Some Cup Of Eudaimonia [TO BE PUBLISH UNDER PII]

Ikaanim na Tasa

Ikaanim na Tasa

Jeremiah 17:7,
“Blessed is the man who trusts in the Lord, whose trust is the Lord."

TRUSTING GOD is the most safest decision that we should choose to make. Trusting Him means you're also walking in life with Him. 

"How does it feels?" Jepoy asked nang makalabas kami sa kaniyang sasakyan. I looked at him and smiled. 

Gabi na, pero wala akong pake kasi alam kong hindi ako hahanapin sa amin. Kadalasan kasi kapag hindi ako makauwi ng gabi ay sa madaling araw na ang aasahan nilang uwi ko dahil nasanay na sila. Hindi man lang ako kinamusta kung saan ako napadpad, ang alam nila nasa trabaho ako o rumaraket. 

"Salamat, Jepoy, ha? Gumaan ang pakiramdam ko sa ginawa mo," puno ng sinceridad kong sabi. 

Ihinakbang ko na rin ang aking mga paa dahil naglalakad na rin siya. 

"The pleasure is all mine, Adira. Sa susunod, sasamahan ulit kita roon," he replied, nasa daan ang tingin minsan sa akin. 

Moments later, bigla na lamang siyang huminto sa malaking nipa hat. Namangha naman ako sa aking nasaksihan. 

"Welcome to my hidden place," masaya niyang sabi. Nakaawang pa rin ang aking bibig sa gulat. 

"Woah, s-sa'yo 't-to?" Tumango siya agad. 

Nilibot ko ang aking paningin sa paligid, grabi ang ganda. Mas lalo naman akong namangha nang inalalayan niya akong makapasok sa loob nito. The deem lights suits it well. The barnish he use was so expensive, ang ganda at ang kinis. 

Nipa ang nagsilbi nitong bubong na mas mosquit na nagsilbi nitong pundasyon para hindi magiba ng hangin. Ang ganda, lalo na't kitang-kita ang view ng sunset nito mula sa dagat. And the city lights are also seen from here. Woah, amazing. P'wede pala ito? 

I felt relaxed from what I witnessed, feeling ko ako'y tila nasa paraiso. He's right, maganda nga rito at mas madali kong matatapos ang need kong tapusin. Tanging hangin at ingay ng gabi lamang ang iyong maririnig. Mapayapa. 

Nakita ko naman ang paglapag niya sa mga papers na dala-dala namin sa kanina sa upuang nasa harap ko. 

"Yeah, I bought this place last year. Dito ako madalas tumambay kapag gusto kong lumanghap ng sariwang hangin at magpahinga muna," paliwanag niya. Umupo sa may harap ng kinatatayuan ko. 

Insakto lang ang luwag at laki ng nipa hat niya, but the door na nakasara sa may likod nito ay 'di nakatakas sa aking paningin. What's in there kaya? 

"Ang yaman mo siguro, 'no? Ang s'werte mo naman," sabi ko pa, 'tsaka umupo kagaya niya. Magkaharap kami ng upo ngayon. 

May lamesa sa pagitan namin na may nakalagay na fortune flowers. S'werte raw ito sabi ng matatanda. 

"Hindi rin." He sighed while crossing his legs. 

Ngayon ko lang napansin na naka-uniporme pa rin pala kami pareho. Simple lang ang uniporme namin sa Roswald. Kulay mint green ang pants at skirt, saka white na sa upper na may necktie na kakulay ng pang-ibaba. 

"May pera nga ang parents ko't mga ari-arian pero palagi naman silang busy. I need their presence you know... not their presents," he said, mahina. Ramdam ko naman sa boses niya ang pangungulila. 

"Ayos lang 'yan. At least you're still lucky."

"Pinaghirapan ko naman 'to. Sariling pera ko ang ginamit ko para sa spasyong 'to–"