytthi voor. We knikken. Ik ga voorop. We lopen het lokaal uit. We komen nu op een stille, donkere gang. "En nu?" Vraagt Scarlet onwetend. "Hierheen", zeg ik vastberaden. Ik loop de rechterkant op, en zo komen we bij de trap. Hoe verder we lopen, hoe harder de dreunen worden. "Als het goed is..." Ik duw een zware deur open, en zo komen we in de aula, waar meerdere mensen staan te dansen, lopen of gewoon zitten. "Hier..." Zeg ik. Ineens komt er een meisje aanrennen. "Skylar! Liene! Waar waren jullie?" Roept ze wanhopig. Liene en ik kijken elkaar verbaasd aan. Wie is ze? Zo ver zijn mijn herinneringen nog niet terug! En waarom kent ze alleen Liene en mij? "Sorry..." Haper ik. "We... Moeten even doorlopen". Zonder nog iets te zeggen duw ik haar zacht aan de kant en loop verder. Gelukkig valt niemand het op dat wij hier zo lopen. "Wacht, niet hier..." Zeg ik dan, als iedereen wilt gaan zitten. Ik loop vastberaden de aula uit, en zo komen we weer in de koude, donkere school. Ik loop naar een lokaal toe, en open hem. Gelukkig, niet op slot. We lopen allemaal naar binnen, en sluiten de deur weer. Zo zitten we allemaal om tien uur 's avonds in een klaslokaal, terwijl de rest feestviert. "Oke, Skylar, wat weet je nog?" Vraagt Miles. "We zitten in de derde... We doen tweetalig atheneum... We... Hebben ons Engels diploma gehaald, FCE. Vandaar dit gala. Het is... Donderdag 18 juni 2022. De Futupolia... Het was een experiment van de regering. Het is een soort computer waarmee je draadloze connecties kan maken naar de hersenen van iemand anders... Cady stal het om het op ons te misbruiken..." "Maar waarom zou ze dat doen?" Vraagt Kytthi. Ik denk nog dieper na. "Omdat... Ugh, nee, ik weet het niet! Zo diep kan ik niet terug!" "Oke, niet erg", zegt ze. "Nu moeten we haar gaan vinden en dat verdomde ding weer terug brengen", zegt Oliver. "Maar waar zou ze zijn?" Vraagt Scarlet.

Ineens klinkt er gegrinnik uit de hoek. We kijken allemaal om. Daar staat ze dan, gehuld in een spijkerbroek en een vest. Het is precies Madelynn, maar ze heeft in plaats van groene ogen, bruine. En haar blonde haar is hier rood.

"Bingo".

{A/N: Ik heb morgen echt m'n FCE gala... Ik hoop dat ik Skywars word ingezogen! Haha oke nee. Ik wil niet dood. Mentaal dan}