• 𝐅𝐨𝐫 𝐘𝐨𝐮 𝐀𝐧𝐝 𝐌𝐞...•| 𝐓𝐚𝐞𝐊𝐨𝐨𝐤 |ᵒⁿᵍᵒⁱⁿᵍ

|01|

"මේ හැමෝම මොනා ගැනද කතා වෙන්නේ මිනී..."

ජෝන් ජන්කුක් එහෙමත් නැත්නම් ඒ ප්‍රදේශයෙන්ම වැදගත්ම පවුල වන ජෝන් පවුලේ පොඩි පුතා, ඇහුවේ එයාට එහා පැත්තෙන් වාඩි වෙලා හිටපු එයාගෙ හොදම යාලුවා මිනීගෙන්...

සුදු පැහැති සිල්ක් කමිසයකින් සහ කලු පැහැති කලිසමකින් සැරසිලා නිතර සුදු පැහැ අවානක් අතේ රදවගෙන ඉන්න මේ ජන්කුක් තරුනයා කිරි සුදු පැහැති සමක් එක්ක දුටු පමණින් කාගෙත් සිත් ඇදගන්න තරම් රූ සම්පත්තියකින් යුක්ත උනා... තරුණයෙක් වුවත් එයට කඩවසම් බව පවසනවාට වඩා ලස්සනයි යැයි පවසන එකයි සුදුසු උනේ...

"ඔයා දන්නේ නෑ කියලානම් කියන්න එපා කුක්..."

මිනී ලෙසින් හැදින්වූ තරුණයා එනම් පාර්ක් ජිමින් නැමැත්තේ පුදුමයෙන් ඇස් ලොකු කරන් ජන්කුක්ගේ පැත්තට හැරුනා...

"නොදන්න නිසානේ මම ඇහැව්වේ..."

අතේ තියන අවානෙන් පවන් සලා ගන්න ගමන් ජන්කුක් කීවාම ජිමින් හුස්මක් පාත දැම්මා..

"අලුතෙන් වෛද්‍යවරයෙක් ඇවිත් .. ඔහු ගැනයි කතා කරන්නේ..."

"ඉතින් අලුත් වෛද්‍යවරයෙක් පැමිණෙනවා කියලා හැමෝම දැනගෙන හිටියානේ..."

ජන්කුක් කීවේ මීට සති දෙකක පමන කාලයක ඉදන් අලුත් වෛද්‍යවරයා ගැන දැනගෙන හිටපු නිසයි...

"මම ඔහුව දැක්කේ නෑ... ඊයේ තමයි ඇවිත් තියෙන්නේ... හැමෝම කියන විදියට ඔහු ආඩම්බරකාර තැනැත්තෙක්ලු... ඒ වගේම ගොඩාක් කඩවසම් කියලත් හැමෝම කතා වෙනවා... දැන් හැමෝම අලුත් වෛද්‍ය මධ්‍යස්තානය විවෘත කරනකම් ඉන්නේ..."

කටත් අතකින් වහගෙන හුරතල් විදියට ජිමින් කීවේ ජන්කුකුත් ඇස් දෙක ලොකු කරගෙන ඇහුම්කන් දෙනකොටයි...

"ඔහ්... අපිත් ඒනම් ලගදිම බෙහෙත් ගන්න යන්න වෙයි..."

ඇහි බැමත් නටව නටව ජන්කුක් හුරතල් විදියට කීවේ ජිමින් ජන්කුක්ගේ උරහිසට පහරක් එල්ල කරනකොට...

"අයියෝ.. මම හොදටම පරක්කුයි...."

ජන්කුක් ඉදගෙන හිටපු ලී තට්ටුව වගේ තැනින් ඉක්මනට නැගිට්ටේ ගලවලා තිබුන සපත්තු දෙකත් අතට ගන්න ගමන්... එයාලා හිටියේ වැවක් වගේ ලොකූවට තිබුන විශාල පොකුනේ අයිනට වෙන්න ගහලා තිබුන ලී තට්ටුවේ ඉදගෙන කකුල් දෙක වතුරට ඔබාගෙන... ජන්කුක් ජිමින් දෙන්නා ගොඩාක් වෙලාවට හවස් වෙනකොට ඉර බැහැගෙන යනවා බලන්න මෙතනට ඇවිත් ඉදගෙන ඉන්න පුරුදු වෙලා තිබුනා... ඒ උනාට අද අප්පා ඉක්මනට ගෙදරට එන්න කියපු එක ජන්කුක්ට මතක් උනේ පරක්කු වෙලා... කේන්ති ගිය අප්පගේ මූන මතක් කරගෙනම ජන්කුක් ඉක්මනට සපත්තු දාගත්තේ කකුල් දෙක පිහපු ලේන්සුව සාක්කුවට දා ගන්න ගමනුයි...